Όταν το Σεπτέμβριο ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο φορολόγηση τους, οι πρώτες αντιδράσεις από την πλευρά των εφοπλιστών δεν άργησαν να έρθουν.
Ήδη από πέρυσι όταν για πρώτη φορά διέρρευσε πως το ΔΝΤ σκέφτεται να προτείνει την κατάργηση του ειδικού φορολογικού καθεστώτος που απολαμβάνουν όσοι εφοπλιστές έχουν έδρα την Ελλάδα, η πρώτη αντίδραση τους ήταν η απειλή να φύγουν προς το εξωτερικό και προς άλλους πιο ευνοϊκούς φορολογικούς παραδείσους.
Τι ισχύει για τους εφοπλιστές:
Οι Έλληνες εφοπλιστές εδώ και τέσσερις δεκαετίες απαλλάσσονται σχεδόν από όλα τα φορολογικά μέτρα που προωθεί η εκάστοτε κυβέρνηση. Ο νόμος «ευαγγέλιο» είναι ο 27/1975 «Περί φορολογίας πλοίων», που στα 30 άρθρα του περιλαμβάνει 56 φοροαπαλλαγές (καλά διαβάζετε) για τους εφοπλιστές!
Τι περιλαμβάνει αυτός ο νόμος, οι φοροαπαλλαγές του οποίου επαναλαμβάνονται μονότονα σε κάθε προϋπολογισμό του ελληνικού κράτους;
Την απόδοση από τους εφοπλιστές ενός συμβολικού στην πραγματικότητα ποσού αντί για την καταβολή φόρου.
Αρκεί κάποιος να διαβάσει το περιεχόμενο του (Άρθρο 2): «Ο κατά τας διατάξεις του παρόντος νόμου επιβαλλόμενος φόρος εξαντλεί πάσαν υποχρέωσιν του πλοιοκτήτου, ως και του μετόχου ή εταίρου ημεδαπής ή αλλοδαπής εταιρείας οιουδήποτε τύπου εκ φόρου εισοδήματος, καθ’ όσον αφορά εις τα κέρδη, τα οποία προκύπτουν εκ της εκμεταλλεύσεως πλοίων».
Συγκεκριμένα με βάση το νόμο τα πλοία χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Την κατηγορία Α, στην οποία ανήκουν τα μηχανοκίνητα φορτηγά πλοία, δεξάµενόπλοια, πλοία ψυγεία χωρητικότητας 3.000 κόρων, σιδηρά φορτηγά πλοία ξηρού και υγρού φορτίου, πλοία ψυγεία άνω των 500 και 3.000 κόρων με πλόες στα λιμάνια του εξωτερικού, επιβατηγά πλοία με πλόες σε λιμάνια εξωτερικού και επιβατηγά πλοία ολικής χωρητικότητας άνω των 500 κόρων που τουλάχιστον επί εξάμηνο έκαναν πλόες μεταξύ λιμανιών του εσωτερικού ή εσωτερικού και εξωτερικού ή µόνο εξωτερικού, για αναψυχή των επιβατών (περιηγητικά ή κρουαζιερόπλοια) και την κατηγορία Β στην οποία ανήκουν τα λοιπά µηχανοκίνητα πλοία, ιστιοφόρα και πλοιάρια γενικώς.
Η φορολόγηση γίνεται με βάση ένα συντελεστή και πάντα σε τιμές δολαρίου. Σε ένα πλοίο 10.000-19.000 κόρων, για παράδειγμα, ο συντελεστής είναι 1 δολάριο ανά κόρο και αναλόγως με την ηλικία του πλοίου προσαυξάνεται με άλλον ένα συντελεστή. Π.χ. για πλοίο ηλικίας 5-9 ετών, ο συντελεστής είναι 0,95 του δολαρίου. O εφοπλιστής δηλαδή με την ελληνική σημαία πληρώνει για το συγκεκριμένο πλοίο μόλις 9.500 δολάρια το χρόνο φόρο στο ελληνικό κράτος όταν τα έσοδά του μπορεί να φτάσουν σε εκατ. δολάρια.
Ακόμη αν για παράδειγμα ένας εφοπλιστής διαθέτει πλοίο 20.000 κόρων, ηλικίας έως 4 χρόνων, τότε ο «φόρος» που θα πληρώσει είναι της τάξης των 5.300 δολαρίων ανεξαρτήτως των κερδών που έχει!
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου