Η μέγιστη υποκρισία που εξαπολύεται κατά της ελληνικής κοινωνίας από την επιλογή προσώπων της νέας κυβέρνησης, υπογραμμίζεται από το γεγονός οτι πληθαίνουν τα πρόσωπα "που μας έφεραν ως εδώ", πρόσωπα που στο "τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι" αναγνωρίζουν μόνο τους συντάκτες των...
μνημονίων και με μοναδικό εργαλείο τις σπουδές τους στην σύγχρονη χειραγώγηση των μαζών, αλλά και με την συνδρομή του εγγενούς υποκριτικού τους ταλέντου, καταλαμβάνουν την υπουργική καρέκλα.
Αδυνατώ να συνεχίσω την ονοματολογία, που σαν διάρροια λουστήκαμε από τα κανάλια όλο το απόγευμα του Αγίου Πνεύματος -μόνο στην επανυπουργοποίηση του Τσαυτάρη φώτισε, για τους υπόλοιπους αποδείχτηκε απλή δεκαοχτούρα.
Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να αφουγκραστώ το μέλλον, προσφιλή μου ενασχόληση τα τελευταία-τουλάχιστον- 40 χρόνια. Και θα ξεκινήσω από το γεγονός οτι η παγκόσμια κοινωνία κάνει πολύ μικρά βηματάκια προς τα εμπρός.
Όλη η ανθρώπινη γνώση έχει χτιστεί σαν ένα αμυντικό τείχος απέναντι στην πολυπλοκότητα της διανοητικότητας του ανθρώπου.
Αυτή η διανοητικότητα, ειδοποιός διαφορά μεταξύ άλογου και έλλογου, ώθησε τις ανθρώπινες κοινωνίες να αναπτύξουν κώδικες διαπροσωπικών σχέσεων και να προχωρήσουν πέραν των δομών της αγέλης.
Οι διαπροσωπικές σχέσεις αυτές χτίστηκαν πάνω στην άμυνα της φυλής, ως μια αναβαθμισμένη μορφή της αγέλης, σχέσεις και κώδικες που διαφυλάχθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα αναλλοίωτα και σταθερά.
Η εξέλιξη των διαπροσωπικών σχέσεων έλαβε χώρα όταν τα νέα μέλη κάθε φυλής άρχισαν να επικοινωνούν με δικούς τους νέους τρόπους και να εισαγάγουν νέο λεξιλόγιο, νέα ήθη και νέες πρακτικές στον τρόπο καλλιέργειας π.χ., γνώση που αναγκαζόντουσαν να συμμερισθούν οι γηραιότεροι της φυλής.
Αυτή η γνώση ενσωματώνονταν και μεταδιδόταν από γενιά σε γενιά, μέχρι την ανακάλυψη της διαγενεακής-διαφυλετικής επικοινωνίας, που ήταν η γραφή. Αυτό το γρρ, που σαν ηχομιμητική λέξη (γραφή), προερχόταν από τον ήχο της χάραξης σε πλάκες και διαπλατύνθηκε σε όλες τις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες, ήταν η απαρχή, τα θεμέλια της εξέλιξης του πολιτισμού και των επιστημών.
Κανένας βέβαια σήμερα δεν μνημονεύει το γεγονός ότι, όλη η εξέλιξη του ανθρώπινου γένους οφείλεται στο νέο μέλος της φυλής, στον νέο, που μη σεβόμενος την γεροντική φρόνηση, διακατέχεται από τον νεανικό ενθουσιασμό και πειραματίζεται, προχωρώντας προς τα εμπρός την ανθρώπινη γνώση, μαζί με τα όρια της ανθρώπινης διανοητικότητας.
Στις μέρες μας συντελείται το εξής ανοσιούργημα: Ενώ μέχρι και πριν από 100 χρόνια η μετάδοση της γνώσης είχε σαν βασικό συντελεστή τον σοφό γέροντα, τον μάγο της φυλής, τον τεχνίτη, τον μάστορα, σταδιακά η μετάδοση της γνώσης-ιδιαίτερα της ψηφιακής- έγινε από νέους, οι οποίοι υπερτερούσαν των πρεσβυτέρων θεσμοθετημένων διαχειριστών αυτής της γνώσης, πράγμα που οφείλεται στην λαίλαπα της βιομηχανικής επανάστασης του προηγούμενου αιώνα και της ψηφιακής επανάστασης των τελευταίων σαράντα χρόνων.
Η ακύρωση των πρεσβυτέρων ως παρόχων, έστω και μόνον, της γνώσης της καλλιέργειας, συγχρόνως με την μετανάστευση τους στα αστικά κέντρα, η αλλοτρίωση τους, η μόλυνσή τους από τον ιό της αστικοποίησης, η αποξένωσή τους από το αντικείμενό τους, που ήταν η καλλιέργεια της γής, όλα αυτά συνέτειναν στην σταδιακή μετατροπή της συνείδησης της αχρηστίας τους, σε αχρηστία της συνείδησης τους. Είναι η πλειοψηφία αυτών που ψήφιζαν "δαγκωτό" και ανέμιζαν τα σημαιάκια, εξουσιοδοτώντας έναν ηγέτη "υπέρ αναπλήρωσης" του απωλεσμένου ηγετικού τους ρόλου.
Το ψυχολογικό σχήμα αυτό, εκδηλώθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες, όπου η μεγάλη μάζα των εσωτερικών μεταναστών καθόρισε το πολιτικό σκηνικό της εποχής και εισήγαγε την εν λευκώ εξουσιοδότηση των δύο μεγάλων πολιτικών παρατάξεων γιά την διακυβέρνηση της Ελλάδας εναλλάξ, συγχωρητέων όσων λαθών και άν έκαναν. Αυτό μας ταλανίζει μέχρι και σήμερα, άκριτα εξουσιοδοτούμε αυτόν που θα διατυμπανίσει έναν όρο κλειδί, παρακάμπτοντας κάθε άλλη νοητική διεργασία: "Λεφτά υπάρχουν" ή "Θα κάνουμε σκληρή διαπραγμάτευση".
Περιμένουμε χωρίς να μήν ακούμε τίποτε άλλο από μία ανάγνωση-γιατί κανείς δεν ομιλεί πλέον από στήθους- και μόλις εκφωνηθεί ο όρος κλειδί, παρέχουμε αφειδώς την εξουσιοδότησή μας: "Εμείς ψηφίζουμε, εσείς λύνεται τα προβλήματα της καθημερινότητάς μας".
Άλλη μια κυβέρνηση καταβαράθρωσης της ελληνικής οικονομίας, με τους οικονομικούς δολοφόνους στην θέση τους (Στουρνάρας, Βρούτσης, Θεοχάρης) και με τον στοργικό Άδωνι στο προσκεφάλι του ασθενή, τον οποίον θέλει να μετατρέψει σε οδοιπόρο: "Σήκω γρήγορα, δεν έχεις τίποτα, είσαι μια χαρά, αρκετά κόστισες στο δημόσιο με το κρυολόγημα σου".
Άλλη μια κυβέρνηση που ξεπουλά κοψοχρονιά ότι ασημικό προλάβει, ενώ οι επενδυτές της γυρνάνε την πλάτη.
Άλλη μια κυβέρνηση που συνεχίζει την κατά παραγγελία καταβαράθρωση της οικονομίας, μέχρι κανένας να μην θέλει να προβεί σε μία υγιή επένδυση στην Ελλάδα και όλοι να περιμένουν το σύνθημα για το πειρατικό ρεσάλτο στον ορυκτό και υποθαλάσσιο πλούτο της.
Άλλη μια κυβέρνηση που βιάζει την λογική μας, βαφτίζοντας το άσπρο μαύρο, την καταστροφή σωτηρία.
Μία κυβέρνηση πιλοτικής εφαρμογής των αποφάσεων που απεργάζονται τα think tanks των ισχυρών βαθύπλουτων για μαζική εφαρμογή, με στόχο την εκμηδένιση του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτων παγκόσμια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου