Λες και τα εκατομμύρια των μιζών και των ΜΚΟ θα σώσουν το τομάρι κανενός. Από τα μαύρα ταμεία θα μαζευτούν και σε άλλα μαύρα ταμεία θα πάνε. Κουβέντα να γίνεται, να κυλάει η...
ειδησεογραφία εκεί που θέλουν να κυλήσει και από κάτω πολίτες να δίνουν μάχες να βγάλουν την σημερινή ημέρα.
Ακόμα και τα πιο τρελά που ακούμε τα περνάμε στα γρήγορα γιατί οι προσωπικές σκοτούρες μας δεν αφήνουν τόπο για να αντιδράσουμε έστω και με μια κουβέντα.
Ετοιμάζουν να γκετοποιήσουν περιοχές της Αθήνας με αφορμή την προεκλογική φιλανθρωπία του Καμίνη και κάτι περίεργων “αλληλέγγυων” που ξαφνικά νοιάστηκαν για την μελλοντικές οικογένειες αστέγων. Διθύραμβοι γράφονται για την αλληλεγγύη τύπων Καμίνη που με ευρωπαϊκά κονδύλια θα στοιβάζουν οικογένειες σε πολυκατοικίες που δόθηκαν εδώ και χρόνια από ευεργέτες. Έφαγαν από την εκμετάλλευση κληροδοτημάτων, τρώνε τώρα και από τον πόνο των αναξιοπαθούντων. Τους έπιασε ο πόνος για την κατάντια ανθρώπων! Γέμισε η Ελλάδα Βαρδινογιάννηδες και Μαρινάκηδες που θέλουν να μας σώσουν. Εμβολιάστε τα παιδιά των Ελλήνων με έρανο μέσω ποδοσφαιρικών ομάδων!
Αλίμονο στις χώρες που έχουν ανάγκη φιλάνθρωπους. αλίμονο, γιατί από παλιά ότι έχει μπροστά πρώτο συνθετικό το "φίλος", βρωμάει από παντού, δες για παράδειγμα τους φιλέλληνες παλιούς και νέους, τους φιλόζωους και τελικά τους "φίλους" του ανθρώπου! Φτάσαμε στο σημείο να διαθέτουμε φιλάνθρωπους που έχουν ΜΚΟ με τίτλο "Ανθρώπινοι Άνθρωποι". Μόνο ένας φιδάνθρωπος θα διατυμπάνιζε πως είναι ανθρώπινος φιλάνθρωπος άνθρωπος, για να κρύψει το ότι δεν περπατά ως ανθρώπινο ον στα δυο πόδια, αλλά σέρνεται παραφυλώντας στην γωνία να αρπάξει το ανυποψίαστο θύμα παραγεμισμένο με κλεμμένα εκατομμύρια.
Αν ήταν τόσο αλληλέγγυοι και “ανθρώπινοι άνθρωποι” οι Έλληνες γιατί καταντήσαμε έτσι; Από πότε ο Άνθρωπος χρειάζεται οργανισμούς για να αποδεικνύει ότι είναι άνθρωπος; Κούφιες κουβέντες, κούφια έργα, κούφια κεφάλια με μοναδικό σκοπό το γεμάτο πορτοφόλι. Μαυραγορίτες νέας γενιάς που αντί να σου στάζουν το λάδι στο μπουκάλι αντί χωραφιού, σου στάζουν “ανθρωπιά” αντί αξιοπρέπειας.
Μέσα σε όλον αυτόν τον βόθρο δύο ονόματα μένουν στο τέλος της ημέρας. Δεν είναι ΜΚΟ, ούτε κόμμα, ούτε σωτήρες. Ο Κώστας και η Αθανασία που παντρεύτηκαν και αντί να κάνουν τις γελοιότητες των δεξιώσεων και των γλεντιών τέτοιες εποχές, έστειλαν σε 50 οικογένειες της πόλης τους το φαγητό και την γαμήλια τούρτα για να πάρουν μια ευχή που είναι ειλικρινέστατη.
Το να παραμείνεις άνθρωπος είναι το πιο δύσκολο πράγμα όταν ο πόλεμος μαίνεται μέσα και έξω από το σπίτι σου. Αυτή είναι η πιο δύσκολη μάχη που καλούμαστε να δώσουμε και είναι σίγουρο ότι στο τέλος οι περισσότεροι θα την χάσουμε.
"Στον Τοίχο"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου