Όταν η φιλοσοφία της ζωής σου είναι «λεφτά ή σφαίρες» τότε σίγουρα δεν πρόκειται να γίνεις ούτε μανάβης ούτε ασφαλιστής.

Ο Πάμπλο Εσκομπάρ ή «γιατρός» ή «αφεντικό» ακολουθούσε πιστά το μότο του «plata o plomo» (λεφτά ή σφαίρες στην αργκό της Κολομβίας) που τον οδήγησε στο σημείο να ελέγχει μια χώρα και να διακινεί κοκαΐνη στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη. Κατάφερε το 1989 να μπει στη λίστα του περιοδικού Forbes ως ο έβδομος πλουσιότερος άνθρωπος με την περιουσία του να φτάνει τα 25 δις δολάρια ενώ το 80% του κόσμου αγόραζε «παπαγαλάκι», όπως λένε την κόκα στην Κολομβία, από το δικό του μαγαζί.
Οι ταφόπλακες...
Ο δρόμος προς την... επιτυχία όμως δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα για τον Πάμπλο που...
γεννήθηκε στη 1 Δεκεμβρίου του 1949 και εκτελέστηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1993. Αρχικά ο γιός του δασκάλου θέλησε να σπουδάσει πολιτικές επιστήμες (αποδείχτηκε αργότερα ότι είχε το ταλέντο) αλλά έφυγε από το Πανεπιστήμιο καθώς δεν είχε χρήματα για τα δίδακτρα. Από εκεί και πέρα μίλησε το επαγγελματικό του δαιμόνιο. Έπαιρνε τις πλάκες από ξεχασμένους τάφους και τις πουλούσε στον θείο του που είχε μαγαζί με μάρμαρα. Το λευκό ήταν σίγουρα το χρώμα του.
Οι ταφόπλακες όμως δεν απέφεραν μεγάλο κέρδος και έτσι ο Πάμπλο αποφάσισε να αλλάξει επαγγελματική κατεύθυνση και να ασχοληθεί με το εθνικό προϊόν, την κοκαΐνη. Αναπτύχθηκε άμεσα χάρη στη φιλοδοξία, την εξυπνάδα και την αγριότητα του. Στα 26 του χρόνια είχε γίνει πια λαθρέμπορος και στα 32 κέρδιζε μισό εκατομμύρια δολάρια την ημέρα, με αρκετές εκτάσεις σε ολόκληρη την Κολομβία να βρίσκονται υπό την ιδιοκτησία του. Η «εκτόξευσή» του θορύβησε άλλους εμπόρους και ειδικά τους αδελφούς Οτσόα. Ο Εσκομπάρ όμως αντί να συγκρουστεί μαζί τους, τους κάλεσε να συνεργαστούν και έτσι δημιουργήθηκε το πανίσχυρο καρτέλ του Μεντεγίν. Τα κέρδη εκτοξεύτηκαν με τις μεταφορές των ναρκωτικών να γίνονται ακόμα και με υποβρύχια αλλά και ένα ολόκληρο κινητό χωριό. Το καρτέλ πλέον βγήκε από τα κολομβιανά σύνορα και αγόραζε όλη την κόκα της Βολιβίας και του Περού.
Σάντο Πάμπλο
Τότε το «αφεντικό» κατάλαβε πως πρέπει να πάρει τον λαό με το μέρος του. Έκτισε σχολεία, νοσοκομεία, εκκλησίες και χρηματοδοτούσε ολόκληρα χωριά. Ασχολήθηκε ακόμα και με το ποδόσφαιρο επενδύοντας στην Ατλέτικο Νασιονάλ. Ο φτωχός λαός τον λάτρευε και ο "Σάντο Πάμπλο" (Άγιος Πάμλο) δεν ξεχνούσε ποτέ να τους υπενθυμίσει πως μόνος αυτός τους βοηθά και όχι η κυβέρνηση. Με τον λαό στο πλευρό του, το 1982 ο Εσκομπάρ πήρε μέρος στις Εκλογές για το Κογκρέσο και κατάφερε να εκλεγεί αναπληρωτής βουλευτής. Το 1984 όμως υποχρεώθηκε σε παραίτηση, μετά από αντιδράσεις για την συμμετοχή ενός εμπόρου ναρκωτικών στο Κογκρέσο. Ανώτερο μέλος του που είχε πρωτοστατήσει στις αντιδράσεις, βρέθηκε δολοφονημένο ενώ δημοσιογράφος που έκανε ρεπορτάζ εναντίον του κομματιάστηκε στη ζούγκλα.
Κάποιες φορές είμαι θεός
Η ωμή βία ήταν ο τρόπος του και δεν είχε ποτέ κανέναν ενδοιασμό. Άνθρώποι που έζησαν δίπλα του μάλιστα έλεγαν πως τελικά είχε ανάγκη να σκοτώνει. "Κάποιες φορές είμαι θεός. Λέω να πεθάνει κάποιος και πεθαίνει την ίδια μέρα" τόνιζε ο Εσκομπάρ. Σκότωσε υποψήφιους προέδρους, υπουργούς, πολιτικούς, δημοσιογράφους, δικαστές, αστυνομικούς και γενικά όποιον έμπαινε εμπόδιο στα σχέδια του. Έριξε κάποτε ένα αεροπλάνο με 107 επιβάτες γιατί ένας από αυτούς ήταν μάρτυρας κατηγορίας σε μια δίκη του. Διοργάνωσε μια απίστευτη στρατιωτική επιχείρηση κατά του ανωτάτου δικαστηρίου και σκότωσε τα μισά μέλη του. Η Κολομβία είχε γίνει το βασίλειο της βίας με τον Εσκομπάρ να δίνει ένα ποσό σε οποιονδήποτε θα σκότωνε αστυνομικό. Τελικά θεωρείται υπεύθυνος για πάνω από 3.000 θανάτους. Με το ατράνταχτο επιχείρημα "είμαι ένας καλό άνθρωπος που απλά εξάγει λουλούδια" προσπάθησε ακόμα και να νομιμοποιήσει την «επιχείρηση» κάτι που τον έφερε σε ευθεία σύγκρουση με την κυβέρνηση της Κολομβίας που πλέον είχε βοήθεια τον Αμερικών των οποίων οι πόλεις είχαν γεμίσει κόκα. Επιπλέον με τη δολοφονία του υποψήφιου προέδρου Λουίς Κάρλο Γκαλάν το 1989 ο Εσκομπάρ είχε χάσει και το λαϊκό έρεισμα.
Το Κατεντράλ και το τέλος
Βλέποντας πως η κατάσταση είχε δυσκολέψει διαπραγματεύτηκε με την κυβέρνηση και τελικά έχτισε την προσωπική του φυλακή (Λα Κατεντράλ) στην οποία ήταν έγκλειστος και ήλεγχε από εκεί  τις δουλειές του. Ο χαρακτήρας του όμως τον πρόδωσε. Για ασήμαντους λόγους σκότωσε τρία άτομα όσο ήταν έγκλειστος και έτσι αποφασίστηκε να μεταφερθεί σε κοινή φυλακή. Κατά τη διαδικασία μεταφορά ο Εσκομπάρ απέδρασε με αποτέλεσμα να ξεκινήσει ένα ανθρωποκυνηγητό άνευ προηγούμενου. Τον κυνήγησε ο στρατός της Κολομβίας, η ομάδα Δέλτα που είχε σταλεί από τις ΗΠΑ αλλά ακόμα και η ομάδα «Los Pepes» που είχαν δημιουργήσει βαρόνοι των νακρωτικών που μισούσαν τον Εσκομπάρ. Αποδεκάτισαν το καρτέλ του σε ένα «πόλεμο» 17 μηνών και τελικά όλα τελείωσαν στις 2 Δεκεμβρίου 1993.
Ο Εσκομπάρ έκανε το λάθος και τηλεφώνησε στον γιο του. Η κολομβιανή αστυνομία σε συνεργασία με τις αμερικανικές αρχές τον εντόπισε και τον εκτέλεσε στη στέγη ενός σπιτιού ενώ προσπαθούσε να διαφύγει. Οι δικοί του επιμένουν ότι αυτοκτόνησε για να μην συλληφθεί θέλοντας να τροφοδοτήσουν τον μύθο ενώ στην κηδεία 20.000 άτομα έκλαιγαν για το «αφεντικό». Ακόμα και μετά το θάνατο του ήταν φόβητρο καθώς η κυβέρνηση ζήτησε να γίνει τεστ DNA στο πτώμα του για να σιγουρευτούν πως ήταν αυτός. Ακόμα και πολλά χρόνια μετά το θάνατο του, το φάντασμα του Εσκομπάρ "γυρίζει" στην Κολομβία. Το 2006 η δημοσιογράφος και ερωμένη του Βιρχίνια Βαγέχο αποκάλυψε πως ένας γερουσιαστής πίεσε τον Εσκομπάρ να δολοφονήσει τον Γκαλάν ενώ μίλησε για σχέσεις του Πάμπλο με τους προέδρους της χώρας, Μίτσελσεν, Σαμπέρ και Ουρίμπε.
Οι αμαρτίες του πατέρα μου
Ο Εσκομπάρ είχε παντρευτεί τη Μαρία Βικτόρια Ενάο με την οποία είχε δύο παιδιά τον Χουάν Πάμπλο και την Μανουέλα (Μπορώ να αντικαταστήσω πράγματα αλλά όχι τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου, έλεγε). Η αδυναμία του σε μικρά κορίτσια από 14 έως 16 ήταν γνωστή όσο και το πάθος του για την αρχαία Ελλάδα. Το όνειρο του να χτίσει έναν ναό σαν την Ακρόπολη στο ράντσο του έμεινε ημιτελές. Πλέον η οικογένεια Εσκομπάρ έχει μετακομίσει στην Αργεντινή και έχει αλλάξει ονόματα. Το 2009 ο γιός του "αφεντικού", Χουάν Πάμπλο πρωταγωνίστησε στο ντοκιμαντέρ "Οι αμαρτίες του πατέρα μου" το οποίο παρουσίαζε τις προσπάθειες του να ζητήσει συγχώρεση από τους γιούς του υπουργού δικαιοσύνης, Ροντρίγκο Λάρα Μπονίγια αλλά και τα παιδιά του υποψηφίου για την προεδρία Λουίς Κάρλος Γκαλάν. Αμφότεροι είχαν δολοφονηθεί μετά από διαταγή του Εσκομπάρ που ήθελε να χτίσει μια αυτοκρατορία και όπως τόνιζε πάντα οι αυτοκρατορίες χτίζονταν πάνω σε αίμα και φωτιά.

πηγή