Αν υπήρχαν τα Χρυσά Βατόμουρα των Social Media, είναι βέβαιο ότι θα τα είχαμε σαρώσει. Όχι γιατί δεν είμαστε καλοί χρήστες των Social Media. Για την ακρίβεια, διαπρέπουμε. Αλλά γιατί ακόμα και σε αυτό το μέσο, εξαντλούμε την γραφικότητά μας ως λαός.
Τιμή μας και καμάρι μας να είμαστε και γραφικοί και Ελληνάρες και ό,τι άλλο θέλουμε να είμαστε στην τελική. Όταν όμως περνάμε την γραφικότητά μας και στα Social Media, η κατάσταση αρχίζει να γίνεται τραγελαφική. Κι αν το twitter έχει διασωθεί ακόμα, το Facebook ανακηρύσσεται σε εκείνο το μέσο που κουβαλάει στις σελίδες του όση περισσότερη γραφικότητα μπορεί να ξεζουμίσει από τον Έλληνα.
Τώρα θα πεις, ποιοί είστε εσείς που θα μου πείτε πώς να φέρομαι στο Facebook μου;
Και θα έχεις και δίκιο. Οι παρακάτω παρατηρήσεις αποτελούν μια απλή αποτύπωση της γραφικότητας που διακρίνει πολλούς από εμάς στο Facebook. Αν ταυτιστείς με κάποιες από τις παραγράφους, ίσως αποφασίσεις κι εσύ να κάνεις κάτι για να βελτιώσεις τη δημόσια online εικόνα σου.
- Είμαστε αρνητικοί σε κάθε εξέλιξη
Πιο συντηρητικός πεθαίνεις με δυο λόγια. Φτιάχνουν καινούριο chat εκεί στο Silicon Valley; Ψάχνουμε αμέσως τρόπο να κρατήσουμε το παλιό. Μέχρι και group φτιάχνουμε για “όσους δεν γουστάρουν το νέο chat και θέλουν το παλιό (δουλεύει 100%)”. Αλλάζει κάτι στο layout της σελίδας; Το δαιμονοποιούμε κατευθείαν και το κράζουμε στα status μας. Αλήθεια, δεν έχω δει ούτε ένα status που να λέει “Αχ πόσο ωραίο είναι το καινούριο chat”. Αν το δούλευε Έλληνας το internet, θα μιλάγαμε ακόμα στο mIRC.
- Ανεβάζουμε online το οπαδιλίκι μας
Με το που κάνει μια γκέλα ο Ολυμπιακός ή τελειώνει ένα ντέρμπι, γινόμαστε όλοι διευθυντές αθλητικών εφημερίδων και ψάχνουμε την καλύτερη εκείνη πρωτοσελιδάτη ατάκα που θα κάνει τους φίλους μας, που υποστηρίζουν αντίπαλη ομάδα, να λουφάξουν. Αλλά δεν είναι ανάγκη. Μετά από καθε ντέρμπι συμπεριφερόμαστε όπως στο σχολείο. Αν έχουμε ρίξει 3, σκάμε μύτη με φανέλα, φωνάζουμε και κάνουμε χαβαλέ. Αν πάλι τα έχουμε αρπάξει, κάνουμε 2-3 μέρες να εμφανιστούμε και το ρίχνουμε στην πλάκα.
- Το παίζουμε γκόμενοι και γκόμενες
Δεν λέω, έχω ακούσει κι εγώ για πάρα πολλά ζευγάρια που έχουν γνωριστεί μέσω Facebook και είναι ιδιαιτέρως ευτυχισμένα. Τι είναι όμως αυτές οι γελοίες φωτογραφίες με το ζουμ στους κοιλιακούς, τα γυαλιά ηλίου και το ύφος “εντάξει μωρέ, εδώ πέρα, έχω όποια γκόμενα γουστάρω, έλα κι εσύ να τα πούμε”. Συνιστούμε λίγη ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση γιατί εκεί που το Facebook τελειώνει και αρχίζει η ζωή, ο κόσμος γελάει με κάτι τέτοια.
- Ψωνιζόμαστε χωρίς φόβο και πάθος
Κάμπριο αυτοκίνητα, καινούρια φορέματα, καλογυαλισμένα παπούτσια και δίλιτρες Grey Goose μέσα σε σαμπανιέρες. Κάτι τέτοια βλέπουν οι Ευρωπαίοι και μας κράζουν και όχι άδικα. Το να περνάς καλά και να χαίρεσαι τα όσα λεφτά έχεις, είναι δικαίωμα (μη σου πω υποχρέωσή) σου. Το να διατυμπανίζεις όμως ότι αγόρασες το κανούριο μοντέλο της Mercedes για να πηγαίνεις βόλτες το Λιτσάκι, ειλικρινά είναι μια πληροφορία που πρέπει είτε να την κρατήσεις για την πάρτη σου, είτε να την κολλήσεις με post-it πάνω στην ταμπέλα “Είμαι ψώνιο και μ’ αρέσει” που κουβαλάς στο κουτελό σου.
- Αποθεώνουμε κάτι δεύτερα μοντέλα
Αυτό πάλι; Που έχει κάνει 3 και 4 προφίλ η κάθε μοντέλα που την μάθαμε μόνο μέσω Facebook ή από τις ειδήσεις του STAR; Ξέρεις, η ίδια που ανεβάζει σε album με τίτλο “press” τα δημοσιεύματα που γράφουν για εκείνη και φροντίζει να κρατάει ξαναμμένους τους online φίλους της με μερικές hot φωτογραφήσεις. Μέχρι και σε διαπραγμάτευση για αμοιβές και εμφανίσεις πουλάνε το χαρτί “έχω 20 χιλιάδες φίλους στο Facebook”. Το κακό δεν είναι να τις έχεις αυτές φίλες σου. Κακό είναι που τις πραγματικές Ελληνίδες μοντέλα, τραγουδίστριες κλπ τις πετυχαίνεις πια στην τέταρτη και την πέμπτη δεκάδα αναζητήσεων στο Google.
- Κάνουμε τους πιο grande επικήδειους
Είμαστε ευαίσθητος λαός, δεν λέω. Αλλά το πρώτο μας μέλημα όταν πεθάνει κάποιος είναι να αφιερώσουμε ένα τραγούδι στη μνήμη του, να δηλώσουμε κι εμείς πόσο τον αγαπούσαμε (ακόμα κι αν η γνωριμία μας περιοριζόταν με εκείνον στην τηλεόραση και εμάς στον καναπέ του σαλονιού), αλλά και να δημιουργούμε group RIP στη μνήμη του. Λες και αυτός που θα χύσει τα περισσότερα δάκρυα, κερδίζει κάποιο βραβείο.
- Δηλώνουμε περήφανοι για τα μεθύσια μας
Αλήθεια τώρα. Δεν είναι μαγκιά να έχει πάει 6 το πρωί και να γράφεις στο status σου “pwpw eimai liwmaaaaaaaaaaa”. Κι άλλοι είναι λιώμα. Κι άλλοι πέρασαν καλά. Απλά ο Έλληνας έχει μια ιδιότυπη επιθυμία να γνωστοποιήσει σε όλους πόσο καλά περάσε, πόσα ποτά ήπιε και τι τρελό hangover θα έχει αύριο το πρωί. Είναι ιδιαιτέρως θλιβερή η εικόνα ενός 35άρη του οποίου οι ανανεώσεις στο Facebook γίνονται αποκλειστικά και μόνο από το πρώτο τραπέζι του Ρέμου ή από τα Everest μετά από μια βραδιά στο Villa Mercedes.
- Τρελαινόμαστε να ανεβάζουμε φωτογραφίες και βίντεο
Αφού όταν ζούμε κάτι ωραίο, πρώτα κοιτάμε να το ανεβάσουμε στο Facebook και μετά παρακολουθούμε τι συμβαίνει τριγύρω. Αναρωτιέμαι πόσο ευχαριστιέται κάποιος ένα κομμάτι σε μια συναυλία όταν έχει το χέρι του σταθερό για να βγάλει βίντεο να το ανεβάσει την άλλη μέρα. Και φυσικά αυτές οι φωτογραφίες και τα βίντεο είναι όσο πιο προκλητικά γίνεται για να φανούμε όσο πιο μάγκες, τυχεροί και γαμάτοι γίνεται.
- Κάνουμε φίλους απλά για να τσεκάρουμε
Είτε γιατί είναι γνωστοί γνωστών εκείνης της γκόμενας που μας αρέσει, είτε γιατί είναι φίλοι της πρώην μας είτε απλά γιατί γουστάρουμε να κουτσομπολεύουμε τον κόσμο. Από τη γελοία φωτογραφία που έβαλε εκείνος ο συμμαθητής από το Λύκειο, μέχρι την ανακοίνωση ότι η Βούλα χώρισε τον Τάκη και ότι ο Φίλιππος έκανε check-in στο Waffle House και tagαρε μαζί του και την Σοφία, άρα κάτι παίζει μεταξύ τους. Τι σε νοιάζει ρε φίλε; Και να σε νοιάζει δηλαδή, μην τρως το μυαλό σου με αυτά, γιατί αν σε νοιάζει πραγματικά, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να το κάψεις.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου