Η κοιτίδα του πολιτισμού ζει μεταχρονολογημένα τις ημέρες του Νεάντερνταλ.
Στην πρεμιέρα του Ρέμου (και της Ηλιάδη) στην λαχματζούν Θεσσαλονίκη, οι πιθηκομαιμούδες δεν πέταγαν αστακούς αλλά πανέρια με λουλούδια για να το διασκεδάσουν. Δεν ξέρουμε πόσο χρεώνεται το πανέρι σ΄αυτές τις τόσο ξεχωριστές στιγμές των πιθηκομαιμούδων που εξακολουθούν να το γλεντάνε (;) στα πολιτιστικά κέντρα του είδους.
Μόνο που τα γαρίφαλα σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να συγκριθούν με τις δαγκωμένες- από τα σαρκώδη χείλη της...
Έλενας Ράπτη- άγριες φράουλες τις οποίες μοιράζονταν με εξέχουσες πολιτικές προσωπικότητες όπως οι Βαληνάκης, Βουλγαράκης και σία.
Το έπος της ξεφτίλας ενός λαού που βρίσκεται ανάμεσα στο υπαρξιακό δίλλημμα πανέρια με γαρίφαλα και αστακοπόλεμος η αυτοκτονία ταιριάζει γάντι σ΄αυτή εδώ την ιδιαίτερη ράτσα των πιθηκομαιμούδων.
Φυσικά την επόμενη μέρα οι πιθηκομαιμούδες έκαναν ουρά στα γκισέ των τραπεζών για να διακανονίσουν τα καταναλωτικά τους δάνεια και να σώσουν τα σπίτια τους από την Τρόικα.
Αναγνώστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου