Έφθασε η ώρα να διαλέξουμε: Ή την αξιοπρέπειά μας ή τις αλυσίδες τους!

Έρχεται, κάποτε η ώρα που πρέπει να αποφασίσουμε...αν θα συνεχίσουμε να ζούμε σα ζεμένοι σκλάβοι στο ζυγό αδίστακτων αφεντάδων.

Αν θα εξακολουθήσουμε ν’ανεχόμαστε να ληστεύουν το μόχθο μας έτσι ξεδιάντροπα μια άπληστη κλίκα εκμεταλλευτών.

Αν θα αποδεχτούμε να βυθιζόμαστε στην κινούμενη άμμο της ανεργίας και την απόλυτης φτώχειας.

Αν αντί για μισθό ή σύνταξη, θα λαμβάνουμε, πλέον, ένα υποτυπώδες επίδομα μιας αμφίβολης συντήρησης.

Αν αντί για παιδεία και υγεία, θα μας παρέχονται τρισάθλια σχολεία και ελεεινά ράντζα ενός προαναγγελθέντου θανάτου.

Αν θα δεχτούμε, αντί για άνθρωποι με σύγχρονες ανάγκες και...
επιθυμίες να μετατραπούμε σε μια φτηνή αναλώσιμη ύλη στα γκέτο των ντόπιων και ξένων δουλεμπόρων.

Αν εμείς, τα παιδιά μας και τα παιδιά του διπλανού μας, θα ζήσουν σ’έναν εφιαλτικό κόσμο δίχως μέλλον και προοπτική, εξαθλιωμένοι δούλοι σε ένα μεταλλαγμένο 21^ο αιώνα.

Αν οι ηλικιωμένοι γονείς μας, οι παππούδες μας, οι ανήμποροι γείτονές μας, θα περάσουν τα τελευταία τους χρόνια μέσα στην ταπεινωτική ανέχεια και τον εξευτελισμό.

Ας σκεφθούμε, αν μας αξίζει να μας μετατρέψουν σε καταθλιπτικά σκυμμένα ανθρωπάκια ή αν θα επιλέξουμε να διεκδικήσουμε με το κεφάλι ψηλά ως περήφανος λαός το δικαίωμά μας στην αξιοπρέπεια και τη ζωή!

Ας σκεφθούμε  και ας αποφασίσουμε επιτέλους, αν θα τολμήσουμε να σπάσουμε την άτιμη  την αλυσίδα ή αν θα αφήσουμε αυτή να γίνει ο βρόγχος που θα στραγγαλίσει κάθε μας όνειρο και ελπίδα...

Το τέλος της δικής  τους διαπραγμάτευσης,ας γίνει το δικό μας τέλος κάθε διαπραγμάτευσης μαζί τους. Καιρός λοιπόν για το δικό μας ΟΧΙ. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε επιχείρηση και μαγαζί, σε κάθε στέκι ας σταματήσει κάθε άλλη συζήτηση κι ας μπεί δυναμικά το ζήτημα το τι κάνουμε εμείς για τη ζωή μας. Χωρίς οργάνωση και σχέδιο, τίποτα δεν γίνεται.

Κ.Ο.Β. ΠΑΡΟΥ  ΤΟΥ Κ.Κ.Ε.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012