Είναι σαφές πλέον ότι η «επαναδιαπραγμάτευση» ή «αναθεώρηση» ή «απαγκίστρωση» έχει περιοριστεί στο αίτημα προς τους Ευρωπαίους εταίρους να δεχθούν επιμήκυνση κατά δύο χρόνια στην επιβολή του προγράμματος δημοσιονομικής σταθερότητας. Ο πρωθυπουργός και οι πολιτικοί αρχηγοί μαζί με...
τον υπουργό Οικονομικών μοιάζουν με λογιστές που έχουν ανοίξει τα τεφτέρια και μετρούν τρεις το λάδι τρεις το ξύδι από πού θα κόψουν για να είναι αρεστοί στους ελεγκτές της τρόικας.
Τα ερωτήματα που υπήρχαν πριν από τις εκλογές επανακάμπτουν πιο έντονα:
-Αν είναι κακή η συνταγή των μνημονίων και διευρύνει την ύφεση, γιατί οι τρεις αρχηγοί έχουν πέσει με τα μούτρα στην αναζήτηση τρόπων για να την εφαρμόσουν; Μήπως για να επιφέρουν νέα ύφεση και ακόμη μεγαλύτερη αποψίλωση της παραγωγικής βάσης της χώρας;
-Ποιος εγγυάται ότι, αν εμφανιστούν σαν καλά παιδιά προς τους Ευρωπαίους εταίρους, θα κερδίσουν κάτι περισσότερο από ένα χτύπημα στον ώμο και την παρότρυνση ότι «είστε σε καλό δρόμο, συνεχίστε να εξοντώνεται τον λαό σας και θα δούμε»;
Εν τω μεταξύ αποδείχθηκε ότι η εσωτερική υποτίμηση με τις οριζόντιες περικοπές μισθών, συντάξεων και η πλήρης διάλυση του εργασιακού καθεστώτος ούτε πιο ανταγωνιστική έκαναν την ελληνική οικονομία ούτε ξένες επενδύσεις προσέλκυσαν. Κανείς δεν δείχνει πρόθυμος να επενδύσει σε μια καθημαγμένη οικονομία και κοινωνία. Τώρα ζητείται το επόμενο βήμα: «Κάντε μερικές ιδιωτικοποιήσεις όσο-όσο για να φανεί ότι κινείται η αγορά και ότι το κλίμα αλλάζει». Αλλά κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι το βήμα αυτό θα έχει καλύτερη τύχη από το προηγούμενο πέρα από το να στερήσει από τον ελληνικό λαό δημόσια περιουσία και από το κράτος πηγές εσόδων που θα είναι απαραίτητες όσο πλησιάζει η ανθρωπιστική κρίση που προετοιμάζεται με τη χρόνια πια ανεργία, την κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος και το κλείσιμο νοσοκομείων.
Ενα ακόμη επιχείρημα που επικαλούνται εγχώριοι και ξένοι θαυμαστές των μνημονίων είναι ότι «πρώτα πρέπει να υπάρξει σταθεροποίηση και μετά ανάπτυξη». Παραβλέπουν όμως ότι η ανάπτυξη θέλει πόρους που η Ευρώπη ακόμη δεν έχει αποφασίσει. Και επιπλέον πρέπει να υπάρχει εθνικό σχέδιο για την αξιοποίησή της και τη διοχέτευση των πόρων σε παραγωγικούς στόχους, που η κυβέρνηση δεν δείχνει να έχει. Οσο όμως αυτά είναι αβεβαιότητες, η χώρα θα συνεχίσει να πορεύεται με τη βεβαιότητα της καταστροφικής πολιτικής των μνημονίων. Εάν και όταν αλλάξει η ευρωπαϊκή πολιτική, κανείς δεν ξέρει πώς θα αντιμετωπιστεί η «sui generis» ελληνική περίπτωση και τι θα έχει απομείνει τότε από τη χώρα για να διασωθεί.
Οσο όμως αυτός ο προβληματισμός εξαπλώνεται στην κοινωνία που υποφέρει και οι ψευδαισθήσεις καταρρέουν, αποκτά ρεαλιστική βάση το ερώτημα αν η κυβέρνηση αυτή θα κάνει Χριστούγεννα…
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου