Η Ελλάδα όλου του κόσμου

Στο ελληνικό τοπίο με εμπνέουν σχεδόν τα πάντα – το φως, οι φόρμες, ο καιρός... Αν και δεν είναι εύστοχο να γενικεύσω, θα έλεγα ότι στον Έλληνα βρίσκω συχνά μια ...
αίσθηση ελεύθερης και αχαλίνωτης σκέψης. Αυτό είναι κάτι που μου αρέσει ιδιαίτερα και το νιώθω όταν είμαι στην Ελλάδα. Βέβαια, η ίδια αυτή τάση μπορεί να γίνει (και γίνεται) μπούμερανγκ καθώς μετατρέπεται εύκολα στο αδύνατό μας σημείο.
Δυστυχώς, οι Έλληνες δεν έχουν μάθει να βάζουν όρια στον εαυτό τους. Όσο για τη ζωή στη Γαλλία είναι αρκετά δύσκολη, ειδικά στο Παρίσι όπου έμενα εγώ. Πολλές από τις δυσκολίες που βρίσκουμε σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν στη Γαλλία πολλά περισσότερα χρόνια – έκρηξη  βίας, μεγάλη πόλωση στην κοινωνία, απομόνωση, μοναξιά. Κι αυτό την καθιστά αρκετά “βαριά” χώρα – δεν θα επέστρεφα ξανά εκεί. Δεν το εκτιμάμε ιδιαίτερα αυτό στην Ελλάδα, ότι δηλαδή οι δυσκολίες σε μια ανοιχτή κοινωνία γίνονται πιο “βιώσιμες” ψυχολογικά. Το ότι μιλάμε και το βγάζουμε από μέσα μας είναι σημαντικό. Ακόμα και αυτή η μεγάλη κρίση στην Ελλάδα δεν μπορεί να “αναιρέσει” όλα τα καλά της ζωής.
Προσωπικά στρέφομαι σε όσα έχουνε πραγματική αξία για μένα, όπως ο χρόνος που περνάω με την οικογένειά μου, τη μικρή μου κόρη, αλλά και οι καλοί μου φίλοι, η δουλειά μου. Επέλεξα να επιστρέψω κυρίως γι’ αυτούς τους προσωπικούς λόγους. Ελπίζω, βέβαια, να βγει η χώρα από αυτό το σκοτεινό τούνελ συντομότερα από ό,τι “προβλέπεται”.
Οι φωτογραφίες του είναι στα όρια της ζωγραφικής. Η φύση, και ιδιαίτερα η ελληνική, το γιορτάζει πραγματικά στις εικόνες του πολυβραβευμένου ελληνο-γάλλου φωτογράφου Μανώλη Coupe Καλομοίρη, δισέγγονου του γνωστού μουσουργού. Μόνο φέτος ο Καλομοίρης απέσπασε 8 διεθνή βραβεία, ανάμεσά τους και τα: «Φωτογράφος της Χρονιάς» και «Ταξιδιώτης Φωτογράφος» σύμφωνα με το περιοδικό  «National Geographic», 1ο βραβείο στην κατηγορία «Φύση» από τα διεθνή «International Photography Awards», Χρυσό Βραβείο στην κατηγορία «Φύση» από το θεσμό «Prix de la Photographie Paris» κ.ά. Μόλις επέστρεψε στην Ελλάδα από το Παρίσι, όπου έμενε. Και δεν ανησυχεί καθόλου.

Τα 17 σημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Unesco
Πρώτος ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα μπήκε στη λίστα της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και ακολούθησαν άλλα 16 μνημεία:

1. Αρχαιολογικός τόπος των Δελφών (1987)
2. Ακρόπολη (1987)
3. Άγιο Όρος (1988)
4. Αρχαιολογικός χώρος Επιδαύρου (1988)
5. Παλαιοχριστιανικά και Βυζαντινά μνημεία της
6. Θεσσαλονίκης (1988)
7. Μετέωρα (1988)
8. Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου (1988)
9. Αρχαία Ολυμπία (1989)
10. Μυστράς (1989)
11. Μονή Δαφνίου, Μονή Οσίου Λουκά και Νέα Μονή Χίου (1990)
12. Δήλος (1990)
13. Πυθαγόρειον και Ηραίον Σάμου (1992)
14. Αρχαιολογικός τόπος της Βεργίνας (1996)
15. Ιστορικό κέντρο (Χώρα) με τη Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και το Σπήλαιο της Αποκάλυψης της νήσου Πάτμος (1999)
16. Αρχαιολογικοί τόποι των Μυκηνών και της Τίρυνθας (1999)
17. Η Παλαιά Πόλη της Κέρκυρας (2007)

Σε αναμονή για ένταξη :

1. Παλάτι της Κνωσού
2. Αρχαιολογικός χώρος Νικόπολις
3. Αρχαιολογικός χώρος Φιλίππων
4. Λαύριο
5. Ευρύτερη περιοχή Ολύμπου
6. Μεγάλη και Μικρή Πρέσπα
7. Το Εθνικό Πάρκο: Φαράγγι της Σαμαριάς
8. Την ένταξή της στα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO διεκδικεί και η Σπιναλόγκα  

πηγή