Η παράνοια των πολιτικών επιλογών του Νεοέλληνα

Ζούμε την εποχή που πια τίποτα δεν είναι δεδομένο. Εκεί στο λυκόφως του Καπιταλισμού, την ώρα που πια οι «αγορές» είναι το κυρίαρχο στοιχείο συνοχής του πολιτικοοικονομικού γίγνεσθαι, εκεί που κυοφορείτε η μετάλλαξη της εποχής του νέου, που δεν είναι απαραίτητα και κάτι καλό, εμείς ζούμε στο μικρόκοσμο μας, στην ελληνική πραγματικότητα, στην πλήρη κατοχή της χώρας, που από δόλο μας έβαλαν οι πρωτομάστορες της διαπλοκής, αυτοί που ύφαιναν τον ιστό τους γύρω από την παραγωγικότητα της Ελλάδος, όλα αυτά τα χρόνια. Κατέχοντας την μερίδα του λέοντος στην εκτελεστική εξουσία, σύννομα, αλλά και παράνομα, ξεδιάντροπα τις εποχές της αντιπολίτευσης τους, μέσω των καρκινωμάτων του συνδικαλισμού και της αριστερίστικης ιδεολογίας με τις δεξιές τσέπες.
 Σήμερα έρχονται το ίδιο ξεδιάντροπα, και πωλούν για ιδίο όφελος την περιουσία του κράτους λες και είναι δική τους περιουσία, λες και τους έδωσε κανείς αυτήν την εξουσία. Είναι λοιπόν να αναρωτιέσαι πως γίνεται οι άγγελοι της «κάθαρσης» , τα σοσιαλιστικά εργαλεία, σήμερα να εφαρμόζουν την πιο δοτή πολιτική που είδε από συστάσεως το κράτος μας. Αυτοί που δήλωναν πως το Μνημόνιο στραγγαλίζει την καθημερινότητα του μέσου έλληνα, σήμερα με την καρέκλα κάποιου υφυπουργείου μετατρέπονται σε υποστηρικτές και φλογεροί υπερασπιστές του. Ο τέλειος ορισμός του «πολιτικάντη». Του σιχαμερού, γλοιώδους, παρασίτου που ζει στην πατρίδα μας, και διαβιώνει πίνοντας το «αίμα» του κορμού της πατρίδας. Είναι αυτοί που πριν λίγα χρόνια μας έβαλαν στην νομισματική ένωση της Ευρώπης, κάνοντας αυτό που ξέρουν πολύ καλά, κλέβοντας, κάνοντας πράξη τα κατάλοιπα της 400 χρόνων τούρκικης σκλαβιάς. Βάζοντας υποθήκη το μέλλον των ελλήνων, αφού γνώριζαν πως ΔΕΝ είμαστε ικανοί να μπούμε στην Ένωση με τα στοιχεία και πήγαν και ζήτησαν βοήθεια από τους διεθνείς «νεκροθάφτες των οικονομιών», την Goldman Sachs, και ουσιαστικά έδεσαν την πέτρα στο λαιμό της Ελληνικής Οικονομίας. Μετά από αυτό το έγκλημα κανείς δεν τιμωρήθηκε, κανείς δεν έδωσε λόγο για τις πράξεις του στην δικαιοσύνη αλλά και στον λαό. Η αναξιοκρατία του κομματικού φίλου, της κομματικής φιλίας, της γνωριμίας, του ρουσφετιού, είναι ταυτόσημο της καθημερινότητας. Είναι η θέση του συμβούλου στον ΟΠΑΠ για το μπέιζμπολ, που αμείβεται με το ευτελής ποσό των 50.000 ευρώ ως αποδοχές! Είναι ο καλός μας φίλος Alex που έβαλε την Αχπαζία στις φλόγες και είναι ο κολλητός φίλος του Ζαβού αλλά και η φωνή κάποιων στην Χώρα. Είναι ο τούρκος οικονομικός σύμβουλος του βλαμμένου που αμείβεται από εμάς για τα ……δικά μας συμφέροντα, και που ξεδιάντροπα ο ηλίθιος υπάλληλος μας το λέει στο πρόσωπο. Είναι άραγε μεγαλύτερη κατηφόρα; Υπάρχει πάτος στην κατρακύλα μας; Έχουμε καταλάβει ως λαός το πύρινο μονοπάτι που έχουμε μπει από τις επιλογές του εκφυλισμένου, «ωχ αδερφέ»  λαού μας τον Οκτώβριο του 2009;
Απλά δεν πιστεύω πως υπάρχει γυρισμός. Η καταστροφή είναι αναπόφευκτη. Κανείς δεν μπορεί να δώσει λύση. Ο χρόνος που υπήρχε για την  αντιστροφή της κατάστασης αναλώθηκε σε μικροπρέπειες. Το σχέδιο είναι πολύ καλά φτιαγμένο, και πολύ καλά κλειστό. Ας καθίσουμε «αναπαυτικά» να βιώσουμε  την καταστροφή της πατρίδος που έρχεται. Χωρίς αύριο, χωρίς τίποτα, μόνο την επιδίωξη της διατήρησης του ……..σοσιαλιστικού καρκινώματος της πασοκικής χίμαιρας που κατέστρεψε κάθε δομή και κάθε μορφή παραγωγής της Ελλάδας, από το 1981 έως σήμερα. Το απόλυτο μηδέν της καταστροφής!
πηγή