Και συνέχισε απαντώντας στο ερώτημα μόνος του: «Δεν είναι η οικονομία των αγορών. Είναι η δημοκρατία, η μεγαλύτερη συνεισφορά της Ευρώπης στον κόσμο. Υπάρχουν χώρες σήμερα που έχουν πολύ δυνατές οικονομίες, αλλά πολύ λίγη δημοκρατία».
Για τον τόσο απλό και θεμελιώδη αυτόν λόγο, όταν η τότε κυβέρνηση του έφερε προς επικύρωση την συμφωνία με τους Άγγλους και Ολλανδούς δανειστές, εκείνος αρνήθηκε να υπογράψει και κάλεσε τον λαό να αποφασίσει με δημοψήφισμα.
Τα κέρδη και τα μερίσματα των τραπεζών είναι ιδιωτικά. Γίνονται bonus και μεταφράζονται σε κάθε είδους απόλαυση για τους λίγους τυχερούς του συστήματος. Δεν γίνεται τα κέρδη να είναι ιδιωτικά και από την άλλη οι ζημιές να κοινωνικοποιούνται, δήλωσε τότε ο Ισλανδός πρόεδρος.
Υπήρξαν λυσσαλέες αντιδράσεις από ντόπιους και ξένους πολιτικούς κύκλους. Ο Ισλανδός πρόεδρος κατηγορήθηκε πως θέλει να...
μετατρέψει την Ισλανδία σε «Κούβα του Βορρά».
Όμως, το δημοψήφισμα έγινε κι ο Ισλανδικός λαός αποφάσισε σε ποσοστό 93% να αφήσει τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν.
Την συνέχεια την γνωρίζετε. Η Ισλανδία δύο χρόνια μετά ανακάμπτει κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά. Αυτό που, ίσως, δεν γνωρίζετε είναι ότι στην Ισλανδία δεν υπάρχει κόμμα της «Ριζοσπαστικής Αριστεράς», δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει ούτε Podemos.
Πρόσφατα, η Ισλανδία απέσυρε την υποψηφιότητα της για την ΕΕ.
Στην Ισλανδία έγινε και κάτι άλλο: ο πρωθυπουργός της εποχής της κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος της Ισλανδίας οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη -μαζί με τρεις υπουργούς- και κρίθηκε ένοχος για αμέλεια. Έστω, αυτό.
Η Ελλάδα είναι μόνο για τους ολιγάρχες. Το παιχνίδι είναι στημένο και η τράπουλα σημαδεμένη. Όποιος θέλει να κοροϊδεύει τον εαυτό του, μπορεί να πιστεύει άλλα. Αλλά η αλήθεια της χώρας βγάζει μάτι. Αν δεν αποδοθεί Δικαιοσύνη για την χρεοκοπία της χώρας, η σαπίλα όλο και θα απλώνεται. Δεν πρόκειται να υπάρξει καμία πρόοδος για την Ελλάδα, αν δεν αποδοθεί Δικαιοσύνη για την χρεοκοπία της χώρας το 2010.
Για τον τόσο απλό και θεμελιώδη αυτόν λόγο, όταν η τότε κυβέρνηση του έφερε προς επικύρωση την συμφωνία με τους Άγγλους και Ολλανδούς δανειστές, εκείνος αρνήθηκε να υπογράψει και κάλεσε τον λαό να αποφασίσει με δημοψήφισμα.
Τα κέρδη και τα μερίσματα των τραπεζών είναι ιδιωτικά. Γίνονται bonus και μεταφράζονται σε κάθε είδους απόλαυση για τους λίγους τυχερούς του συστήματος. Δεν γίνεται τα κέρδη να είναι ιδιωτικά και από την άλλη οι ζημιές να κοινωνικοποιούνται, δήλωσε τότε ο Ισλανδός πρόεδρος.
Υπήρξαν λυσσαλέες αντιδράσεις από ντόπιους και ξένους πολιτικούς κύκλους. Ο Ισλανδός πρόεδρος κατηγορήθηκε πως θέλει να...
μετατρέψει την Ισλανδία σε «Κούβα του Βορρά».
Όμως, το δημοψήφισμα έγινε κι ο Ισλανδικός λαός αποφάσισε σε ποσοστό 93% να αφήσει τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν.
Την συνέχεια την γνωρίζετε. Η Ισλανδία δύο χρόνια μετά ανακάμπτει κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά. Αυτό που, ίσως, δεν γνωρίζετε είναι ότι στην Ισλανδία δεν υπάρχει κόμμα της «Ριζοσπαστικής Αριστεράς», δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει ούτε Podemos.
Πρόσφατα, η Ισλανδία απέσυρε την υποψηφιότητα της για την ΕΕ.
Στην Ισλανδία έγινε και κάτι άλλο: ο πρωθυπουργός της εποχής της κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος της Ισλανδίας οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη -μαζί με τρεις υπουργούς- και κρίθηκε ένοχος για αμέλεια. Έστω, αυτό.
Η Ελλάδα είναι μόνο για τους ολιγάρχες. Το παιχνίδι είναι στημένο και η τράπουλα σημαδεμένη. Όποιος θέλει να κοροϊδεύει τον εαυτό του, μπορεί να πιστεύει άλλα. Αλλά η αλήθεια της χώρας βγάζει μάτι. Αν δεν αποδοθεί Δικαιοσύνη για την χρεοκοπία της χώρας, η σαπίλα όλο και θα απλώνεται. Δεν πρόκειται να υπάρξει καμία πρόοδος για την Ελλάδα, αν δεν αποδοθεί Δικαιοσύνη για την χρεοκοπία της χώρας το 2010.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου