Η συγκεκριμένη αποστροφή προκάλεσε την έντονη αντίδραση όλων των πτερύγων του Κοινοβουλίου, ακόμα και βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα ένας από αυτούς ο Μίμης Ανδρουλάκης άρχισε να φωνάζει οργισμένα: «Αν δεν τον διώξει σήμερα τον Πάγκαλο ο Παπανδρέου, δεν ψηφίζει κανείς!» (καλά, μόνο λίγη προσοχή κορίτσια μην σχίσετε κανένα καλσόν και που να τρέχετε μέσα στην γενική απεργία να βρείτε άλλο).
Αντιδράσεις εκδηλώθηκαν επίσης από τις Χρύσα Αράπογλου, Αννα Νταλάρα, Τόνια Αντωνίου και Νάντια Γιαννακοπούλου.
Ιδού τι ακριβώς είπε:
«Ο ελληνικός λαός γνωρίζει και έχει δει από την ιστορική του εμπειρία, αλλά και από άλλες χώρες του κόσμου τι σημαίνει χρεοκοπία: Παύουν οι πληρωμές από το κράτος, οι τράπεζες κλείνουν και οι καταθέτες κλείνουν και οι τράπεζες δεν έχουν πρόσβαση στις καταθέσεις τους και σε μερικές περιπτώσεις όπως στην Αργεντινή χρειάζεται να παρέμβει η Αστυνομία και τα τανκς. Μέσα σε τρεις ημέρες στην Αργεντινή το 2001, στην πρωτεύουσα το Μπουένος Άιρες υπήρξαν 42 νεκροί".
Επειδή όμως ο Θεόδωρος Πάγκαλος δεν είναι κάποιος τυχαίος βουλευτής, αλλά αντιπρόεδρος της κυβέρνησης που σημαίνει εκφραστής και συνδημιουργός της πολιτικής της, κορυφαίες ευθύνες έχει ο ίδιος ο πρωθυπουργός γι αυτά που λέει ο αντιπρόεδρός του και το ίδιο ισχύει και για τον Ε.Βενιζέλο.
Το να απειλεί τη μία ότι θα κατεβάσει τα τανκς (αλήθεια πως θα τα κατεβάσει; Ρώτησε έστω και έναν από τους αρματιστές αν θα πειθαρχήσουν σε εντολές του; Γιατί εμείς ρωτήσαμε και αντί απαντήσεως εισπράξαμε ηχηρά γέλια όταν δεν έβριζαν τον αντιπρόεδρο), τώρα απειλεί με νεκρούς. Αν τολμάει ας δώσει εντολή να δούμε αν θα βρει έστω και ... στρατιωτικό σκύλο που θα τον υπακούσει, όχι Έλληνα αξιωματικό!
Στην Αργεντινή όλα ξεκίνησαν όταν υπό την προεδρία του Κάρλος Μένεμ εφαρμόστηκε η «Αρχή της Μετατρεψιμότητας» και η κυβέρνηση αποφάσισε αυθαίρετα χωρίς να υπολογίσει την αντίδραση των αγορών: 1 πέσο ισούται με 1 δολάριο. Κάτι ανάλογο με αυτό που έγινε με την δραχμή και το ευρώ. Η ισοτιμία ήταν πολύ χαμηλή. Έπρεπε να είναι τουλάχιστον η διπλή από τα 340,75 δραχμές. Το πέσο έγινε τόσο ακριβό σε διεθνές επίπεδο που «σκότωσε» την οικονομία της χώρας αφού μαράζωσε τις εξαγωγές, την εγχώρια παραγωγή και όλο το σύστημα.
Το χρέος ανέβαινε και το 1999 η κυβέρνηση Μένεμ αναγκάστηκε να υπογράψει συμφωνία με το ΔΝΤ για 12 δισ. δολάρια. Και το τότε Μνημόνιο θύμιζε Ελλάδα του 2011. Προέβλεπε σκληρές ιδιωτικοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων. Εγιναν περίπου 150.000 απολύσεις από το Δημόσιο. Σημαντικές κρατικές εταιρείες πουλήθηκαν για να μπορέσουν να πληρωθούν οι συντάξεις.
Αλλά έτσι άρχισε να καταστρέφεται σταδιακά ο παραγωγικός ιστός της Αργεντινής, εργοστάσια έκλειναν το ένα μετά το άλλο, το εξωτερικό χρέος της χώρας μεγάλωνε μέρα με τη μέρα φτάνοντας τα 130 δισεκατομμύρια δολάρια. Και διαρκώς αυξάνονταν εξαιτίας των τόκων που προσθέτονταν καθημερινά όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα στην Ελλάδα.
Ουσιαστικά τα λεφτά που έπαιρναν από το ΔΝΤ, έμπαιναν από το ένα παράθυρο και έβγαιναν από το άλλο για πληρωθούν οι πιστωτές. Και τότε έγινε η έκρηξη. Μέσα σε μία νύχτα οι αξίες των χρημάτων στις τράπεζες έπεσαν κατά 75%! Ξέσπασαν ταραχές με 42 νεκρούς από την πλευρά των εξοργισμένων πολιτών που πυροβολήθηκαν από σεκιουριτάδες και την αστυνομία.
Η κυβέρνηση αναγκάστηκε σε παραίτηση και ο τότε πρόεδρός της, Φερνάντο δε λα Ρούα, εγκατέλειψε τη χώρα με ένα ελικόπτερο και έβλεπε από ψηλά τους ανθρώπους να σπάνε τράπεζες είτε με τις κατσαρόλες είτε με λοστούς, σεκιουριτάδες να πυροβολούν στο ψαχνό τον κόσμο που λεηλατούσε σουπερμάρκετ, ανέργους μαζεμένους να σκίζουν λάστιχα αυτοκινήτων για να τα κάψουν. Κύμα μετανάστευσης ακολούθησε τις ταραχές.
Τρία χρόνια αργότερα με τον Νέστο Κίρχνερ στην προεδρία η Αργεντινή έμπαινε ξανά στο δρόμο της ανάπτυξης και τώρα έχει μία από τις πιο αναπτυσσόμενες χώρες στο κόσμο, αν και εκτός αγορών, αφού ακόμα δεν την δανείζουν οπι παλαιοι πιστωτές της. Έχει κλείσει πάντως τα περισσότερα από τα χρέη της με αποφασισστικό "κούρεμα".
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου