Διά «πάσαν νόσον…» Βελέντζειο Ίδρυμα

Για άλλη μια  φορά είναι σκόπιμο να ξεκαθαρίσει  ο ρόλος του Βελέντζειου Ιδρύματος, το οποίο από αιμοδότης σε ευθύνες που δεν του ανήκουν, κινδυνεύει να γίνει αποδιοπομπαίος τράγος.

Και ενώ η προσφορά του  Ιδρύματος είναι γνωστή σε όλη την Παριανή κοινωνία εδώ και χρόνια, κάποιες φωνές τελευταία επιμένουν και προσπαθούν να πείσουν, ότι το..

. Ίδρυμα πρέπει να βάλει το χέρι πιο βαθιά στην τσέπη για να καλύψει τις ολοένα αυξανόμενες «τρύπες» του Κέντρου Υγείας.

Δεν θα εγκρίνει το νοσοκομείο της Σύρου τα κονδύλια για την κάλυψη των ελλείψεων του Κέντρου Υγείας; Η λύση; Εύκολη. Βελέντζειο Ίδρυμα.

Δεν έχουν έντυπα για να γράφουν τα φάρμακα οι γιατροί; To Ίδρυμα ας είναι καλά.

Δεν λειτουργεί το τάδε μηχάνημα και θέλει επισκευή και η Σύρος δεν χρηματοδοτεί; Βελέντζειο και όλα μέλι γάλα.

Δεν υπάρχουν ακτινολογικές πλάκες και φίλμ για τις μαστογραφίες; Δεν έχουμε οξυγόνο; Φτιάχνουμε μονάδα παραγωγής οξυγόνου, να μην εξαρτιόμαστε και από την Σύρο. Έγγραφο, λοιπόν, στο Ίδρυμα για ικανοποίηση των παραπάνω αναγκών...

Και αν κάποια στιγμή, αντικειμενικά, το Ίδρυμα βρεθεί σε οικονομική στενότητα, τότε που θα στραφούν τα βέλη; Που; Ρητορικό το ερώτημα, αλλά χρήζει μιας απάντησης, αν κάποιοι αισθάνονται την ανάγκη να απαντήσουν. 

Και όσο εμείς θα βλέπουμε το δένδρο και θα χάνουμε το δάσος τόσο η κατάσταση θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Τόσο κάποιοι άλλοι ανενόχλητα και χωρίς καμιά αντίσταση θα συνεχίζουν να μας οδηγούν στην εξαθλίωση. Διότι εξαθλίωση και βαρβαρότητα είναι η συνειδητή μείωση του προϋπολογισμού του νοσοκομείου της Σύρου, και όχι μόνο, από το 1.500.000 ευρώ στα 450.000 ευρώ. Και αν αύριο ο προϋπολογισμός πάει ακόμα παρακάτω; Αυτή είναι η αιτία των προβλημάτων, γι’ αυτό και τα χάλια των Υπηρεσιών Υγείας.Η αντιλαϊκή οικονομική πολιτική της συγκυβέρνησης.

Προειδοποιούμε και ζητάμε την προσοχή των συμπατριωτών μας. Οι λογικές και οι πρακτικές προσώπων ή δυνάμεων για το «εφικτό», για την αντιμετώπιση προβλημάτων «εδώ και τώρα», για «την κάλυψη της κυβερνητικής απραξίας ή της κρατικής αδυναμίας, από όσους μπορούν...» είναι τακτική δοκιμασμένη στο παρελθόν που δεν οδηγεί πουθενά.

Αντίθετα οδηγεί στην ενσωμάτωση και την ανοχή των λαϊκών οικογενειών  στην υπάρχουσα αντιλαϊκή και βάρβαρη πολιτική που εφαρμόζεται σε βάρος τους και οξύνει τα προβλήματα ακόμα περισσότερο. Οδηγεί στην αποδοχή αυτής της λογικής από την τοπική κοινωνία, ούτως ώστε να καλύπτει το κόστος των όποιων υπηρεσιών υγείας της παρέχεται. Και αυτή η λογική δεν έχει να κάνει τίποτα με αυτό που ο Παριανός λαός εδώ και καιρό έχει κάνει σαφές: «Δεν τους χρωστάμε τίποτα, μας οφείλουνε πολλά».

Είναι δυνατόν να πετύχεις το στόχο, σημαδεύοντας στο πουθενά;

Οι όλες μας προσπάθειες, λοιπόν, πρέπει να επικεντρώνονται στον βασικό υπεύθυνο αυτής της κατάστασης και όχι στις επιμέρους και αδιέξοδες λύσεις εκ των έσω, δηλαδή από την τσέπη μας. Γιατί σήμερα μπορεί... να υπάρχουν. Αύριο όμως…;

Όλη η λογική μας πρέπει να περιγράφεται με την φράση:

Κρατική χρηματοδότηση  για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας για όλες και όλους, όλες τις μέρες και όλες τις ώρες του χρόνου.

Κ.Ο.Β. ΠΑΡΟΥ  ΤΟΥ ΚΚΕ