Οι απόγονοι των Μανιατών στο Cargese της Κορσικής γλεντούν με νησιώτικα (video)

Το Καργκέζε (κορσικανικά: Carghjese, γαλλικά: Cargèse) είναι μια κοινότητα στο τμήμα της Νότιας Κορσικής (Corsica suttana, Corse du Sud) της Γαλλίας στο νησί της Κορσικής. Σύμφωνα με τον καθηγητή Δασκαλάκη (Carghjese, Ελληνικά Καρυαί), ονομασία από τους αποίκους, που καταγωγή τους, ήταν η Καρυούπολις τής Μάνης. Στην νέα πατρίδα τούς οδήγησε ο επίσκοπος Καρυουπόλεως Παρθένιος Καλκανδής.

Οι Κορσικανοί Μανιάτες είναι απόγονοι Μανιατών, οι οποίοι μετανάστευσαν στην Κορσική κατά τη διάρκεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Από τότε η περιοχή Καργκέζε της Κορσικής αναφέρεται ως Ελληνική Καργκέζε (Cargèse la Grecque). Η προέλευση της ελληνικής κοινότητας Μανιατών στην Κορσική χρονολογείται στον ...
 17ο αιώνα. Στις 25 Ιουνίου 1665 η κυβέρνηση της Γένοβας χορήγησε το αίτημα των Ελλήνων αλλά διάρκεσε άλλα δέκα έτη για να πραγματοποιηθεί η μετανάστευση. Τα ελληνικά ονόματα των μεταναστών Ιταλοποιηθήκανε προτού να φύγουν για την Κορσική: για παράδειγμα Παπαδάκης άλλαξε σε Papadacci (Καποδημάκης=Capodimacci, Δραγάκης=Dragacci, Φρυμιγάκης=Frimigacci, Γαριδάκης=Garidacci, Πετρολάκης=Petrolacci, Ραγατζάκης=Ragazzacci, Βογλιμάκης=Voglimacci, Ζανετάκης=Zanetacci). Σε πέντε έτη οι άποικοι έχτισαν ένα χωριό το Παομοία (Paomia). Μέσα σε ένα έτος, οι Έλληνες έχτισαν και πέντε χωριουδάκια, τα Pancone, Corone, Rondolini, Salici και Monte Rosso, μετασχημάτισαν την περιοχή σε μια από τις πλουσιότερες αγροτικές περιοχές στην Κορσική και έζησαν σε ειρήνη με τους Κορσικανούς γείτονές τους.

Όταν οι Μανιάτες απέρριψαν τη βοήθεια πρπς τους Κορσικανούς σε μια τοπική έγερση ενάντια της Γένοβα και άρχισε η διαφωνία μεταξύ των δύο, αναγκάστηκαν να αφήσουν το χωριό τους και να κινηθούν προς την πρωτεύουσα της Κορσικής, το Αζάτσιο (Aiacciu), αρχαίο Αιάκειο. Αφότου πωλήθηκε η Κορσική στη Γαλλία, οι Μανιάτες επέστρεψαν στην αρχική περιοχή και η Γαλλία προσφέρθηκε να τους εγκαταστήσει στο νέο χωριό Καργκέζε όπου ζουν με τους Κορσικανούς γείτονές τους. Η ελληνική γλώσσα εμφανίζεται να διαιωνίζεται με μορφή τοπικών διαλέκτων μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα.
To χωριό φημίζεται για τις δύο εκκλησίες την ουνιτική (ελληνοκαθολική) και την ρωμαιοκαθολική, οι οποίες είναι χτισμένες σε αντικριστούς λόφους. Η ουνιτική εκκλησία αναφέρεται από τους κατοίκους και ως Ελληνική εκκλησία. Η κυριακάτικη λειτουργία γίνεται μια Κυριακή στην ρωμαιοκαθολική και μια στην ουνιτική εκκλησία. Το χωριό δεν έχει ορθοδόξους χριστιανούς, αφού έχουν αναγνωρίσει τον πάπα και έγιναν ουνίτες. Ουνίτες ονομάζονται οι ορθόδοξοι οι οποίοι προσχώρησαν στην ρωμαιοκαθολική εκκλησία διατηρώντας το ορθόδοξο τυπικό.

wikipedia