Ανεβοκατεβαίνουν στο πολιτικό βήμα.
Παρελαύνουν στη μικρή οθόνη και στα μικρόφωνα.
Μιλούν περί «ανταγωνιστικότητας».
Πουλούν «μούρη» περί «υπευθυνότητας».
Κάνουν μαθήματα «πατριωτισμού».
Ζητούν «σύνεση».
Καταγγέλλουν τις «αρρυθμίες».
Ποζάρουν σαν εμβριθείς κατήγοροι των «υπευθύνων».
Κηρύττουν τον «ορθολογισμό».
Απαιτούν ανάληψη των «ιστορικών ευθυνών».
Και τι σημαίνει «ανταγωνιστικότητα», «υπευθυνότητα», «σύνεση», «εξορθολογισμός», «πατριωτισμός», «ανάληψη της ιστορικής ευθύνης»;
Μα ότι ο εργάτης πρέπει να... ζει (στην καλύτερη περίπτωση) με 600 ευρώ καθαρά! Ότι οι συνταξιούχοι πρέπει να ζουν με 300 ευρώ! Ότι τα εκατομμύρια των ανέργων και των «απασχολήσιμων» πρέπει να δείξουν «κατανόηση»!
Έχουν την ξετσιπωσιά να καμώνονται ότι νοιάζονται για τους απολυμένους του ...
ιδιωτικού τομέα. Και για να αποδείξουν την… έγνοια τους απαιτούν να γίνουν μαζικές απολύσεις και στο δημόσιο τομέα! Έχουν την ξετσιπωσιά να προωθούν την επιβολή των «τρομονόμων» και της αρχής του «κανιβαλισμού» στις εργασιακές σχέσεις, στους μισθούς, στα δικαιώματα – και στον ιδιωτικό τομέα και στον δημόσιο τομέα. Και μετά να ισχυρίζονται ότι αυτή η «εξίσωση» με όρους νεκροταφείου συνιστά… «ισονομία» και «αλληλεγγύη»! Έχουν την ξετσιπωσιά να έχουν οικοδομήσει έναν κρατικο-μονοπωλιακό δημόσιο τομέα κατ’ εικόνα της κεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης και καθ’ ομοίωση της κομματικής τους αθλιότητας. Αλλά έρχονται να ζητούν ευθύνες για το δημιούργημά τους από τους εργαζόμενους! Έχουν την ξετσιπωσιά να έχουν στείλει πάνω από 3 εκατομμύρια Έλληνες στο κοινωνικό περιθώριο. Και, όμως, να μιλούν περί «ανάπτυξης» μέσω της έντασης της ίδιας εκείνης πολιτικής που προκάλεσε τα εκατομμύρια των εξαθλιωμένων!
Και ποιοι τα λένε αυτά;
Δείτε τους.
Απολαύστε τους στα πολιτικά σουαρέ και στα τηλεοπτικά τραπέζια της «δημοκρατικής» μονοφωνίας.
Άπαντες παρόντες:
- Ο εσμός των εκπροσώπων ενός πολιτικού συστήματος που τα έκαναν όλα ίσωμα και τώρα το παίζουν από πάνω και «σωτήρες»!
- Οι τσανακογλείφτες – «διανοούμενοι», τα εξωνυμένα υπαλληλάκια του ίδιου πολιτικού συστήματος, αυτό το καθηγητικό κατεστημένο που για τη «σοφία» του και την προστυχιά του έγραφε ο Βάρναλης: «Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη,. της Αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα,. και συ, πρόστυχη Πένα και ψοφίμι, του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα»…
- Η περιφερόμενη αυθάδεια του εκδοτικού και δημοσιογραφικού κατεστημένου, οι απαστράπτοντες «αστέρες» της σαπίλας, χορτάτοι οι ίδιοι, μια ζωή «ειδήμονες» και «ειδικοί», μια ζωή «προαγωγοί» και «Φιλιππινέζες» εκείνης της πολιτικής που για να υπάρχει φροντίζει να διατηρεί στον αφρό το κάθε «πετυχημένο» και «καπάτσο» κατακάθι!
Την ώρα που, μπουκωμένοι αυτοί, καλούν τους άλλους να ζήσουν χωρίς μισθό, χωρίς δουλειά, χωρίς σύνταξη, χωρίς ελπίδα.
Δείτε τους.
Την κυρία καθηγήτρια (του Πανεπιστημίου παρακαλώ!) που πουλούσε την περασμένη Δευτέρα «προφεσοριλίκι» από τη ΝΕΤ για το πόσο «παραγωγικό» είναι να κοπεί ο – ήδη κομμένος – κατώτατος μισθός… Τον κύριο εκδότη που θέλει μετ’ επιτάσεως το νέο Μνημόνιο καθ’ ότι χρειάζονται ρευστότητα οι τράπεζες (που τον επιδοτούν)… Την κυρία πολιτικό, που «σώζει» (οικογενειακώς) την Ελλάδα εδώ και 50 χρόνια, αλλά όπως έλεγε τις προάλλες στο MEGA, τόσο η ίδια όσο και ο καημένος ο ΣΕΒ έχει να αντιμετωπίσει αυτό το κακό ΠΑΜΕ και βεβαίως το ΚΚΕ…
Όλοι αυτοί σας ζητούν –μας ζητούν– να ζήσουμε με ψίχουλα. Εκδίδουν οδηγίες για το πώς θα πηγαίνουμε τα …χρυσαφικά μας στα ενεχυροδανειστήρια. Λένε ότι τα παιδιά μας θα δουλεύουν για 200 και 300 ευρώ.
Αλλά αφού αυτή είναι η «σωτηρία», γιατί οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και όλα τα τσιράκια τους σαν τους προηγούμενους, δεν δοκιμάζουν να «σωθούν» οι ίδιοι με τον ίδιο τρόπο που εκείνοι προτείνουν για μας;
Εμπρός, λοιπόν:
Ας παραιτηθούν από τα εισοδήματά τους. Ας παραιτηθούν από τις περιουσίες τους. Ας έρθουν στην κατάσταση των μισθωτών σκλάβων.
Κι ας ζήσουν – αυτοί – με τα 600 ευρώ καθαρά.
Ας ζήσουν – αυτοί – με τα 300 ευρώ σύνταξη.
Ας ζήσουν – αυτοί – με το επίδομα ανεργίας.
Τους κάνουμε, μάλιστα, την εξής πρόταση: Αντίθετα με μας, αυτούς θα τους απαλλάξουμε από χαράτσια και από φόρους. Θα έχουν 600 ευρώ «ολόκληρα», δικά τους, χωρίς χαράτσια, χωρίς φόρους. Που με αυτά θα πρέπει να φάνε, να μεγαλώσουν παιδιά, να ζεσταθούνε.
Ας ζήσουν έτσι. Ας εφαρμόσουν επάνω τους τις «θυσίες» που απαιτούν από εμάς.
Εμπρός, λοιπόν!
«ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΑΘΟΥΝ»!
Με τη σοφία μιας ολόκληρης ζωής πίσω του και απολύτως σίγουρος για το είδος της «τιμωρίας» που θα τους άξιζε, της τιμωρίας που θα άξιζε σε όλους αυτούς που καταδημαγωγούν και κοροϊδεύουν το λαό, εκείνους που – σε κάθε εποχή και σε κάθε χώρα – μιλούν στον εργάτη για θυσίες την ώρα που του κλέβουν όλα τα γεννήματα, εκείνους που ρημάζουν την πατρίδα και την ίδια ώρα κάνουν κηρύγματα «πατριωτισμού» και «σύνεσης» προς όσους μοχθούν, εκείνους που συστήνουν στους πληβείους τη λιτότητα, ενώ την ίδια ώρα οι ίδιοι ζουν ως πατρίκιοι μέσα στη χλιδή και την απάτη, ο γερο – Ανσέλμο γυρίζει προς τον Ρόμπερτ Τζόρνταν και του λέει με λόγια απλά και φωνή σταθερή:
«Θα τους έβαζα να δουλεύουν κάθε μέρα, όπως δουλέψαμε εμείς στα χωράφια κι όπως δουλεύουμε στα βουνά κόβοντας ξύλα, για όλη τους τη ζωή.
Έτσι θα βλέπανε για ποιο σκοπό γεννηθήκανε οι άνθρωποι.
Θα έπρεπε να κοιμούνται εκεί που κοιμόμαστε εμείς.
Να τρώνε όπως τρώμε εμείς.
Πρώτα απ’ όλα όμως να δουλεύουν. Έτσι θα μάθουν».
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το έργο του Ερνεστ Χεμινγουέι «Για ποιον χτυπά η καμπάνα».
Το αφιερώνουμε ολόψυχα σε όλους
- τους σπουδαιοφανείς κυρίους και τις κυρίες της εξουσίας,
- τους μπιστικούς των κυρίων και των κυριών της άρχουσας τάξης,
- τους ματαιόσπουδους κυρίους και τις κυρίες των τηλεοπτικών υποσταθμών της ολιγαρχίας,
- τους απαστράπτοντες κυρίους και τις κυρίες των «φιλανθρωπικών» σωματείων,
- τους «ευπατρίδες» κυρίους και τις κυρίες των ντόπιων και ξένων «οίκων»,
- τους «επιφανείς» κυρίους και τις κυρίες της «υψηλής» κοινωνίας,
- τους «νόμιμους και ηθικούς» εκμεταλλευτές, κηφήνες και σφετεριστές του πλούτου που άλλοι παράγουν.
γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
από τον Ριζοσπάστη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου