αναδεικνύουν την άγρια ομορφιά της ορεινής Νάξου !
2 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
ΝΑΞΟΣ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΒΑΠΤΙΣΕΩΣ ΤΗΣ
Εκεί στο μαυροθαλασσίτη βράχο να ‘σου προβάλλει η Ατατταλίπη κουρασμένη απ’ το Μεγάλο Ταξίδι. Πιάνει με το χέρι της την κόψη του για ν’ ανασάνει και το κεφάλι της γέρνει. Απρόσεχτο το θαλασσόχορτο κουνιέται, ανακοκκαλιάζει ο σπάρος και τ’ οχταπόδι αναστεναγμό αφήνει λησμονώντας της ευτυχίας τη γαλήνη. Φωνή μαγική στης ρουφήχτρας το βάθος, ασημιά αντηλιά τ’ ακρογιάλι απλώνει. Οι δαχτυλόρωγές της μουλιασμένες λες και τώρα ξαναβρήκαν την αφή, γλυκοκυλάνε σε κάθε εύκαιρη επιφάνεια. Πόσο αγαπά τούτα τα βράχια. Σα να ξαπόστασε, ανάλαφρα δοκιμάζει να μιμηθεί το περπάτημα. Ξανά στην άμμο γονατίζει κι αγριεμένη, ικεσία – προσευχή ακούγεται στον τόπο. - Σκουριογεννήτρα, ξέπλυνε με το αρμυρονόστιμο αγίασμα την α-μαρτία του φθαρτού κι άνοιξε την πορφυρή Πύλη του Νού. Μάγεψέ τους τα κύτταρα της Νόησης, με Γνώση κι’ άστους να την χρησιμοποιήσουν για έργα Ανθρώπινα. Ελευθερίας μονοπάτι υγρό, αναρχίας μέτρο στερεό, κρυφή πηγή νοσταλγίας, δρόσισε την καυτή άμμο των ονείρων τους για να βα-δίσουν ξυπόλυτοι στην απέραντη παραλία τούτου του Τόπου. Αγία Φύση, δώσ’ μου δύναμη να ξορκίσω την κατάρα του χώρου χωρίς όνομα. Στη θεϊκή σου ύπαρξη ν’ αποδώσω Αλήθεια. Αλήθεια κι Όνομα. Γλυκυτάτη Ευθύνη πές στην πρωτοξαδέρφη σου την Υποχρέωση πως το αλφαβητάρι πρέπει να προσφέρει την αριστοκρατία των φθόγγων για Όνομα. Οσία Ευγνωμοσύνη, ξόδεψε λίγη απ’ την περιουσία σου στην ψυχή τους κι άσε τους να βασανίζονται στις μυρωδιές σου με προσήλωση. Ευτυχία, βρές της χαράς τον ίσκιο στην μεσημεριανή λύπη της ζωής τους και με χορό και τραγούδι μάθε τους ν’ απαρνιούνται το φόβο του θανάτου. Επίφωτη Μοίρα , φανερώσου και τη φθορά δίδαξέ τους ν’ αγνοούν γενναία αντισ-τεκόμενοι στο χρόνο. Αστέρων απλανών Χάος, ανερμήνευτο ουράνιο δόγμα, στο αρχιπέλαγος της ύπαρξής τους δώρο-προσφορά φέρτε το κοσμικό Τι; Χώμα, ικέτη της βροχής και της θαλασσινής υγρασίας δροσοσυλλέκτη, των ουσιών σου τ’ αγαθά άφησε λεύτερα στων σπαρτών τους τα ριζά. Ανομία βάσανο βαρύ, αμαρτίας δισέγγονο, αραίωσε τις επισκέψεις σου στις αυλές των προβλημάτων τους.
Σαλίγκαρε του βράχου, που σαν ερωτευμένος μοιάζεις, έτσι που βυζαίνεις τ’ άψυχο μια υποψία άσε να χαρούν της μυστικής σου αγάπης. Ανέτοιμο κύμα, της χειμέριας ανάβασής σου, χάρισε την ορμή και προίκα από βότσαλα λευκά χιλιοτριμμένα δώσε στις ακτές της αβάφτιστης Νήσου. Γερακίνα;ζύγιασε ψηλά πάνω απ’ τις ελιές, το αναπάντεχο πήδη-μα του βατράχου και δώσ’ τους της ισορροπίας σου το μέτρο. Βάτε μυριάγκαθε, προστάτεψε απ’ την πλάνη τα χωράφια, για να σπείρουν στ’ όμορφα χώματα γόνιμες αρετές. Ε!! Φεγγαράκι παλληκάρι τακτικό δώσε και συ ορισμό κυκλικής τάξης στους άτακτους. Μη φοβηθείς αηδόνι ξαστερόφωνο και με τον ήχο του έρωτά σου γέμισε της άμουσης συνείδησής τους την αποθήκη. Αμπελιού κατεβατό, ηλιορόδισε της ρώγας το φλούδι και γλυκά, μ’ όποια μορφή θέλουν ας γλυκαίνουν της πίκρας την απόγνωση. Φως άφησε τα λαμπερά σου τεχνάσματα στης ατμόσφαιρας τα ύψη και σκέπασε με το διάφανο χρώμα σου τη Γη, υπηρέτης πια των χρωμάτων του χώρου της Νήσου. Αχ! Πεταλούδας χρώμα αχνό, κιτρινωπό, πασπάλισε του πρωϊνού το γαλανό και της θαλάσσης το βαθύ κυανό και στον ολάσπρο Κούρο οπού ‘ναι έτοιμος να ταξιδέψει διάλεξε την άκρη του πέλ-ματός του κι άπλωσε των φτερών σου τη χάρη, φαντασίας να βρούνε παιχνίδι. Κάβουρα ισιοπερπάτησε και δείξε μου το δρόμο. Αστερία μαγνητίσου και σημάδεψε τον Άγιο Στόχο. Ο Ζέφυρος και ο Βοριάς λες κι άκουσαν το κάλεσμά της ήλθαν και ταξιδέψανε, παντού, τα όνειρά της. Και το θυμάρι και τα ρείκια και τα σκίνα σαν ένοιωσαν πως είναι η ευχή από γυναίκα τα αρώματά τους ένωσαν, χαρίσανε και κείνα. Μαζεύτηκαν λοιπόν γύρω απ’ την πυροστιά της Απόφασης οι Συμπτώσεις και πραγμάτωσαν την προσευχή. Έτσι Ξαφνικά! Όπως ήταν γραφτό! Ξαφνικά! Τρελλή πια τώρα από χαρά γεμάτη .....φώναζε! - Να Άξιος Τόπος! Να Άξιος Τόπος! Αντήχησε ο χώρος. Ο γέρος άρχοντας βαριάκουσε κι είπε στους άλλους. - Νάξος, Νάξος το όνομα. ΝΑΞΟΣ!! ΝΑΞΟΣ!! ΝΑΞΟΣ!!! Πανωραία νήσος, ασύγκριτη μνημοσύνη ήχων, επανάληψη αρίστη εικόνων. Έκσταση στοργής, στάγμα μύρου πρωινού, αστάθμητου. Στέμμα στεναγμού Αναστάσιμου. Επανάσταση Ανατολής Φωτός.
2 σχόλια:
ΝΑΞΟΣ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΒΑΠΤΙΣΕΩΣ ΤΗΣ
Εκεί στο μαυροθαλασσίτη βράχο να ‘σου προβάλλει η Ατατταλίπη κουρασμένη απ’ το Μεγάλο Ταξίδι.
Πιάνει με το χέρι της την κόψη του για ν’ ανασάνει και το κεφάλι της γέρνει.
Απρόσεχτο το θαλασσόχορτο κουνιέται, ανακοκκαλιάζει ο σπάρος και τ’ οχταπόδι αναστεναγμό αφήνει λησμονώντας της ευτυχίας τη γαλήνη.
Φωνή μαγική στης ρουφήχτρας το βάθος, ασημιά αντηλιά τ’ ακρογιάλι απλώνει.
Οι δαχτυλόρωγές της μουλιασμένες λες και τώρα ξαναβρήκαν την αφή, γλυκοκυλάνε σε κάθε εύκαιρη επιφάνεια. Πόσο αγαπά τούτα τα βράχια.
Σα να ξαπόστασε, ανάλαφρα δοκιμάζει να μιμηθεί το περπάτημα.
Ξανά στην άμμο γονατίζει κι αγριεμένη, ικεσία – προσευχή ακούγεται στον τόπο.
- Σκουριογεννήτρα, ξέπλυνε με το αρμυρονόστιμο αγίασμα την α-μαρτία του φθαρτού κι άνοιξε την πορφυρή Πύλη του Νού.
Μάγεψέ τους τα κύτταρα της Νόησης, με Γνώση κι’ άστους να την χρησιμοποιήσουν για έργα Ανθρώπινα.
Ελευθερίας μονοπάτι υγρό, αναρχίας μέτρο στερεό, κρυφή πηγή νοσταλγίας, δρόσισε την καυτή άμμο των ονείρων τους για να βα-δίσουν ξυπόλυτοι στην απέραντη παραλία τούτου του Τόπου.
Αγία Φύση, δώσ’ μου δύναμη να ξορκίσω την κατάρα του χώρου χωρίς όνομα.
Στη θεϊκή σου ύπαρξη ν’ αποδώσω Αλήθεια.
Αλήθεια κι Όνομα.
Γλυκυτάτη Ευθύνη
πές στην πρωτοξαδέρφη σου την Υποχρέωση πως το αλφαβητάρι πρέπει να προσφέρει την αριστοκρατία των φθόγγων για Όνομα.
Οσία Ευγνωμοσύνη,
ξόδεψε λίγη απ’ την περιουσία σου στην ψυχή τους κι άσε τους να βασανίζονται στις μυρωδιές σου με προσήλωση.
Ευτυχία,
βρές της χαράς τον ίσκιο στην μεσημεριανή λύπη της ζωής τους και με χορό και τραγούδι μάθε τους ν’ απαρνιούνται το φόβο του θανάτου.
Επίφωτη Μοίρα ,
φανερώσου και τη φθορά δίδαξέ τους ν’ αγνοούν γενναία αντισ-τεκόμενοι στο χρόνο.
Αστέρων απλανών Χάος,
ανερμήνευτο ουράνιο δόγμα, στο αρχιπέλαγος της ύπαρξής τους δώρο-προσφορά φέρτε το κοσμικό Τι;
Χώμα, ικέτη της βροχής
και της θαλασσινής υγρασίας δροσοσυλλέκτη, των ουσιών σου τ’ αγαθά άφησε λεύτερα στων σπαρτών τους τα ριζά.
Ανομία βάσανο βαρύ,
αμαρτίας δισέγγονο, αραίωσε τις επισκέψεις σου στις αυλές των προβλημάτων τους.
Συνέχεια….
Σαλίγκαρε του βράχου,
που σαν ερωτευμένος μοιάζεις, έτσι που βυζαίνεις τ’ άψυχο μια υποψία άσε να χαρούν της μυστικής σου αγάπης.
Ανέτοιμο κύμα,
της χειμέριας ανάβασής σου, χάρισε την ορμή και προίκα από βότσαλα λευκά χιλιοτριμμένα δώσε στις ακτές της αβάφτιστης Νήσου.
Γερακίνα;ζύγιασε ψηλά πάνω απ’ τις ελιές, το αναπάντεχο πήδη-μα του βατράχου και δώσ’ τους της ισορροπίας σου το μέτρο.
Βάτε μυριάγκαθε, προστάτεψε απ’ την πλάνη τα χωράφια, για να σπείρουν στ’ όμορφα χώματα γόνιμες αρετές.
Ε!! Φεγγαράκι παλληκάρι τακτικό δώσε και συ ορισμό κυκλικής τάξης στους άτακτους.
Μη φοβηθείς αηδόνι ξαστερόφωνο και με τον ήχο του έρωτά σου γέμισε της άμουσης συνείδησής τους την αποθήκη.
Αμπελιού κατεβατό,
ηλιορόδισε της ρώγας το φλούδι και γλυκά, μ’ όποια μορφή θέλουν ας γλυκαίνουν της πίκρας την απόγνωση.
Φως άφησε τα λαμπερά σου τεχνάσματα στης ατμόσφαιρας τα ύψη και σκέπασε με το διάφανο χρώμα σου τη Γη, υπηρέτης πια των χρωμάτων του χώρου της Νήσου.
Αχ! Πεταλούδας χρώμα αχνό, κιτρινωπό, πασπάλισε του πρωϊνού το γαλανό και της θαλάσσης το βαθύ κυανό και στον ολάσπρο Κούρο οπού ‘ναι έτοιμος να ταξιδέψει διάλεξε την άκρη του πέλ-ματός του κι άπλωσε των φτερών σου τη χάρη, φαντασίας να βρούνε παιχνίδι.
Κάβουρα ισιοπερπάτησε και δείξε μου το δρόμο.
Αστερία μαγνητίσου και σημάδεψε τον Άγιο Στόχο.
Ο Ζέφυρος και ο Βοριάς λες κι άκουσαν το κάλεσμά της
ήλθαν και ταξιδέψανε, παντού, τα όνειρά της.
Και το θυμάρι και τα ρείκια και τα σκίνα
σαν ένοιωσαν πως είναι η ευχή από γυναίκα
τα αρώματά τους ένωσαν, χαρίσανε και κείνα.
Μαζεύτηκαν λοιπόν γύρω απ’ την πυροστιά της Απόφασης
οι Συμπτώσεις και πραγμάτωσαν την προσευχή.
Έτσι Ξαφνικά! Όπως ήταν γραφτό! Ξαφνικά!
Τρελλή πια τώρα από χαρά γεμάτη .....φώναζε!
- Να Άξιος Τόπος! Να Άξιος Τόπος!
Αντήχησε ο χώρος.
Ο γέρος άρχοντας βαριάκουσε κι είπε στους άλλους.
- Νάξος, Νάξος το όνομα.
ΝΑΞΟΣ!! ΝΑΞΟΣ!! ΝΑΞΟΣ!!!
Πανωραία νήσος, ασύγκριτη μνημοσύνη ήχων, επανάληψη αρίστη εικόνων.
Έκσταση στοργής, στάγμα μύρου πρωινού, αστάθμητου.
Στέμμα στεναγμού Αναστάσιμου.
Επανάσταση Ανατολής Φωτός.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΑΞΙΑΔΗΣ .
Δημοσίευση σχολίου