Γιατί ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι το φερέφωνο της λογικής σ΄ενα κόσμο εντελώς παρανοϊκό από ένα διανούμενο, έναν επιστήμονα, ένα τεχνοκράτη, έναν κολλημένο σε κάποιες ιδέες, και άλλες παρεμφερείς κατηγορίες φασόν μόρφωσης, που μοιάζουν μ΄εκείνους τους μαθητές που έγραφαν τέλεια πάντα, όπως λέει το εγχειρίδιο το διαγώνισμά τους, αλλά αν τους έκανες μια ερώτηση “εκτός πλαισίου” πάθαιναν πολιτισμικό σοκ, και ή θα έψαχναν με τις ώρες – που το γράφει – , ή θα σου έλεγαν με ύφος αλλαζονικό, δεν υπάρχει αυτό που λες, είσαι μπερδεμένος ή ανόητος.
Οταν η ασυδοσία των αρχόντων φτάνει σε επίπεδα αδιανότητα, ανηθικότητας, εγκληματικότητας και σχεδιασμού, δεν υπάρχει καλύτερο όπλο από τους “στα πλαίσια της λογικής” σκεπτόμενους ανθρώπους. Είναι σαν να έχεις μπροστά σου ένα σειριακό δολοφόνο μ΄ενα τσεκούρι έτοιμο να...
σου ανοίξει το κεφάλι και να προσπαθείς να φτιάξεις το προφίλ του, να κατανοήσεις αν έγινε έτσι επειδή δεν τον επαιζαν μικρό τ΄αλλα παιδάκια στο σχολείο..
Υπάρχει π.χ. ένα κατασκευαστής που φτιάχνει ένα προϊόν ικανό να αρρωστήσει το κόσμο. Και το φτιάχνει γιατί συνεργάζεται με έναν άλλον ο οποίος φτιάχνει φάρμακα κατάλληλα να συμμαζέψουν την αρρώστια που θα σκορπίσει ο πρώτος. Και οι δυο είναι συνεργαζόμενα φιλαράκια και έχουν κάνει τα πλάνα τους για το πόσα μύρια θα κερδίσουν από τη κομπίνα. Ξεκινάνε λοιπόν και το κόλπο πιάνει, χιλιάδες αρχίζουν να αρρωσταίνουν από τη μία (το προϊόν με τους καθηγητές του μάρκετινγκ έχει κάνει θραύση) και από την άλλη ο δεύτερος ανοίγει κλινικές θησαυρίζοντας με τη καταστροφή. Οι άνθρωποι που αγοράζουν δεν έχουν ιδέα πως το προϊόν είναι επικίνδυνο. Οι επιστήμονες-γιατροί που θεραπεύουν δεν έχουν ιδέα πως η αιτία που αρρώστησαν αυτοί οι άνθρωποι είναι το Χ προϊόν. Κάποιοι κάποια στιγμή (μετά από χρόνια) ψάχνοντας κάνουν τη σύνδεση. Αρχίζουν και βλέπουν το ολοφάνερο. Πως αυτοί οι ασθενείς κατανάλωναν για πολυ καιρό το Χ. Το λένε, φωνάζουν, διώκονται (αρχικά).
Ποιοι θα διορθώσουν το συμβάν πριν να είναι αργά? (για τα κέρδη τους) Ο κυρ Μήτσος που έχασε το παιδί του από την αρρώστια ? η κυρα Μαρία που είναι σ΄ενα ράτζο και σφαδαζει από τους πόνους? Οχι βέβαια. Δυο κατηγορίες θα αναλαβουν εργολαβία για να συνεχιστεί η βρωμιά χωρίς να μυρίζει. Οι συνειδητοί συνεργάτες και καλοπληρωμένοι , ΜΜΕ, και οι ασυνείδητοι ηλίθιοι χαρτογιακάδες που θα θεωρούν πως αυτά τα πράγματα είναι σκέψεις τρελών, παρανοημένων που πάσχουν από μανία καταδιώξεως!
Σου λένε πως τα λαχανικά είναι τίγκα στα χημικά. Τα τρως. Σου λένε πως η μόλυνση της ατμοσφαιρας έχει περάσει τα ορια ασφαλέιας. Ανασαίνει. Σου λένε πως το νερό είναι μολυσμένο. Το πίνεις. Τα εκατοντάδες παρασκευάσματα – φάρμακα που αγορζεις έχουν δυο και τρεις σελίδες παρενέργειες μέχρι και θανατηφόρες. Το παίζεις ρώσικη ρουλέτα και τα καταπίνεις. Με τον ίδιο τόπο με διάφορους τρόπους σε κλέβουν ασυστολα, από το μισθό, τη σύνταξη, τις οικονομίες σου. Και τα δίνεις. Βλέπεις ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ Ο ΙΔΙΟΣ, να γεμίζουν τα νοσοκομεία από νεαρές πλέον ηλικίες, από βρέφη, με κάθε είδους ασθένειες. Βλέπεις παιδιά να έχουν μαζί με το Ι-πνίξου στο τσεπάκι και χαπάκια, για το θυρεοειδή, για το άσθμα, για τις αλεργίες, για την ανεμία, για διάφορα (πως τα λένε?) αυτοάνοσα “εξωτικά” νοσήματα… Και το θεωρείς φυσιολογικό, θέλημα θεού, της τύχης ή της γκαντεμιάς που ΕΤΥΧΕ.
Νοιώθεις μια συνεχή κούραση, ατονία, μια κατάπτωση (και να πω πως έσκαβες στο χωράφι…) βουητό στ΄αυτιά, ζαλάδες, τρέμουλα, πρόβλημα στα μάτια – τσουζουν και θαμπώνουν τα έρημα - (κι εσείς έτσι τα έχετε? τι σύμπτωση) Και νομίζεις πως πρέπει να πάρεις μια βδομαδούλα άδεια και όλα θα περάσουν. Σου γράφουν μια λίστα με καμμιά εικοσαριά εμβόλια που πρέπει να κάνει το βρέφος σου και λες ευτυχώς σώθηκε από την ιλαρά, κοκκύτη, ανεμοβλογιά, ερυθρά, μαγουλάδες γριππη… (τις οποίες εσύ τις έχεις περάσει όλες, τότε που η μάνα σου φοβόταν μόνο τη πολυμιελίτιδα, τη διφτερίτιδα και το τέτανο, τα υπόλοιπα όλα τα παιδιά τα πέρναγαν με κοτόσουπα, εντριβές και και πορτοκαλάδες).
Τώρα οι γραφικοί σου λένε πως σε ψεκάζουν, κι ίσως είναι όντως γραφικοί όσοι το λένε. Να συμφωνήσω με τη λογική σου. Αλλά σήμερα το πρωί η μάνα μου μια γυναίκα 80 χρονών, που έχει βγάλει μόνο το δημοτικό ήρθε μέσα τρομοκρατημένη και μου λέει έλα να δεις ένα θέαμα. Πριν μισή ώρα περίπου ο ουρανός ήταν καταγάλανος και τώρα κοίτα τι γίνεται, έχει γεμίσει με “καπνούς” κι έχει γίνει όλος λες κι έχει σύνεφα. Τι είναι αυτό παιδάκι μου? Ρε μάνα της λέω πολύ τηλεόραση βλέπεις κι άκουσες για τους ψεκασμούς και σε τρομοκράτησαν. Οχι παιδί μου, μου λέει εγώ δεν πιστεύω σ΄αυτά τα πράγματα αλλά εσύ μπορείς να μου εξηγήσεις τι είναι αυτό? Γιατί εγώ σε 80 χρόνια ζωής δεν το έχω ξαναδεί και προσπαθώ να καταλαβω τι είναι…
Κι αυτή είναι η φράση κλειδί “δεν πιστεύω, αλλά προσπαθώ να καταλάβω τι είναι”… Γιατί αυτή η απλή γυναίκα δεν έχει ούτε την αλλαζονεία της εξουσίας, ούτε την αλλαζονεία όσων κινούνται με σιγουριά για τη περίφημη λογική τους. Δεν έχει συμφέρον να πει ψέμματα, και δεν ντρέπεται να παραδεχτεί πως δεν ξέρει. Το ζήτημα είναι ποιος θα της δώσει μια απάντηση, με επιχειρήματα λογικά και με αποδείξεις. Γι΄αυτό και για όλα τα άλλα παράξενα που βλέπει για πρώτη φορά μετά από 80 χρόνια ζωής.
Γιατί η συγκεκριμένη γυναίκα διατηρεί ακόμα σώας τα φρένας και μπορεί να δει πως η ντοματα που έτρωγε μ΄αυτή που τρώει τώρα δεν έχουν σχέση κι αυτό δεν το θεωρεί ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ. Μπορεί να θυμηθεί πως η γρίπη μου πέρναγε με χυμούς από πορτοκάλι, εντριβή στο στήθος με μια απλή κάμφορα, μια ασπιρινούλα για το πυρετό και ένα παράθυρο να αερίζει την ατμόσφαιρα και δεν μπορεί να καταλάβει γιατί το εγγόνι της πρέπει να πάρει δέκα μέρες αντιβίωση, αποσυμφορητικό για τη μύτη, αντιπυρετικά κάθε τέσσερις ώρες, χαπάκια για το έντερο για να μην το πειράξει η αντιβίωση, και για να τα αποφύγει όλα αυτά να …εμβολιαστεί εγκαίρως. Η συγκεκριμένη γυναίκα θυμάται πως ο ήλιος ήταν φάρμακο, τα μαλια γίνονται λαμπερά αν τα έλουζες με βρόχινο νερό, τα ασπρόρουχα και τα σεντόνια ήταν κατάλευκα και μεταξένια χωρίς να το συνιστού 29 κατασκευαστές, το αυγουλάκι μπορούσε να το φάει ωμό και το κρέας δεν βρώμαγε. Μπορεί να θυμηθεί πως δεν με πάστωνε σε αντιληλιακά +35 για να πάω στη θάλασσα και ήξερε πως αν έκανα τρεις μήνες μπάνια το καλοκαίρι και ατέλειωτες ώρες παιχνίδια στον ήλιο το χειμώνα δεν αρρώσταινα ποτέ…
Κι αν συνεχίσω το κατάλογο θα χρειαστεί πέντε αναρτήσεις ακόμα μέχρι να πω όλα αυτά που ήξερε κι όλα αυτα που μου δίδαξε και σήμερα.. εγώ σαν μ@λάκας δεν μπορώ να δώσω στα παιδιά μου… Και μη μου πείτε γιατί δεν έκανες τίποτα πριν γίνουν όλα αυτά, γιατί θα σας απαντήσω με πληρη επίγνωση της ηλιθιότητας μου, πως με πρόβλαβαν. Δεν πήρα πρέφα. Δεν ήξερα τι θα γίνει, τα νόμιζα κι εγώ όλα μια φυσιολογική εξέλιξη. Με έπιασαν στον ύπνο, όπως όλους μας, απλά κάποιοι προσπαθούμε έστω και τώρα πριν να είναι εντελώς αργά να ξυπνήσουμε μέσα στον εφιάλτη όσο κι αν είναι άβολο και δυσάρεστο. Το γιατί ξύπνησα δεν μπορώ να το απαντήσω γιατί δεν ξέρω, ίσως γιατί δεν ήμουν ποτέ ο τύπος που ήθελε πολλές ώρες ύπνου, και ξύπναγα πριν από τους άλλους στο σπίτι να απολαύσω το ξημέρωμα που είναι η αγαπημένη μου ώρα…
Κι αν όλα έχουν έτσι, τι μας κάνει ακριβώς εντύπωση από το γεγονός πως οι άνθρωποι δεν αντιδρούν σε μια κυβέρνηση που τους τσακίζει? Δεν σας μοιάζει απλά σαν ένα κερασάκι στη τούρτα? Δεν είναι αστείο να απορούμε γιατί οι άνθρωποι δεν αντιδρούν σε ένα ληστρικό φόρο, όταν δεν αντιδρούν στη θανάτωσή τους? Αλλά μην τα ακούτε όλα αυτά. Είναι απλά γραφικότητες. Ενός ημιμαθούς όπως λένε και οι παντογνώστες, ενός ανθρώπου που πάσχει από μανία καταδιώξεως (τα έχει η ηλικία αυτά…) Ενός μεσήλικα που δεν μπορεί να δεχτεί τη πρόοδο και τη τεχνολογία η οποία είναι τόσο εμφανής. Ξέρεις τι είναι να αφήνεις ένα μήλο στο ψυγείο για 1 χρόνο (ναι ήταν ένα αστείο πείραμα που έκανα με τα παιδιά μου) και μετά από 1 χρόνο να μην έχει πάθει τίποτα. Τούβλο ήταν όταν το αγοράσαμε, τούβλο έμεινε. Πως να καταλάβει το φτωχό μου το μυαλό τέτοια πρόοδο. Μερικές φορές το παρανοϊκό μυαλό μου, με κάνει να φαντάζομαι πως και η ιστορία με τα ζόμπι δεν είναι παραμύθι, απλά οι άνθρωποι καποια στιγμή τιγκαρισμένοι στα χημικά, τη πλαστικούρα, τα χαπάκια δεν θα….
Να απομωνόσουμε όλους τους τρελούς συνομοσιολόγους. Μη πάθουμε καμιά πλάκα και κοπούν όλες αυτές οι εξαρτήσεις γιατί μετά άντε να βρεις στη πιάτσα ψέκασμα να σουτάρεις.. και σε τι τιμές θα το έχουν. Ενώ τώρα πάρε μια βαθειά ανάσα και απόλαυσέ το είναι τσάμπα!!! Η αποβλάκωση είναι τσάμπα. Soylent green is people…
Πάντω για να κλείσω το κείμενο με μια αληθινή και όχι φανταστική σκηνή θα σας πω, πως σήμερα το απόλαυσα. Γιατί η μάνα μου δεν κάθισε ήσυχη φώναξε και το γείτονά μας να δει , και μετά εκείνος το γείτονά του, σε λίγη ώρα είχαν βγει όλοι στις αυλές (μένω σε ένα δρόμο με μικρά σπίτια και αυλές εκείνα τα παλιά όχι των βορείων προαστίων, των δυτικών ) και κοίταζαν ψηλά, έκπληκτοι, και άκουγα δεκάδες γνώμες από το καθένα, και καθώς κοίταξα απο το παράθυρο ένοιωσα πως συμμετέχω σε κάποια δυστοπική τηλεοπτική σειρά όπου όλα ξεκίνησαν κάπως έτσι….
Συνήθης Ύποπτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου