τους δασοπυροσβέστες να παίρνουν επείγουσα κλήση για φωτιά να «καβαλάνε» τα φουσκωτά να σκίζουν τα κύματα, να προσπαθούν να βρουν ρεμέτζο να δέσουν και στη συνέχεια να προσπαθούν να βρουν ιδιωτικά αυτοκίνητα για να φτάσουν στο πύρινο μέτωπο.
Οι εικόνες είναι σουρεαλιστικές αλλά ...
δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Γιατί το πρώτο, οι λιμενικοί που με σθένος προσπαθούν να προσεγγίσουν τη θάλασσα από την στεριά, ισχύει, απόλυτα, τουλάχιστον, στην Πάρο. Ναι, το νησί που πριν από 11 χρόνια σημαδεύτηκε από το πολύνεκρο ναυάγιο του «Σαμίνα», δεν διαθέτει σκάφος του λιμενικού και οι έλεγχοι εξελίσσονται σε κωμικοτραγικές καταστάσεις.
Ιδού ένα παράδειγμα με εκατοντάδες μάρτυρες… Σε γνωστή παραλία του νησιού, λουόμενοι που έκλειναν οκτάωρο στις σεζ λονγκ και χάζευαν τα κύματα εντόπισαν «ύποπτο» κρούιζερ με τούρκικη σημαία το οποίο δεν είχε αναρτήσει και την ελληνική όπως το δίκαιο της θάλασσας προστάζει. Ως καλοί πατριώτες ειδοποίησαν το λιμεναρχείο που έφτασε ασθμαίνοντας με αυτοκινητάκι το οποίο είχε διανύσει περισσότερα από 20 χιλιόμετρα μέσα σε βουνά και λόγγους. Ο λιμενικός αφού «έδεσε» το όχημα στο παρκινγκ ζήτησε τη βοήθεια γνωστού του καταστηματάρχη ο οποίος διέθετε μικρό φουσκωτό για να προσεγγίσουν το αγκυροβολημένο στα ανοιχτά κρούιζερ. Ακολούθησε ο έλεγχος και στη συνέχεια ο λιμενικός «μπούκαρε» στο αυτοκίνητο με την εξωλέμβια και έφυγε για άλλα βουνά και όρη.
Η επέλαση από ξηράς του λιμενικού ήταν για τους επισκέπτες του νησιού το απόλυτο talk of the beach για τις επόμενες μέρες. Για τους ντόπιους, όμως, ήταν απλώς μια συνηθισμένη μέρα σε ένα νησί των Κυκλάδων το σωτήριο καλοκαίρι του 2011.
Καλό φθινόπωρο και καλά ξεμπερδέματα.
topontiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου