Το πρόσωπο της φαυλότητας: Ο αδελφός του Άδωνι δήλωσε άπορος και χειρουργήθηκε δωρεάν

Προκαλεί η προνομιακή μεταχείριση, την οποία έτυχε ως ασθενής ο αδελφός του υπουργού Υγείας Αδ. Γεωργιάδη. Δεν αποτελεί μόνο μείζον ηθικό ζήτημα, αλλά και ουσίας για το πώς λειτουργεί στην πράξη το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Κάτοικος Κηφισιάς, ο οποίος τυγχάνει να είναι αδελφός του κ. Γεωργιάδη, δήλωσε άπορος και μέσω Κοινωνικού Ιατρείου πέτυχε την εισαγωγή του στο «Ελπίς». Χειρουργήθηκε δωρεάν. Κι αν πράγματι είναι άπορος, δεν είναι εκεί το θέμα...
Το ζήτημα είναι, όμως, ότι η διοίκηση του νοσοκομείου έσπευσε να του επιφυλάξει διακριτική μεταχείριση, προφανώς επειδή είναι αδελφός του υπουργού Υγείας. Τον μετέφερε σε... «σουίτα». «Άξιος» ο μισθός της διοίκησης, που η επιλογή της αποτελεί διπλή πρόκληση.
Τόσο προς τους ανέργους και ανασφάλιστους, από τους οποίους ζητούν να πληρώσουν για τη...
νοσηλεία τους, ακόμα κι αν αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας, όσο και προς κάθε πολίτη. Συμβαίνει ο σημερινός υπουργός Υγείας να είναι αυτός που υπερασπίστηκε σθεναρά την καθιέρωση εισιτηρίου για την εισαγωγή σε δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα.
Η διακριτική μεταχείριση, κοινώς ρουσφέτι, είναι γνωστό ότι αποτελεί συνήθη πρακτική σε δημόσιους φορείς και οργανισμούς στη χώρα. Η Υγεία δεν αποτελεί εξαίρεση και το παράδειγμα του αδελφού του κ. Γεωργιάδη προφανώς δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό.
Ακόμα κι αν ο υπουργός Υγείας δεν προέβη σε καμία παρέμβαση, η κατάληξη είναι ενδεικτική του πώς λειτουργούν διορισμένα πρόσωπα σε θέσεις ευθύνης σε ιδρύματα του Δημοσίου. Μάλιστα, σε ένα Δημόσιο, που πλέον επιλέγει να είναι σκληρό σε όσους δεν έχουν να πληρώσουν, αλλά στο παρασκήνιο εξακολουθεί να λειτουργεί με πλάγια μέσα για τους λίγους με εκλεκτικές συγγένειες.

Το ρουσφέτι είναι προαπαιτούμενο!
Και τα κάνουν όλα αυτά αυτοί οι άνθρωποι, που στέλνουν ειδοποιήσεις με το λογαριασμό για να πληρώσουν ασθενείς, που αδυνατούν να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη, σε μια εποχή που ακόμα και η δημόσια Υγεία στη χώρα αποτελεί «πολυτέλεια».
Δεν είναι βιλαέτι τους το Δημόσιο, αλλά έτσι το χρησιμοποιούν. Δεν μπορεί να υπάρχει πλέον καμία ανοχή σε τέτοιες πρακτικές. Δεν μπορούν να κοροϊδεύουν τους πολίτες, που στενάζουν καθημερινά, ακόμα και μπροστά στα μάτια τους. 

Απύθμενο το θράσος!



Ελευθεροτυπία