Οι πρέσβεις των τεσσάρων μεγάλων δυνάμεων λοιπόν δίνουν τελεσίγραφο στον Όθωνα, του ζητάνε να ανακοινώσει την ουδετερότητα της Ελλάδας απέναντι στους εμπόλεμους και απαιτούν να αναθέσει τον σχηματισμό κυβέρνησης στον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, τον οποίο εμπιστεύονταν για την εκτέλεση των Ελληνικών δεσμεύσεων.
Προτεκτοράτο δεν γίναμε το 2010, από το 1824 και τα Αγγλικά δάνεια είμαστε...
«Σκλαβωθήκαμε εις ανθρώπους κακορίζικους όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης»... όπως έγραψε ο Μακρυγιάννης για να περιγράψει την υποτέλεια που αντικατέστησε την Τουρκική κατοχή.
Δώσαμε στους ξένους από την αρχή το δικαίωμα να μας θεωρούν αποικία, άλλωστε το έγραψαν και επίσημα στο πρωτόκολλο του Λονδίνου στις 25 Απριλίου με 7 Μαίου του 1832 με το οποίο αποφάσισαν την υπόσταση της χώρας στο διεθνές στερέωμα, την μορφή του πολιτεύματος και τα σύνορα της (τον Αύγουστο του 1832 καθορίστηκαν τα σύνορα) αφήνοντας έξω την Κρήτη και την Σάμο χωρίς να μας ρωτήσουν, κάτω από την εγγύηση τους.
Τι σήμαινε η εγγύηση το έδειξαν οι τρείς ναυτικοί αποκλεισμοί πριν το 1900 και όχι μόνο. Σήμαινε δικαίωμα επέμβασης όποτε ήθελαν, είτε άμεσα με αποκλεισμούς είτε έμεσα με υποδαύλιση εμφυλίων, είτε με οικονομικές κατοχές, πάντα με την συνεργασία ξεπουλημένων ή μέτριων πολιτικών.
Οι σύμμαχοι λοιπόν το 1854, κατά τον δεύτερο αποκλεισμό που συνοδεύτηκε από Αγγλογαλλική κατοχή, καταστρέφουν ανάμεσα στα άλλα και τα γραφεία φιλορωσικής εφημερίδας και φυλακίζουν τον εκδότη.
Με την πρόοδο και την παγκοσμιοποίηση, οι υπερεθνικοί αποικιοκράτες έμαθαν πλέον ότι τους εκδότες τους ελέγχεις καλύτερα με χορηγίες αντί με βία και αφήνουν την βία για κράτη σαν την Τουρκία (τους αναγκαστικούς τους συμμάχους, που τους στηρίζουν αλλά φροντίζουν να τονίζουν την διαφορετικότητα τους).
Οι Γάλλοι κατά την Αγγλογαλλική κατοχή του 1854 εξευτέλιζαν την Ελλάδα με κάθε τρόπο, ένας από τους οποίους ήταν οι παρελάσεις μπροστά από τα ανάκτορα χωρίς μάλιστα την απόδοση τιμών.
Σήμερα εξευτελίζουν την Ελλάδα αντιμετωπίζοντας την Ελληνική πολιτική ηγεσία ως υποτακτικούς και καθορίζοντας κάθε πτυχή της οικονομικής και όχι μόνο δραστηριότητας της χώρας (μέχρι και στο σύστημα επιλογής διευθυντών εκπαίδευσης θέλουν να έχουν λόγο).
Κατά την Αγγλογαλλική κατοχή δημιουργήθηκαν και πλασματικοί ήρωες, όπως ο Νταβέλης που ηρωοποιήθηκε επειδή απήγαγε τον αρχηγό του Γαλλικού αποσπάσματος για λύτρα. Αλλά ένας λαός οργισμένος από την Αγγλογαλλική κατοχή, χωρίς ηγέτες (μέτριοι πολιτικοί συνωστίζονταν στις πρεσβείες ικετεύοντας για μια θέση), τον ηρωοποίησε μη δίνοντας σημασία στο γεγονός ότι η ενέργεια του αποσκοπούσε σε προσωπικό όφελος.
Επί μνημονίων ηρωοποιήθηκαν οπαδοί την βίας με σκοπό την επιβολή της δικής τους ιδεοληψίας, μόνο και μόνο επειδή λήστευαν τράπεζες, χωρίς αυτό όμως να προκαλεί ζημιά στους τραπεζίτες και χωρίς βέβαια να οδηγεί σε κοινωνικό όφελος.
Η Αγγλογαλλική κατοχή του 1854 έφερε την χολέρα, η τροϊκανή κατοχή που ξεκίνησε το 2010 έφερε την εξαθλίωση, καταστρέφοντας τις παραγωγικές δομές της χώρας.
Το 1857, Ρώσοι, Άγγλοι και Γάλλοι τα βρίσκουν, συστήνεται για πρώτη φορά διεθνής επιτροπή οικονομικού ελέγχου στην χώρα, για το δάνειο του 1832.
Έσοδα από κρατικά μονοπώλια εκχωρήθηκαν, για ένα δάνειο που φαγώθηκε από την βαυαρική συμμορία αλλά χρεώθηκε στον Ελληνικό λαό.
Ποτέ δεν μάθαμε ότι δεν έχουμε φίλους και αυτή είναι η μεγαλύτερη τραγωδία μας.
Μόνο συμφέροντα έχουν οι μεγάλοι και μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τις αντιθέσεις τους. Αυτό έκανε η Τουρκία και αυτό καθυστέρησε την αναπόφευκτη επικείμενη διάλυση της, όταν το Αμερικανικό κογκρέσο της επέβαλλε εμπάργκο 1975-1978, εξαιτίας της εισβολής στην Κύπρο. Η Τουρκία συνέχισε να παίρνει Αμερικανικό στρατιωτικό εξοπλισμό μέσω ΝΑΤΟ αλλά και από την Σοβιετική ένωση.
Μόνοι μας ήμασταν και είμαστε.
Πρέπει να μάθουμε την ιστορία μας για να σταματήσει κάποτε να επαναλαμβάνεται,και να καταλάβουμε ότι πρέπει να διαπραγματευόμαστε με όλους.
Πρέπει να μάθουμε ποιοι είμαστε για να πάμε παραπέρα και να μην χάσουμε ό,τι μας απέμεινε.
Από το 1922 πουλιέται και θυσιάζεται το έθνος κομμάτι κομμάτι... μοιραία φτάσαμε να απειλείται και η επιβίωση του ελάχιστου κράτους που μας άφησαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου