αποφάσισε να εισέλθει στην πολιτική, με προεκλογικό σύνθημα ότι θα αποπληρώσει το δημόσιο χρέος των $10δις της χώρας. Εκανε πολλές φιλανθρωπίες, σχολεία και νοσοκομεία, μέχρι το 1984 που αποκαλύφτηκε πως ήταν πίσω από πολιτικές δολοφονίες, ενώ έφτασε στο σημείο να δολοφονήσει τον αντίπαλο του υποψήφιο πρωθυπουργό Λουίς Γκαλόν.
Αλλά αυτά στην Κολομβία...
Εδώ στην Ελλάδα αρκεί να έχεις την διαπλοκή με το μέρος σου και όλα τα άλλα έρχονται μόνα τους και χωρίς πολιτικές δολοφονίες αντιπάλων, αφού απλά δεν υπάρχουν αντίπαλοι στις μεγάλες κατηγορίες.
Η εναλλαγή στην εξουσία είναι μέρος του παιγνίου και ο μόνος αντίπαλος είναι οι ανάγκες του λαού και το πως αυτές θα παρακαμφθούν, ώστε να συσσωρευτεί ο πλούτος στα καρτέλ της ελιτ.
Αυτή την εβδομάδα ακούσαμε πάλι για προσπάθειες χρηματισμού βουλευτών, αλλά οι μεγαλοδημιοσιογράφοι, οι γνωστοί Opinion Maker, που για αυτόν που δεν πλήρωσε τα διόδια ζητούν την παραδειγματική του τιμωρια, δήλωσαν ξαφνιασμένοι και δύσπιστοι ότι μπορεί να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην πολιτική ζωή!
Στην Ελλάδα όλα μπορούν να συμβούν, ακόμη και ο Ηλιος να ανατέλλει από την Δύση, αλλά όχι να κατηγορηθεί και να καταδικαστεί άνθρωπος της ανώτερης κάστας των Πολιτικών και της διαπλοκής. Ακόμη και ο Ακης, έπρεπε να προσπαθήσει πάρα πολύ ο ίδιος με την προκλητική ζωή του για συλληφθεί μετά από σχεδόν 15 χρόνια και πάλι του έριξαν όλη την ευθύνη σαν να μην γνώριζαν τίποτα!
Η τράπουλα, αντίθετα από την Κολομβία, είναι σημαδεμένη από την ημέρα που γεννιόμαστε, από το σχολείο, που αντί για κρίση διδάσκει τα στερεότυπα Αριστεράς-Δεξιάς και της μηχανιστικής Δημοκρατίας. Αν είσαι Αριστερός θα κάνεις αυτό, αν είσαι Δεξιος εκείνο και στο τέλος θα ψηφίζεις αυτό ή εκείνο το κόμμα.
Ο κοινοβουλευτισμός, ως έχει, δεν είναι δημοκρατία, είναι άρπα-κόλλα. Η διαπλοκή αρκεί κάθε τέσσερα χρόνια να έχει αρκετούς βουλευτές στην εκάστοτε κυβέρνηση και μετά όλα είναι εύκολα.
Τόσο εύκολα που μετά από 40 χρόνια, το κάνει πλέον με κλειστά μάτια, σχεδόν αυτοματοποιημένα, μιας κι ο λαός έχει «εκπαιδευτεί» στην τηλεόραση.
Αφού βγεί η κυβέρνηση στα μέτρα τους, μπορούν τα κόμματα να παίρνουν δάνεια και μετά να τα διαγράφουν με νόμο.
Μπορούν να συλλαμβάνονται πολιτικοί να χρηματίζονται και να μην δικάζονται, αφού όλο και κάποιος αντίπαλος βουλευτής θα έχει κι αυτός «θεματάκια» με την άρση ασυλίας του και θα «ανταλλάξουν» τις ασυλίες τους.
Μπορούν επιχειρηματίες να είναι λαθρέμποροι, μαφιόζοι πρόεδροι ομάδων, χρεωμένοι, πολιτικοί να έχουν οφσορ, να παίρνουν βαλίτσες, ιδιωτικές σχολές να διώκονται για κακουργήματα κι όλα μπορούν να αρθούν, απλά αλλάζοντας λιγουλακι τον νόμο εδώ, μια τροπολογία εκεί, και όλα είναι νόμιμα, όπως «ο νόμος ορίζει».
Αλλά κι αν ακόμη για κακή τους τύχη φτάσουν στα δικαστήρια, οι καθυστέρησεις στην απόδοση της, μετατρέπει, εκ του αποτελέσματος, το έγκλημα, όταν έρθει πια η ώρα της δίκης σε Ιστορικό γεγονός.
Αν ο Εσκομπαρ ήταν Ελληνας θα ήταν πολιτικός, δεν θα ήταν παρά-νομος αφού ο ίδιος θα ψηφιζε τους νόμους και όποτε ήθελε θα τους καταργούσε ή δεν θα τους εφάρμοζε κατά το δοκούν κι αν το ποπολο δυσανασχετούσε θα το απειλούσε ότι αν δεν σκύψει το σβέρκο να του περάσουν τις αλυσίδες, θα χάσει την σταθερότητά του ή θα έστελνε τις δυνάμεις ασφαλείας να το…πείσει με τα γκλοπ
Στο τέλος του τούνελ δεν υπάρχει φως, είναι ο τοίχος που πλησιάζει σε μετωπική. Λύση χωρίς σχέδιο συνταγματικής αναθεώρησης, δικαιοσύνης, τιμωρίας των επίορκων και άμεσης δημοκρατίας δεν γίνεται να υπάρξει και οι δήθεν μεταρρυθμίσεις από τους διαπλεκόμενους για τους διαπλεκόμενους είναι απλά ξεπέτα για τα μάτια του κόσμου.
Του Αυγερινού Χατζηχρυσού
το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ΧΩΝΙ της Κυριακής, 30 Νοεμβρίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου