Στον προ-δημοψηφισματικό διάλογο, όπου κυριάρχησε η οικονομική επιχειρηματολογία , ο Φ. Κάννιγκαμ εισάγει εδώ μιαν άλλη αξιοπρόσεκτη ηθικο-πολιτική διάσταση της συνηγορίας υπέρ της ψήφου για την ανεξαρτησία της Σκωτίας. Με τα ακόλουθα:
«Υπάρχει ένας καλός λόγος γιατί η Σκωτία θα πρέπει να ψηφίσει Ναι για την ανεξαρτησία της: η διάσπαση του Ηνωμένου Βασιλείου θα αποτελούσε μιαν άμεση δωρεά υπέρ της παγκόσμιας ειρήνης.
Οτιδήποτε μειώνει την ισχύ του κυριαρχούμενου από το Λονδίνο Ηνωμένου Βασιλείου αποτελεί αγαθή εξέλιξη. ΄Ετσι, εάν οι...
Σκωτσέζοι εγκαταλείψουν αύριο την ΄Ενωση, ψηφίζοντας την δημιουργία δικού τους, ξεχωριστού, κυρίαρχου έθνους, αυτό θα κατάφερνε να εξασθενήσει ακόμη περισσότερο, με ένα αποφασιστικό πλήγμα, την κληρονομιά της Βρετανίας ως αυτοκρατορικής δύναμης.
Το είπε, έμμεσα βέβαια, και ο Βρετανός πρωθυπουργός Κάμερον. Αυτή τη βδομάδα είχε ανεβάσει την σκωτική σημαία στη Ντάουνιγκ Στρήτ και εκλιπαρούσε τους Σκωτσέζους ότι θα του σχιζόταν η καρδιά εάν εγκατέλειπαν την «εθνικήν οικογένεια», όπως ευφημιστικά αποκαλεί το Ηνωμένο Βασίλειο. Η απελπισία του εκφράζει την βαθειάν ανησυχία του βρετανικού κυβερνώντος συστήματος για τις επιπτώσεις που θα έχει η ανεξαρτησία της Σκωτίας στις εξουσίες τους.
΄Αν η εκστρατεία του «Όχι» χάσει στο δημοψήφισμα, το Συντηρητικό Κόμμα έχει έτοιμα τα στιλέτα για τον αρχηγό του. Τόσο σοβαρές κρίνει η κυβέρνηση του Λονδίνου τις συνέπειες απώλειας της Σκωτίας.
Ο Κάμερον είχε προηγουμένως επισημάνει πως η θέση της Βρετανίας στον κόσμο θα υποβιβασθεί σημαντικά εάν η Σκωτία γίνει ανεξάρτητη. Γι’ αυτό και η εκστρατεία υπέρ του «Όχι», στην οποία μπήκε επικεφαλής, τιτλοφορείται «Καλύτερα Μαζί».
Καλύτερα μαζί, πράγματι, αλλά με ποιους; Με το κατεστημένο του Λονδίνου βέβαια, όχι με «την πλέμπα» βόρεια των συνόρων.
Την θέση του Κάμερον στηρίζουν οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ. Ο Αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα και ο Καναδός πρωθυπουργός Στέφεν Χάρπερ ξεβγήκαν αμφότεροι να στηρίξουν το στάτους κβο και να εμποδίσουν την ανεξαρτησία της Σκωτίας. Το αντίθετο από τις επιθυμίες αυτών των δύο πολεμοκάπηλων, είναι για τη Σκωτία η σωστή επιλογή.
Ιστορικά, η κυρίαρχη τάξη της Αγγλίας χρησιμοποίησε τα έθνη της Σκωτίας, της Ουαλίας και της Ιρλανδίας για να επεκτείνει τη βάση εξουσίας της με κέντρο το Λονδίνο. Γι’ αυτό οι Άγγλοι κατέκτησαν και αποικιοποίησαν πρώτα τα γειτονικά έθνη, ξεκινώντας για τις παγκόσμιες κατακτήσεις τους σαν Βρετανική Αυτοκρατορία. Οι Άγγλοι κυρίαρχοι ενέταξαν αναγκαστικά αυτά τα έθνη, με μια σειρά από «ενώσεις», στο λεγόμενο «Ενωμένο Βασίλειο». Η Σκωτία δέθηκε το 1707, όπως και η Ιρλανδία το 1801. Το Ιρλανδικό Κόμμα αποσχίσθηκε το 1922, αλλά μόνο μετά από ένα βίαιο και αιματηρό Πόλεμο Ανεξαρτησίας. Η Βρετανία εξακολουθεί να μένει γαντζωμένη στα εδάφη της Βορείου Ιρλανδίας.
Υπάρχει μια καυτή αιτία γιατί η κυβέρνηση του Λονδίνου πολέμησε με τα νύχια και με τα δόντια για να κρατήσει υποταγμένη την Ένωση στη διάρκεια των αιώνων και τώρα με το αυριανό δημοψήφισμα. Το Λονδίνο ξέρει πως χωρίς τις εξωτερικές επικράτειες η εξουσία του θα ψαλιδιστεί σημαντικά.
Δεν θα μπορεί πια να «πυγμαχεί πάνω από τα κιλά του» στο κόσμο, κατά τη φράση που αρέσει στο αγγλικό κατεστημένο του Λονδίνου.
Το Λονδίνο αναρροφούσε τα τελευταία σαράντα χρόνια τον πετρελαϊκό πλούτο της Σκωτίας και τον σπαταλούσε σε φορολογικές περικοπές για τους πλουσίους και σπάταλους και για εγκληματικούς κατακτητικούς πολέμους στο εξωτερικό. Καιρός είναι οι Σκωτσέζοι να θέσουν αυτόν τον πλούτο στην υπηρεσία της δικής τους ανάπτυξης.
Εφέτος έχουμε την εκατοστή επέτειο του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου. Εκατομμύρια Σκωτσέζων, Ιρλανδών και Ουαλών σφαγιάσθηκαν σ’ αυτόν τον πόλεμο, σταλμένοι στη μάχη από τους Άγγλους κυβερνώντες. Πολλοί άλλοι πόλεμοι διεξάχθηκαν έκτοτε για να τονώσουν την αυτοκρατορική Βρετανία και για να της προσδώσουν την διεθνή περιωπή πού δεν της αξίζει και που εκφράζεται με τη σημερινή παρουσία της στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Η Βρετανία είναι μια πολεμοκάπηλη, καταστροφική οντότητα, που δεν παύει να αποσταθεροποιεί την παγκόσμια ειρήνη με την «ειδική σχέση» της με τις ΗΠΑ. Αφγανιστάν, Ιράκ, Παλαιστίνη, Πακιστάν, Ιράν, Λιβύη, Συρία, Ουκρανία… οπουδήποτε κοιτάξεις στο κόσμο, με ανθρώπους που υποφέρουν από πολέμους και καταπίεση, θα δεις την ανίερη παρουσία της Βρετανίας.
Υπάρχουν πολλοί θετικοί λόγοι για τους οποίους το Σκωτικό έθνος θα πρέπει τώρα να αναλάβει το δικό του πεπρωμένο. Μετά από αιώνες υποταγής στον αγγλικό ζυγό, αξίζουν να χαράξουν τον δικό τους δρόμο στην ελευθερία.
Αλλά ένας καλός λόγος, ανάμεσα σε άλλους, είναι αυτός: Η ανεξαρτησία της Σκωτίας είναι μια ψήφος για την ειρήνη, με το πλήγμα σφυριού στις αυτοκρατορικές πόζες και την πολεμοκαπηλεία της Βρετανίας. Ο Γουίλιαμ Γουάλας, ο Ρόμπερτ ντε Μπρους και ο Μπόνι Πρινς Τσάρλι (σημ. αγωνιστές της ανεξαρτησίας) θα είναι υπερήφανοι για σας.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου