Χαρισματικός ηγέτης.
Σχέση ιστορική με την Ελλάδα!
Γιατί ήταν αυτός, που το ’74 είχε διατάξει σε ετοιμότητα τη γαλλική αεροπορία ώστε να παρέμβει σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης κατά της Ελλάδας.
Ο ίδιος στα απομνημονεύματά του έγραψε:
«Επί μήνες τα αεροπλάνα μας ήταν με αναμμένες τις μηχανές. Ευτυχώς, που αποφεύχθηκε στο παρά ένα ο πόλεμος».
Γιατί ήταν αυτός, που κόλλησε στον τοίχο τους διαφωνούντες Ευρωπαίους για την ελληνική ένταξη στην ΕΟΚ με την ιστορική φράση του:
«Δεν κλείνουμε την πόρτα
στον Πλάτωνα!
Δεν νοείται Ευρώπη
χωρίς Ελλάδα!»
Γιατί ήταν αυτός, με την ισχυρή στήριξη του Γερμανού καγκελάριου Χέλμουτ Σμιτ που επέβαλλε και υπέγραψε επίσημα –στις 28/05/1979 στην Αθήνα- την πλήρη ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
Να γιατί στις μέρες του έγινε αυθόρμητο σύνθημα το «Ελλάς Γαλλία Συμμαχία».
Θύμισα, ιστορικά γεγονότα για να εξηγήσω το γιατί ΔΕΝ ΑΓΓΙΖΕΙ την εκτίμηση που έχω στο πρόσωπό του η σημερινή απόμακρη (προκλητική για άλλους) στάση του απέναντι στην ελληνική τραγωδία.
Εξηγούμαι. Γροθιά στο στομάχι θα είναι όποια σύγκριση του τότε με το τώρα.
Οι τότε, Ντ’ Εσταίν-Σμιτ, αν και διαφορετικοί χαρακτήρες ήταν ισχυρές προσωπικότητες. Άμεσης απόφασης. Πάνω από όλα Ευρωπαίοι. Ηγέτες!
Οι σημερινοί, Σαρκοζί-Μέρκελ, παραμένουν ο ορισμός της μετριότητας. Αποφασισμένοι, αναποφάσιστοι. Κατώτεροι, της μεγάλης Ευρώπης που σχεδίασαν και ονειρεύτηκαν οι ιδρυτές της. Ηγετίσκοι!
Πάμε στο σημερινό Ντ’ Εσταίν. Είπε στη “Monde”:
«Λάθος, η ελληνική ένταξη στην ευρωζώνη»…
Μπορεί, να έχει δίκιο. Για να μην ξεχνάμε, το λέει και αυτός εκ των υστέρων…
Και το ερώτημα.
Πως ένας Ντ’ Εσταίν δεν θεωρεί ΟΛΕΘΡΙΟ ΛΑΘΟΣ το συνεχές είπα-ξείπα της σημερινής ευρωπαϊκής ηγεσίας που αποσταθεροποιεί ολόκληρη την Ευρώπη;
Πως δεν καταγγέλλει, με το κύρος του, την ανατροπή εξουσίας που έχει συντελεστεί και όλοι βλέπουμε:
Οι «αγορές» να είναι ισχυρότερες από την ευρωπαϊκή διακυβέρνηση και τα εθνικά κοινοβούλια;
Πως δέχεται την Ευρώπη των λαών να την κυβερνούν ξεδιάντροπα οι δανειστές και να υπερτοκίζεται η αλληλεγγύη, ο συνδετικός ιστός για την ύπαρξη ενιαίας Ευρώπης;
Δεν το κρύβω.
Περίμενα, από ένα Ντ’ Εσταίν να βροντοφωνάξει την άμεση επιστροφή της εκτροχιασμένης Ευρώπης στην Ευρώπη. Στους λαούς της!
Δεν το έπραξε.
Ελπίζω, να το κάνει. Είναι, χρέος του!
Αντίθετα, ο σημερινός Χέλμουτ Σμιτ άστραψε και βρόντηξε. Έστειλε, ΔΗΜΟΣΙΑ, στο διάολο Μέρκελ και Σαρκοζί. Για την ατολμία τους και τη συμπεριφορά τους προς την Ελλάδα.
Οι αληθινοί φίλοι στηρίζουν. Δεν πληγώνουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου