Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

Ευτυχισμένο το 2004!

Όλο το σκουπιδαριό των χρόνων της «ευμάρειας» και της φούσκας, επιστρέφει στην ιδιωτική τηλεόραση. Ριάλιτι, τηλεπαιχνίδια, σιτεμένοι καλλιτέχνες, άνεργοι σταρ, απόλυτοι σταρ, τηλεπερσόνες, ντιντήδες, βίζιτες -και όσοι θυμίζουν την διαδρομή της χώρας προς την χρεοκοπία- έχουν επιστρέψει στις τηλεοράσεις...

Και στα social media, οι -μέχρι πριν από λίγα χρόνια- επαναστατημένοι χρήστες ξεσκίζονται πια να γράφουν για όλο αυτό το σκουπιδαριό.
Είναι γνωστό πως ο πιο σίγουρος τρόπος για να ανεβάσεις την τηλεθέαση είναι να ρίξεις την ποιότητα.
Όχι πως υπήρχε ποιότητα στην ιδιωτική τηλεόραση αλλά πάντα υπάρχει και πιο κάτω.
Τα κανάλια έχουν αντιληφθεί πως κανείς πια δεν τους έχει εμπιστοσύνη -αυτό καταγράφεται σε όλες τις έρευνες-, οπότε το έριξαν στο καρακιτσαριό.
Κοντά στον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα, οπότε ελπίζουν πως κάποιοι από τους θεατές των τηλεσκουπιδιών θα παρακολουθήσουν και το δελτίο ειδήσεων του καναλιού.
Βέβαια, η τηλεθέαση έχει πέσει -σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες-, αφού τηλεόραση πια βλέπουν, κυρίως, οι γέροι, οι ανήμποροι και τα παιδιά.
Η ΕΡΤ -που έχει την υποχρέωση να προσφέρει ποιοτικό πρόγραμμα- συνεχίζει να υπάρχει μόνο και μόνο για να βολεύονται οι εκάστοτε ημέτεροι, και το πρόγραμμά της είναι εντελώς αδιάφορο.
Είναι πραγματικά θλιβερό πως, εφτά χρόνια μετά την χρεοκοπία, στις τηλεοράσεις παρελαύνουν όλα τα πρόσωπα της χρεοκοπίας.
Από όλους τους χώρους.
Είναι εντυπωσιακό πως δεν έχουν βγει νέα πρόσωπα στην ελληνική τηλεόραση.
Οι ίδιοι και οι ίδιοι.
Αυτό το βλέπεις σε όλο το φάσμα της ελληνικής κοινωνίας, όχι μόνο στην τηλεόραση.
Προφανώς, τα «νέα πρόσωπα» έφυγαν από την Ελλάδα με την μαζική έξοδο των τελευταίων ετών, η οποία συνεχίζεται...
Κάποιοι πιστεύουν πως -εκτός από το εμφανές σκουπιδαριό- υπάρχει μια κρυφή Ελλάδα από ταλαντούχους και λαμπερούς ανθρώπους αλλά όλοι αυτοί κρύβονται πάρα πολύ καλά, γιατί δεν τους έχει δει ποτέ κανείς.
Διάφοροι χαζοχαρούμενοι σου παίρνουν τα αυτιά για όλα αυτά τα «πρωτοποριακά» που συμβαίνουν στην Αθήνα σήμερα, αλλά δεν συμβαίνει τίποτα το πρωτοποριακό.
Η έξαρση των πρώτων χρόνων της χρεοκοπίας έχει δώσει την θέση της σε μια κανονικότητα, ή σε κάτι που μοιάζει με κανονικότητα, αφού δεν είναι παρά η αποδοχή της ήττας και η ψευδαίσθηση πως όλα είναι όπως πριν, μόνο και μόνο επειδή οι ίδιες μούρες λένε στις τηλεοράσεις τις ίδιες ανοησίες που έλεγαν πριν από 15 χρόνια, όταν όλα έμοιαζαν ανέμελα.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να αλλάξει σε τίποτα. Σε τίποτα.





Δεν υπάρχουν σχόλια: