Υπομονή...

Νιώθω μια τρομερή αγανάκτηση τον τελευταίο καιρό. Έχουμε μια νέα κυβέρνηση η οποία δεν έχει κλείσει δύο μήνες ακόμη στην εξουσία και δεν έχει περάσει ούτε μία μέρα στο απυρόβλητο. Έχω την αίσθηση ότι όλοι περιμένανε να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και σε δύο μέρες να αλλάξουν όλα μαγικά. Οι νοοτροπίες δεκαετιών δεν εξαφανίζονται μέσα σε δύο μέρες, αλλά εμείς θέλουμε αλλαγή και την θέλουμε τώρα.
Την γραμμή που θα ακολουθούσε ο ΣΥΡΙΖΑ την ξέραμε πριν από τις εκλογές: ότι θα προσπαθούσε να πάρει παράταση μέχρι το καλοκαίρι, ώστε να κάνει τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η Ελλάδα για την επανεκκίνηση της οικονομίας.
Πώς μπορούμε να κρίνουμε τις κινήσεις αυτές πριν γίνουν καν;Αισθάνομαι ότι οι Έλληνες είναι ένα έθνος με χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Οι αρνητικοί και οι μίζεροι άνθρωποι δεν προοδεύουν ποτέ παρά βλέπουν την κάθε αλλαγή σαν ευκαιρία για γκρίνια και μόνο.
Αυτή η απαισιοδοξία δεν οφείλεται στην κρίση, ήμασταν πάντα έτσι.
Μας αρέσει να το παίζουμε θύματα δυστυχώς γιατί έτσι μπορούμε και μεταθέτουμε την ευθύνη πάντα σε κάτι άλλο, ποτέ στους εαυτούς μας, και δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι για να αλλάξουμε την κατάσταση.
Η αλλαγή που περιμέναμε ήρθε και, αντί να την καλωσορίζουμε, της πετάμε πέτρες να φύγει μακρυά.
Άραγε ποιοι θα ήμασταν, αν δεν γκρινιάζαμε για τα πάντα και μας πηγαίνανε όλα καλά, όπως τα θέλαμε;


πιτσιρίκος