δραστηριότητες. Όπως είναι φυσικό, οι άνθρωποι της πολιτείας αυτής αναζητούσαν και ανυπομονούσαν για τις γιορτές του χρόνου, οπότε θα μπορούσαν επιτέλους να ξεκουραστούν και να ασχοληθούν με την οικογένειά τους. Έτσι λοιπόν, είχαν καθιερώσει μια γιορτή μια φορά το χρόνο, λίγο πριν την αλλαγή της χρονιάς, την οποία ονόμαζαν αντι-Χριστούγεννα. Κανείς δεν θυμόταν πώς και γιατί ονομάστηκε έτσι αυτή η γιορτή. Οι πιο παλιοί μόνο, κάποια γεροντάκια στα λιγοστά παλιά καφενεία της μεγάλης πόλης, έλεγαν ότι αμυδρά θυμόντουσαν -και λόγω ηλικίας αλλά και γιατί από παλιά δεν ήταν πολλά γνωστά για αυτήν την γιορτή- ότι ίσως να προέρχεται από κάποια παλιά γιορτή, που λίγο της έχουν αλλάξει το όνομα.
Όλοι λοιπόν αδημονούσαν πότε θα έρθουν τα αντι-Χριστούγεννα! Κυρίως βέβαια οι μεγάλοι. Και αυτό γιατί, εκτός από την άδεια, κατά την γιορτή αυτή είχε καθιερωθεί να ανταλλάσσουν δώρα οι μεγάλοι μεταξύ τους. Γονείς, ζευγάρια και φίλοι, προσέφεραν ο ένας δώρα στον άλλο για να ευχηθούν μεταξύ τους καλά αντι-Χριστούγεννα, που σήμαινε ένα διάλειμμα από τις δουλειές, μια ανάπαυλα από την καθημερινότητα, μια ευκαιρία βρε αδερφέ για διασκέδαση! Και τι γινόταν από δώρα στο σπίτι! Οι μεγάλοι, μιας και αυτοί είχαν τα λεφτά και δούλευαν και αρκετά όλο τον υπόλοιπο καιρό, αγόραζαν πολλά και ακριβά δώρα για να ευχαριστήσουν ο ένας τον άλλο. Ε, από αυτά τα πολλά, κάτι έμενε και για τα παιδιά, αλλά με έναν μεγαλίστικο αέρα… δηλαδή, τα δώρα των παιδιών ήταν αυτά που έπαιζε η τηλεόραση στις διαφημίσεις. Ήταν δώρα που άρεσαν πιο πολύ στους μεγάλους παρά στα παιδιά. Ήταν δώρα που παρουσίαζαν χαρακτήρες της τηλεόρασης ή που τα διαφήμιζε τόσο πολύ η τηλεόραση, που, όπως και να έχει, άρεσαν σε όλους, μικρούς και μεγάλους! Άλλωστε, στο λίγο χρόνο που είχαν μαζί οι γονείς με τα παιδιά, η οικογενειακή ζεστασιά και θαλπωρή, είχε αντικατασταθεί με αυτήν της τηλεόρασης.
Εκτός από το έθιμο των δώρων, τα αντι-Χριστούγεννα ήταν μια ευκαιρία για ατελείωτο φαγητό και γλέντι. Όλοι περίμεναν με αγωνία τα αντι-Χριστουγεννιάτικα ρεβεγιόν της τηλεόρασης. Μαζεύονταν όλοι από νωρίς μαζί και κάθονταν γύρω από την τηλεόραση, περιμένοντας με αγωνία να δουν ποιο κανάλι θα έχει το πλουσιότερο και διασκεδαστικότερο εορταστικό πρόγραμμα. Τραγούδια, χοροί, γνωστοί και άγνωστοι αστέρες παρέλαυναν από τα κανάλια της τηλεόρασης, καθένας με τα δικά του όμορφα ρούχα που σχεδίαζαν όλο τον προηγούμενο χρόνο για να τα φορέσουν αυτή την ημέρα! Τα κανάλια συναγωνίζονταν ποιο θα έχει τα διασημότερα πρόσωπα καλεσμένους, τους καλύτερους τραγουδιστές, την καλύτερη διακόσμηση και τους καλύτερους μαγείρους! Και όταν ξεκινούσε το φαγητό και το τραγούδι, περιττό να σας περιγράψω τι γλέντι γινόταν στα σπίτια! Οι γονείς φρόντιζαν να έχουν προμηθευτεί τηλεοράσεις τελευταίας τεχνολογίας, με συστήματα dolby surround και πολλά ηχεία γύρω από το σαλόνι. Αισθάνονταν ότι βρίσκονταν και αυτοί εκεί, παρόντες στη μεγάλη εκείνη γιορτή. Κάθονταν λοιπόν στους αναπαυτικούς καναπέδες, με τα ωραία τους ρούχα να ταιριάζουν με το πνεύμα των γιορτών, και μικροί-μεγάλοι παρακολουθούσαν το πρόγραμμα γελώντας με τα αστεία των κωμικών και σιγοτραγουδώντας με τα τραγούδια των τραγουδιστών. Τέτοιο γλέντι, μόνο μια φορά το χρόνο γινόταν!
Η τρίτη σημαντικότερη στιγμή της γιορτής, μετά τα δώρα και την τηλεοπτική ρεβεγιόν, ήταν το φαγητό! Τι να πει κανείς για το τραπέζι των αντι-Χριστουγέννων! Οι μανάδες και οι γιαγιάδες από νωρίς (σχεδόν ένα μήνα πριν) κανόνιζαν τι θα μαγειρέψουν την μεγάλη ημέρα της γιορτής. Τον ίδιο περίπου καιρό ξεκινούσαν και στην τηλεόραση οι εκπομπές μαγειρικής με μοναδικό θέμα το εορταστικό τραπέζι! Λίγο-πολύ βέβαια όλοι τα ίδια έφτιαχναν κάθε χρόνο. Τα φαγητά και γλυκά ήταν καθιερωμένα και μαγειρεύονταν μόνο εκείνη την ημέρα. Ήταν ιεροσυλία να μαγειρέψεις φαγητό ή γλυκό που είναι για την ημέρα των αντι-Χριστουγέννων οποιαδήποτε άλλη ημέρα του χρόνου! Το θεωρούσαν γρουσουζιά για το σπίτι. Όλο τον χρόνο οι άνθρωποι έτρωγαν τα ίδια πράγματα και δεν άλλαζαν τίποτα στη διατροφή τους, γι’ αυτό τα φαγητά και τα γλυκά των αντι-Χριτουγέννων έπρεπε να είναι κάτι ξεχωριστό. Εκτός λοιπόν από τα ξεχωριστά καρυκεύματα που έριχναν το φαγητό και τα μυστικά της κουζίνας που είχε κάθε νοικοκυρά, αυτό που μετρούσε για να έχει επιτυχία το γιορτινό τραπέζι των αντι-Χριστουγέννων ήταν η ποσότητα και η ποικιλία του φαγητού. Όσο περισσότερο και πλουσιότερο ήταν το φαγητό, τόσο πλουσιότερη φάνταζε η οικογένεια. Τα εξωτικά φαγητά είχαν την τιμητική τους όπως καταλαβαίνετε. Ζωντανά από άλλες μακρινές περιοχές, μαγειρεμένα με συνταγές πρωτότυπες, ανήκουστες και κάθε χρόνο όλο και πιο διαφορετικές, που έφταναν να μην ξέρεις τι τρως… γλυκό ή φαγητό, κοτόπουλο ή στρουθοκάμηλο, χοιρινό ή καμήλα, αρνί ή βουβάλι.
Εκτός από τις γιορτές στο σπίτι, γίνονταν και γιορτές στους χώρους εργασίας αλλά και στα σχολεία. Στις δουλειές τους οι μεγάλοι στόλιζαν από νωρίς τους χώρους με κάθε λογής στολίδια που χρησιμοποιούσαν πάντα αυτές τις ημέρες. Αντάλλαζαν δώρα μεταξύ τους και εύχονταν καλά αντι-Χριστούγεννα σε όλο τον κόσμο. Ύστερα επέστρεφαν στις δουλειές τους περιμένοντας με χαρά και αγωνία το βράδυ των αντι-Χριστουγέννων. Στα σχολεία όμως, τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Μιας και τα παιδιά ήταν λίγο αδικημένα από την γιορτή των αντι-Χριστουγέννων, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές φρόντιζαν να αναπληρώνουν αυτό το κενό. Όχι μόνο έκλειναν τα σχολεία 2 εβδομάδες, μια πριν και μια μετά τη γιορτή, αλλά και το ξεφάντωμα δεν είχε τελειωμό. Τα παιδιά καλούσαν όσους μπαμπάδες και μαμάδες μπορούσαν να πάνε. Προσφέρονταν πλούσια γεύματα και περίμεναν από τους μεγάλους τις αγαπημένες τους σοκολάτες και τα γλυκά που, όπως είπαμε, ήταν μόνο για τις ημέρες των αντι-Χριστουγέννων. Εκεί ντύνονταν χαριτωμένα καλικατζαράκια, αη-βασίληδες, νοικοκυρές, μάγοι και ό,τι άλλο μπορούσες να φανταστείς! Μιας και κανείς δεν ήξερε γιατί γιόρταζαν τα αντι-Χριστούγεννα, καθένας έδινε και το δικό του νόημα και θέμα στη γιορτή! Κάτι σαν τις απόκριες, αλλά με το πνεύμα των αντι-Χριστουγέννων.
Μα τι κάθομαι και σας γράφω, πάνω στον ενθουσιασμό μου παρασύρθηκα… Όπως σε όλα τα παραμύθια, έτσι και στα αντι-παραμύθια, είναι κανόνας να ξεκινούν με το “ήταν μια φορά και έναν καιρό” και να τελειώνουν με το “έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα”. Για το πρώτο, δεν ξέρω αν ήταν μια φορά και έναν καιρό, δε θυμάμαι, δε γνωρίζω ποιόν καιρό ήταν που γιορτάζαμε τα αντι-Χριστούγεννα… Ίσως να πέρασε, ίσως να έρθει, ίσως και να είναι μόνο στη φαντασία μου! Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτοί έζησαν καλά. Τώρα για εμάς, ακόμα το ψάχνω, ίσως όμως τα καλύτερα να είναι στο χέρι μας εάν θα έρθουν ή όχι.
Καλά Χριστούγεννα!!
κοινωνική ανατολή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου