Μέχρι πρόσφατα η Ισπανία ήταν το ευρωπαϊκό θαύμα από πλευράς ανάπτυξης. Έχοντας επισκεφθεί τη χώρα αρκετές φορές μπορώ να σας εξομολογηθώ ότι ένιωσα πολλές φορές ζήλια απέναντι στους Ισπανούς που εκμεταλλεύθηκαν στο έπακρο “τα ευρωπαϊκά κονδύλια”.
Τα τελευταία χρόνια έχτισαν, έχτισαν, έχτισαν… Φαινομενικά υπήρχε σχέδιο, τα έργα όντως έγιναν αλλά μάλλον δεν αποδίδουν!
Από που να πρωταρχίσει κανείς: έκαναν 5000 χιλιόμετρα νέων αυτοκινητόδρομων, έβαλαν τρένα υψηλών ταχυτήτων που πιάνουν 300+ km/h, έχτισαν νέες συγκροτήματα κατοικιών (πόλεις ολόκληρες) για να τα πουλήσουν σε ξένους και έκαναν μπόλικη πράσινη ανάπτυξη (φωτοβολταικά, ανεμογεννήτριες στο φουλ!)
Το τελευταίο διάστημα όμως φαίνεται ότι “εντυπωσιακή” αναπτυξιακή πορεία της Ισπανίας ήταν μία φούσκα, αφού βασίστηκε σε λάθος βάση. Σίγουρα έχουν πολύ μεγάλη αγροτική παραγωγή και δυναμικό τουριστικό τομέα, αλλά αυτά μάλλον δεν αρκούν όταν είσαι στο ευρώ και έχεις κάνει κολιγιά με τους Γερμανούς.
Υπάρχουν επενδύσεις δισεκατομμυρίων στα αζήτητα – υπολογίζονται στα 300 δις $ τα χρέη προς τις τράπεζες (από real estate και μόνο!) τα οποία θεωρούνται πλέον τοξικά, + 70 δις δολάρια ανάλογου χρέους που θεωρείται ότι δεν έχει καταγραφεί ως τοξικό ακόμα, ενώ δεν έχουν προστεθεί στα επίσημα στοιχεία του χρέους περί τα 220 δις $ χρέους των περιφερειακών κυβερνήσεων.
Υπάρχουν πρόσφατα κατασκευασμένες πόλεις – φαντάσματα (δείτε εδώ τις φωτογραφίες), αλλά και ολοκαίνουργια αεροδρόμια που μένουν στα αζήτητα (δείτε εδώ τις φωτογραφίες).
Τα επίσημα στοιχεία του ΔΝΤ προς το παρόν δείχνουν την Ισπανία να έχει δημόσιο χρέος/ΑΕΠ γύρω στο 75%, αλλά τα νούμερα αυτά είναι σαφώς υποτιμημένα. Βλέπετε έχουν άλλες προτεραιότητες οι μαφιόζοι αυτόν τον καιρό. Αν υπολογιστούν τα τοξικά χρέη των τραπεζών και τα ανοίγματα της περιφερειακής κυβέρνησης, οι φίλοι μας οι Ισπανοί είναι σε κατάσταση ανάλογη με εμάς από πλευράς δεικτών – αλλά η μαύρη τρύπα τους είναι πολλαπλάσια σαν απόλυτο μέγεθος.
Τα ερωτήματα που έρχονται αβίαστα είναι τα εξής:
Γίνεται να κάνεις “ανάπτυξη” και να είσαι έτοιμος να φαλιρίσεις;
Πως δεν γίνεται. Το αποδεικνύουν οι Ισπανοί και οι Ιρλανδοί. Δεν αρκεί να κάνεις αυξανόμενους τζίρους σαν οικονομία – δηλαδή να έχεις αναπτυσσόμενο ΑΕΠ. Πρέπει να μπορείς να παράγεις και βιομηχανικά προϊόντα που να έχουν ζήτηση τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό. Καλά τα αγγουράκια και οι ντομάτες, αλλά δεν βοηθάνε σε ένα περιβάλλον όπου το διεθνές εμπόριο είναι ασύδοτο. Ομοίως και ο τουρισμός είναι καλός σαν βοηθητικό έσοδο, αλλά πάντοτε πρέπει να θυμόμαστε ότι παραλίες, βουνά και λαγκάδια υπάρχουν σε όλο τον κόσμο – έστω και αν δεν είναι τόσο όμορφα όσο τα δικά μας. Επίσης και το real estate ή τα μεγάλα δημόσια έργα δεν πρέπει να γιγαντωθούν σαν δραστηριότητες σε ένα κράτος. Πόσα σπίτια θα κατασκευαστούν πουληθούν σε ξένους και ντόπιους χωρίς να κορεστεί η αγορά και χωρίς να λάβουμε υπόψη τον ανταγωνισμό; Αν κάνουμε δρόμους και αεροδρόμια χωρίς να υπάρχει πραγματική αναπτυξιακή ανάγκη, μήπως απλά παίζουμε το παιχνίδι των τραπεζιτών και των εργολάβων;
Έστω πχ ότι ξεκινάμε να κάνουμε μια γέφυρα που να ενώνει τον Πειραιά με το Ηράκλειο, γιατί δήθεν ήταν όνειρο του Κ.Φούφουτου. Μιλάμε για καταπληκτικό έργο που θα δώσει μπόλικη δουλειά σε Έλληνες, μετανάστες και λαθρομετανάστες και που θα τονώσει το ΑΕΠ μας για δεκαετίες. Δανειζόμαστε, δανειζόμαστε και το φτιάχνουμε! Λέτε να αποσβέσει ποτέ τα χρήματα που δώσαμε; Όποιος κάνει έργα για τα ίδια τα έργα στο τέλος την πατάει. Σας θυμίζουν κάτι τα Ολυμπιακά ακίνητα ή γέφυρα του Ρίο-Αντίρριο;
Δείτε οπωσδήποτε την εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου και διαβάστε το αντίστοιχο βιβλίο του J Perkins. Εκεί θα καταλάβετε ότι η “ανάπτυξη” οδηγεί και στη χρεοκοπία – είναι παλιό και δοκιμασμένο κόλπο.
Τι πρέπει να κάνει κάποιο κράτος για να παλέψει τη σημερινή κατάσταση ως έχει;
Δείτε τι κάνει πχ η Γερμανία. Αναπτύσσει υψηλή τεχνολογία και την ενσωματώνει σε καινοτομικά προϊόντα υψηλής ποιότητας – τα οποία δεν αντιγράφονται ούτε αντικαθίστανται εύκολα. Αγγουράκια παράγει η Ισπανία, η Ιταλία, η Ελλαδίτσα, η Αίγυπτος το Μαρόκο κα – BMW και VW όμως παράγουν μόνο οι Γερμανοί. Αν αποδεχτούμε το σημερινό καθεστώς του ελεύθερου εμπορίου – τότε είναι η μόνες λύσεις είναι η ανάπτυξη υψηλής τεχνολογίας και αντίστοιχων βιομηχανικών προϊόντων, αλλά και η παραγωγή στρατηγικών πόρων (πετρέλαιο, σπάνια ορυκτά) αν αυτό είναι δυνατό. Οι υπόλοιπες οικονομικές δραστηριότητες μπορούν να λειτουργήσουν υποστηρικτικά και μόνο.
Αν η Ισπανία είναι σε ανάλογη κατάσταση με εμάς, αλλά η πτώση της θα κάνει πολύ μεγαλύτερο μπαμ, τότε γιατί ασχολούνται πρώτα με εμάς;
Έλα ντε! Προφανώς το μικρότερο μέγεθός της οικονομίας μας είναι ότι πρέπει ώστε να λειτουργήσει ως πρόβα generale για την τελική λύση που σχεδιάζουν οι “αγορές” και οι “επενδυτές”. Δυστυχώς μπαίνουμε πρώτοι “στο σφαγείο” και ακολουθεί και ο υπόλοιπος ευρωπαϊκός νότος. Τουλάχιστο έτσι φαίνεται να είναι το σχέδιο.
Θα πετύχει το σχέδιο των “αγορών”;
Το βλέπω δύσκολο γιατί τους έχουμε πάρει χαμπάρι και έχουν βάλει υπερβολικά φιλόδοξους στόχους. Αυτά που προσπαθούν να περάσουν γίνονται μόνο με κανονικό πόλεμο. Το προσπάθησαν δύο φορές οι Γερμανοί (με τις “αγορές” στο παρασκήνιο) τον προηγούμενο αιώνα και απέτυχαν ακόμα και με τα όπλα. Με χαρτάκια και υπογραφούλες κάποιων λαμόγιων το βλέπω δύσκολο να κατακτούν ολόκληρες χώρες – αν το πετύχουν θα είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Όσο αφορά την Ελλάδα τα πράγματα είναι πλέον μονόδρομος. Μέχρι να το πάρουμε απόφαση να πετάξουμε τους ελεγκτές της Τρόικα σε κάποιο πηγάδι στον εθνικό κήπο (όπως έκαναν πχ οι Σπαρτιάτες στους αγγελιαφόρους των Περσών που ζητούσαν “γη και ύδωρ” ως ένδειξη υποταγής), θα περάσουμε ένα χρονικό διάστημα κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Θέλω να ελπίζω ότι δεν θα περιμένουμε για πολύ ακόμα… Μετά βλέπουμε τι θα κάνουμε – στο κάτω κάτω ας αποφασίσει ο ίδιος ο λαός.
Υπάρχουμε σαν εθνική οντότητα πολύ περισσότερα από 3000 χρόνια. Στην ΕΕ είμαστε μόλις 30 χρόνια. Υπήρχαμε πριν από την “Ευρώπη” και θα υπάρχουμε και μετά από αυτή!
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου