"Γέμισαν" τα δύο μεγάλα "κενά" του ΛΑΟΣ - Στη θέση του Βορίδη ο Κύρτσος και του Αδωνι η Μπάρμπα

Λαϊκόν επιμύθιον: 

"Ο κουφός και ο κλανιάρης πάνε δίπλα στα νταούλια"

Ο κ. Κύρτσος  που μέχρι χθές  απο τα ερτζιανά  συναγωνιζόταν  στη νεοφιλελευθεριστική υτερία  ακόμα και τον παλιό του φίλο Μάνο,αυτός  δηλαδή ο  "υμνωδός"  της  παγκόσμιας τραπεζοπιστωτικής εξουσίας και φανατικός  της  κοινωνίας των "αρίστων" και των  "Παπαδημίων", απο σήμερα   θα καλύψει το κενό που άφησε  στο ΛΑΟΣ   ο  χερ Βορβορίδης, τιθέμενος  επικεφαλής  του ψηφοδελτίου επικρατείας, χωρίς δηλαδή να διακινδυνεύσει  ένα ταπεινωτικό  και συνάμα ενδεικτικό  της  "δημοφιλίας" του  εκλογικό αποτέλεσμα.

Το άλλο κενό  αυτό  δηλαδή που άφησε ο "Μπουμπούκος"  θα  το...
αναπληρώσει  μια  συνάδελφός του  στο  "υποκριτικό ταλέντο"  η γνωστή  για  την καλλιτεχνική  της  ποιότητα  κ. Βάνα Μπάρμπα.

Για  την κ. Μπάρμπα δυστυχώς  δεν μπορώ  να γράψω  πολλά πράγματα μιας και δεν είχα ποτέ μου την διάθεση  ούτε να την  βλέπω ούτε να την ακούω ,Αυτό τι είδος του  "πολιτισμού"  που  εκπροσωπεί η κ. Μπάρμπα  μου προκαλούσε και μου πραοκαλεί σοβαρή ναυτία.

Για τον  Κύρτσο όμως  που επίσης μου προκαλεί ναυτία  τι να πρωτογράψω. 
Πρέπει να παρατήσω  δουλειά και οικογένεια  για να καταγράψω   μέρος μόνο των  όσων   εμετικών  έχει προβάλλει  προφορικώς και γραπτώς.
Ας δούμε  όμως  τι  "έσουρνε" πριν ένα χρόνο  στον "αριστοκράτη" Κύρτσο  ο  τότε "λαϊκατζής" Μπουμπούκος   ("...Δεν μπορεί  ο επιχειρηματίας Κύρτσος  να θυμάται  το κνίτικο παρελθόν του και να λεει και να γράφει ανοησίες παίζοντάς το  "Τσε Γκεβάρα".,,κλπ. κλπ )

Φαντάζομαι  σε λίγες ημέρες  τα  "έρποντα  σκουλίκια του ίντερνετ" δηλαδή εμείς οι bloggers - για να χρησιμοποιήσω την φράση   του   κ. Μπαμίχα  στο  40 συνέδριο του ΛΑΟΣ- θα έχουν  συλλέξει  πολλά  απο τα  τοξικά απόβλητα  που άφησε  πίσω του τα τελευταία χρόνια  ο κ.Κύρτσος.

Πρός το παρόν  θα παραθέσω  μόνο μια  παλιά  ανάρτηση  απο το 2009 έτσι σαν  αρχή  των "αναμνηστικών"  που θα ακολουθήσουν  για όλους τους  καραγκιοζαραίους  που  θα κατέβουν  στα  "καλλιστεία" των εκλογών:

Δευτέρα, 29 Ιουνίου 2009

"ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ"

ΣΤΑΖΙ ,ΚΟΚΚΑΛΗΣ , ΚΙΟΛΕΪΔΗΣ - ΚΥΡΤΣΟΣ , ΕΒΕΡΤ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ...ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

Έγραφε ο  Βασίλης Ζήσης  στο Περιοδικό  «Αντί»  (τεύχος 713 -7/5/2000) 

Το φθινόπωρο του 1994 ο Δ. Ρίζος εκδιώχθηκε από τον Ελεύθερο Τύπο και την θέση του κατέλαβε ο Μιχαήλ Σαρρής, ως εκπρόσωπος μιας περιστασιακής πλειοψηφίας στο Δ.Σ. του Ιδρύματος Λίλιαν Βουδούρη, η οποία διακήρυξε ότι ανέλαβε να επαναφέρει την εφημερίδα στην εποχή Βουδούρη. 
Στην πραγματικότητα, αληθινή τους επιθυμία ήταν να βγουν κι αυτοί από την αφάνεια και να συμμετάσχουν στη διαχείριση της κληρονομιάς Βουδούρη, παρόλο που ήταν άσχετοι περί τα εκδοτικά και είχαν τοποθετηθεί στο Ίδρυμα Βουδούρη μόνο και μόνο χάρις στην φιλία τους με τον εκλιπόντα. 
Ιθύνων νους της πλειοψηφίας αυτής ήταν ο Γ. Κύρτσος, αλλά επειδή δεν τον έπαιρνε εκείνη την εποχή να αντικαταστήσει τον Δ. Ρίζο, συμφώνησε στην... προώθηση του Μ. Σαρρή, για να τον «φάει» κι αυτόν αργότερα, όπως και έγινε.

Εκείνη την εποχή λοιπόν μου ζητήθηκε να βοηθήσω την εφημερίδα να επιστρέψει στην εποχή των μεγάλων ρεπορτάζ. Τους είπα λοιπόν ότι το μεγαλύτερο θέμα της εποχής ήταν οι σχέσεις Ελλήνων με την Στάζι, όπως είχε αρχίσει τότε να βγαίνουν δειλά δειλά στη φόρα. Συμφώνησαν και έτσι άρχισα έναν μαραθώνιο ρεπορτάζ στην Γερμανία.

Μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου 1994 είχα συγκεντρώσει τόσες πληροφορίες για τις σχέσεις του Κόκκαλη με την Στάζι που με έκαναν να πιστέψω ότι είχα στα χέρια μου μια ακόμα δημοσιογραφική επιτυχία, σαν εκείνες του παρελθόντος στο Αντί. Όταν, όμως, υπέβαλα τα πρώτα κείμενα για δημοσίευση, η απάντηση της διεύθυνσης ήταν πως, επειδή επρόκειτο για πολύ σοβαρό θέμα από το οποίο διακυβευόταν η τύχη της εφημερίδας (γιατί άραγε;), έπρεπε να συνεχίσω τις έρευνες μέχρι τα στοιχεία να καταστούν «αδιάσειστα». Συνέχισα λοιπόν να προσκομίζω νέα στοιχεία, που επιβεβαίωναν και ενίσχυαν τα προηγούμενα, αλλά η απάντηση ήταν κάθε φορά «περίμενε».

Στις αρχές Νοεμβρίου 1994, επειδή οι διευθύνοντες του Ε.Τ. είχαν πανικοβληθεί από την επικείμενη έκδοση του Αδέσμευτου Τύπου και έψαχναν για μεγάλο θέμα, άρχισα να τους πιέζω να επιτρέψουν τη δημοσίευση της έρευνας για τη Στάζι. Πράγμα που τους «βόλευε» επειδή φοβόντουσαν ότι ο Σ. Κόκκαλης θα ενίσχυε οικονομικά τον «Αδέσμευτό Τύπο».

Έτσι , ύστερα από ένα απίθανο παρασκήνιο διαπραγματεύσεων, παζαριών και απειλών παραίτησης, δέχθηκαν να αρχίσει η δημοσίευση της έρευνας, η οποία σταμάτησε όμως στον ….Κιολείδη. Από τις έρευνες για την Στάζι είχαν προκύψει αδιαμφισβήτητα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία άνθρωποι του Κάρλος είχαν διεισδύσει στην εταιρεία του Κιολείδη και την χρησιμοποιούσαν για λαθρεμπόριο όπλων στη Μέση Ανατολή, με την υποστήριξη της Στάζι.

Όταν δημοσίευσα το σχετικό ρεπορτάζ (Δευτέρα 14.11.94) έγινε το έλα να δεις.  
Μεγαλοσχήμονες παράγοντες, που συνδέονταν φιλικά και επιχειρηματικά με τον Κιολείδη πίεζαν να σταματήσει η έρευνα, συγγενείς του που εμπλέκονται σε εκδοτικές επιχειρήσεις απειλούσαν και ο ίδιος ο Έβερτ, πρόεδρος τότε ακόμα της Ν.Δ. και ισόβιο μέλος του Ιδρύματος Τύπου κάλεσε τη διεύθυνση του Ελεύθερου Τύπου στη Ρηγίλλης και τους προειδοποίησε σε αυστηρό τόνο: Τι πάτε να κάνετε, να γκρεμίσετε το σύστημα; Και ζήτησε να σταματήσει η έρευνα αμέσως και επί τόπου, προφανώς για να μην φτάσει στον Κόκκαλη.

Όταν ο Μ. Σαρρής τόλμησε να ψελλίσει ότι υπάρχουν στοιχεία για τον Κόκκαλη και τίθεται θέμα δεοντολογίας, ο Έβερτ βρήκε τότε την εξής φόρμουλα διαφυγής: Συμφώνησε να συνεχισθεί η έρευνα, επειδή δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά, αλλά απαίτησε, λόγω της σημαντικότητας του θέματος και προκειμένου να μην γίνει καμία γκάφα να τον ενημερώνω εγώ προσωπικά για τα νεότερα στοιχεία.

Κανείς από την τότε διεύθεύθυνση του Ε.Τ., συμπεριλαμβανομένων και των δασκάλων της δημοσιογραφίας, δεν τόλμησε να ορθώσει το ανάστημά του στις απαιτήσεις Έβερτ. Πόσο μάλλον να παραιτηθεί.

Οι λεπτομέρειες όσων ακολούθησαν δεν έχουν πλέον σημασία. Αξίζει όμως να σημειώσω ότι την πρώτη φορά που ενημέρωσα προσωπικά τον Έβερτ για την έρευνα, στο προσωπικό του γραφείο στην Ρηγίλλης, ο άνθρωπος που ήθελε να γίνει πρωθυπουργός αναφώνησε έκπληκτος:

Καλά βρε παιδί μου, δεν τα γνωρίζουν όλα αυτά οι Αμερικανοί;.

Παράλληλα, προκείμενου να διασφαλίσω τη συνέχιση της έρευνας για τον Κόκκαλη, αλλά και την δική μου ακεραιότητα, κατέθεσα όσα στοιχεία είχα στα χέρια μου στον τότε αντιεισαγγελέα εφετών Γ. Zορμπά, που πραγματοποιούσε ήδη τη γνωστή προκαταρκτική εξέταση για τη σύμβαση του 1.000.000 ψηφιακών παροχών του 1994 της Ιντρακόμ με τον ΟΤΕ. (έτσι άρχισαν και οι περιπέτειες του Ζορμπά με την Στάζι)

Τελικά, κάποια στιγμή δήλωσα στη διεύθυνση του Ε.Τ. ότι τα στοιχεία ήταν πλέον αδιάσειστα και, ή θα προχωρούσαμε στη δημοσίευση ή θα υπέβαλα παραίτηση, επειδή δεν συμφωνούσα στην συγκάλυψη. Τότε μου δήλωσαν απροκάλυπτα ότι, επειδή τάχα ο Κόκκαλης ήταν πανίσχυρος και συνεπώς τα δημοσιεύματα δεν θα οδηγούσαν πουθενά, έπρεπε να «ωριμάσω» δημοσιογραφικά και να «υπερασπίσω το συμφέρον της εφημερίδας». Το οποίο στη συγκεκριμένη φάση μεταφραζόταν σε μια οικονομική υποστήριξη από τον Κόκκαλη, ύψους 250.000.000 δρχ., μέσω διαφημιστικών καταχωρίσεων

Αρνήθηκα φυσικά να συμφωνήσω στην συγκάλυψη και έδωσα μια χρονική προθεσμία πριν υποβάλω παραίτηση. Τελικά με… παραίτησαν οι ίδιοι, νύχτα στην κυριολεξία, και έστειλαν την καταγγελία της σύμβασης μου με τον Ε.Τ. νωρίς το πρωί με κλητήρα στο σπίτι μου.

κλασσικοπερίπτωση