«Η Κυβέρνηση αρνείται τώρα να εγκρίνει το νέο βιβλίο ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού και θα διανείμει στα σχολεία τη νέα χρονιά το βιβλίο «ιστορίας» της κ. Μ. Ρεπούση που όπως είναι γνωστό είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις το 2007…»
Τι λε ρε !!!
Εκατοντάδες ιστορικοί, ιστοριοδίφες και παιδαγωγοί δεν μπορούν να δημιουργήσουν ένα βιβλίο ιστορίας για τα εντεκάχρονα ελληνόπουλα;
Η κυρία Ρεπούση θα είναι ο Παπαρρηγόπουλος του 21ου αιώνα;
Πόσο «συνωστισμό» να αντέξουμε πια;
Εκτός κι αν είναι δωράκι στον Καρατζαφέρη. Θα ξιφουλκήσει ο ΛΑΟΣ κατά της κυβέρνησης σε μια προσπάθεια να γίνει
αντιπολιτευτικό από συνεργαζόμενο κόμμα;
Τόση κουβέντα για ένα βιβλίο έχει να γίνει στη χώρα από το «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» του Καζαντζάκη. Στην προκειμένη περίπτωση η ιστορία και οι άνθρωποι με μνήμες και πληγές, με βιωματική σχέση με τα ιστορικά γεγονότα «σταυρώνονται».
Άσε που φημολογείται ότι ο Μωυσής έχει ήδη προβεί σε διάβημα προς τον Ύψιστο: Το βιβλίο της Ρεπούση θα γίνει πιο ιερό και από τις δέκα εντολές.
«Περίπατο πάνε οι εξαγγελίες και οι υποσχέσεις του Υπουργού Πολιτισμού Π. Γερουλάνου περί ποιοτικής αναβάθμισης των τουριστών με σκοπό την αύξηση των εσόδων του κράτους. Όχι μόνο απαγορεύουν οι περισσότεροι Ξενοδόχοι την παραμονή κατοικίδιων στα ξενοδοχεία τους, αλλά δεκάδες εισιτήρια χάνουν και οι αρχαιολογικοί χώροι, όπως για παράδειγμα το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. (δεν φταίνε πάντα οι ταξιτζήδες). Και αυτό διότι οι υπάλληλοι στην είσοδο του Θεάτρου επικαλούνται μία απόφαση από τις 8 Αυγούστου 1988 (!!!!) της Δ΄ Εφορίας Αρχαιοτήτων Ναυπλίου με την οποία απαγορεύεται η είσοδος κατοικίδιων στο χώρο του θεάτρου. Έτσι, οι τουρίστες που έχουν μαζί τους ένα σκυλάκι περιμένουν έξω από τα εκδοτήρια – δεν μιλάμε για τις παραστάσεις, αλλά για τις ημερήσιες επισκέψεις- διότι τους απαγορεύεται η είσοδος!»
Πρώτον δεν χρειάζεται να πάνε ιθαγενείς και ξένοι τουρίστες σε κανένα αρχαιολογικό ή ιστορικό χώρο. Φτάνει να έχουν μάθει «παπαγαλία» το βιβλίο της Ρεπούση. Σε απαντήσεις μόνο το «Κεφάλαιο» του Καρλ Μαρξ το συναγωνίζεται…
Πάντως το ρεπορτάζ της Πατριδογνωσίας δεν επιβεβαιώνει τις επικρίσεις προς τον Υπουργό Πολιτισμού: κάποιοι φίλοι που πήγαν με «σκυλιά αγαρηνά» σε ξενοδοχείο, όπου και τους υποδέχτηκαν επαγγελματικά και τους ευχήθηκαν «καλή διαμονή».
Στην Επίδαυρο δεν πήγαν ακόμη. Περιμένουν τον Κέβιν Σπεισυ και τον Ριχάρδο τον Γ΄29-31 Ιουλίου την πλέον αναμενόμενη παράσταση του καλοκαιριού. Θα σας ενημερώσουμε αν τυχόν προκύψει θέμα ρατσισμού…
Η υπόθεση πάντως του έργου ξεκινά με τον Ριχάρδο, δούκα του Γκλούτσεστερ, να περιγράφει την άνοδο στην εξουσία του αδελφού του, Εδουάρδου του Ε΄, δούκα του Γιορκ. Ο Ριχάρδος είναι ένας «σακάτης, ένα παραμορφωμένος, ένας ατελής». Αυτό δεν τον εμποδίζει να μηχανορραφεί, για να στρέψει τους δύο αδελφούς του, Εδουάρδο Ε΄ και Γεώργιο, δούκα του Κλάρενς, τον έναν ενάντια στον άλλο, με σκοπό να κερδίσει ο ίδιος τον θρόνο. Φυλακίζει τον Γεώργιο με υπονοούμενα προδοσίας, φλερτάρει και παντρεύεται την Άννα, χήρα του πρίγκιπα της Ουαλίας, τον οποίο ο ίδιος σκότωσε. Όταν ο Εδουάρδος Δ΄ πεθαίνει, εκείνος διατάζει τη δολοφονία του Γεωργίου και καταλήγει αντιβασιλέας του ανήλικου γιου του, Εδουάρδου.
Η επιτυχία της παράστασης, λόγω του δημοφιλούς πρωταγωνιστή είναι δεδομένη. Οι κριτικοί θεάτρου αναμένουν τέτοια επιτυχία ξανά, όταν θα ανέβει το έργο Παπανδρέου ο Γ΄: θα πρόκειται για αρχαίο δράμα, πρόζα ή επιθεώρηση;
Η ιστορία θα δείξει. Φτάνει να μην είναι της Ρεπούση…
Φανταζόμαστε ότι θα δημιουργηθεί κίνημα «μην αγγίζετε τη Ρεπούση» από τα κλασικά ΜΜΕ.
Πάντως το αυθεντικό «μην αγγίζετε» είναι πλέον μια παγκόσμια κίνηση και ο αστυνομικός στο Τορόντο που είπε ότι οι γυναίκες θα μπορούσαν να αποφεύγουν τη σεξουαλική παρενόχληση αν δεν ντύνονται προκλητικά, μάλλον έχει μετατεθεί στον Βόρειο Πόλο…
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με τον Google λογαριασμό τους. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.