Η μέρα που πέρασε ήταν από τις πιο ήσυχες μέσα στον εγκέφαλό μου. Στην αρχή δεν μπορούσα να καταλάβω το λόγο που επικρατούσε τόση ηρεμία στο κεφάλι μου. Μόλις άνοιξα τον υπολογιστή και άρχισα να διαβάζω τις ειδήσεις (και πολιτικές και αθλητικές), ήρθε η πρώτη φουσκοθαλασσιά. Πλάκα – πλάκα, ισχύει τελικά το ότι όσο βλέπουμε τηλεόραση και σερφάρουμε σε ενημερωτικές σελίδες πανικοβαλλόμαστε.Η μικρή –έστω- αποχή μου από την ενημέρωση πάντως με βοήθησε αρκετά. Είδα το χάος που επικράτησε και πάλι στην Αθήνα, αλλά ήμουν τόσο απαθής… Καλό είναι να αποφεύγουμε που και που το overdose ειδήσεων, από τη στιγμή που οι περισσότερες σού μαυρίζουν την ψυχή.
Την προηγούμενη εβδομάδα διάβασα πολλά λιβελογραφήματα για τον πρωθυπουργό μας. Εκεί ήταν που με έπιασε η κατάθλιψη. Και για τον πρωθυπουργό που έχουμε και ...
για εμάς που τον αναδείξαμε (τους πρωθυπουργούς δεν τους αναδεικνύουν μόνο αυτοί που τους ψηφίζουν). Σκέφτηκα έτσι να κάνω ακόμα ένα ταξίδι στο χρόνο και να βρω τα αίτια του… δυστυχήματος, ακριβώς τη μέρα της γέννησής του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου