Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Πως η Ελλάδα εξελίσσεται σε "μπανανία"...

Η Ελλάδα κινδυνεύει να ξεπουληθεί για ένα κομμάτι ψωμί και οι Έλληνες να μοιάζουν με μετανάστες στον τόπο τους. Πρόκειται για  μια φράση η οποία έχει προάγει αρκετά παρόμοια πολιτικά συνθήματα που έχουν εκπέμψει οι δημαγωγικές φωνές της «παλαβής» αριστεράς, της λαϊκής δεξιάς, της άκρας δεξιάς και διάφορων περιπτώσεων της συνομοταξίας των συνωμοσιολόγων...
Η φράση αυτή περιέχει σημαντική δόση αλήθειας...
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η ελευθερία ενός ατόμου στη βασική της υπόσταση συνιστάται στην ύπαρξη εναλλακτικών επιλογών. Η οικονομική ανεξαρτησία του ατόμου  αποτελεί...
βασική προϋπόθεση της γενικότερης κοινωνικής και πολιτικής τους ανεξαρτησίας. Η δημοκρατία και η πνευματική, κοινωνική και υλική πρόοδος που αυτή εξασφαλίζει όπου ευδοκιμεί, στηρίζεται στον πολίτη, ιδιοκτήτη είτε υλικών περιουσιακών στοιχείων, είτε πνευματικών και δεξιοτήτων που του εξασφαλίζουν την συμμετοχή του στα κοινά ως ανεξάρτητου μέλους της κοινωνίας. Στηρίζεται στον πολίτη με δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Ο λόγος που ο φασισμός, ο ναζισμός, ο κομμουνισμός  και η θεοκρατία προάγουν κυρίως δουλική υποταγή και εκμηδενισμό του ατόμου, είναι γιατί το κράτος και η γραφειοκρατία που το διαχειρίζεται, έχουν περισσότερη εξουσία από τον  ιδιοκτήτη υλικών ή άϋλων στοιχείων. Κυρίως γιατί του στερούν τη δυνατότητα να τα διαχειριστεί μόνος τους κατά το δοκούν στη βάση των ελεύθερων εθελοντικών συναλλαγών.
Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο η ανεξαρτησία ενός λαού είναι υπόθεση κυρίως οικονομικής ανεξαρτησίας.
Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, αρκετά χρόνια πριν τη χρεοκοπία και την έλευση του μνημονίου, είναι η δημιουργία των προϋποθέσεων αφελληνισμού κάθε οικονομικής δραστηριότητας, εξαθλίωσης των Ελλήνων μέσω της ανεργίας και της ανέχειας με αποτέλεσμα να έρθει στη συνέχεια σαν φυσικό επακόλουθο η μετατροπή της χώρας σε οικονομική ζώνη φθηνού εργατικού δυναμικού.
Κάθε εργοστάσιο που έκλεισε τα τελευταία τριάντα χρόνια, χωρίς να αντικατασταθεί συνέβαλε στον αφελληνισμό της ελληνικής οικονομίας, είτε το έκλειναν οι σοσιαλμανικές αποφάσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή, είτε οι «σοσιαλπατριωτικές» ντιρεκτίβες των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου, είτε οι καταλήψεις του ΠΑΜΕ και της «παλαβής» αριστεράς, είτε οι φορομπηχτικές πολιτικές του γελοίου μνημονίου και των κυβερνήσεων του Γιώργου Παπανδρέου και του Αντώνη Σαμαρά...
Για να βγούμε από την κρίση της χρεοκοπίας, χρειάζεται να μειωθούν οι πόροι που σπαταλά παρασιτικά το δημόσιο και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις αυτοί οι πόροι να κατευθυνθούν στον ιδιωτικό τομέα και ιδίως τον παραγωγικό και εξωστρεφή.
Όταν μιλάμε για πόρους σήμερα, εννοούμε κυρίως τα 160 δισ. ευρώ που έχουν απομείνει σαν καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες. Αντί να ελαφρυνθούν οι φόροι, να παταχθεί η γραφειοκρατία και η διαφθορά και να υπάρξουν κίνητρα για την ροή αυτών των κεφαλαίων προς επενδύσεις στον ιδιωτικό τομέα, έχουμε ανάλωσή τους μέσω φόρων και χαρατσιών για τις αποζημιώσεις των 2.600 της ΕΡΤ που θα ξαναπροσληφθούν, των επίορκων που συνεχίζουν να πληρώνονται μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει και των αργόσχολων που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των μισθοδοτούμενων στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα.



Τι θα συμβεί όταν εξαντληθούν οι καταθέσεις; Απλά θα καταρρεύσει το δημόσιο και οι αυταπάτες διάφορων οι οποίες υποστηρίζουν πως μια αμειβόμενη θέση εργασίας στο δημόσιο δημιουργεί ζήτηση για μια θέση εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Όταν δεν συμφέρει να επενδύσει κάποιος στον ιδιωτικό τομέα η ζήτηση δημιουργεί μια θέση εργασίας στην Κίνα ή τη Γερμανία.
Όταν το κράτος του κ. Στουρνάρα αντί να κόψει δαπάνες από αυτούς που αμείβονται ως αργόσχολοι για να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα, καθυστερεί την επιστροφή του ΦΠΑ στις εξαγωγικές επιχειρήσεις, τότε ένα είναι βέβαιο: αντί να ανεβαίνουμε προς την επιφάνεια πάμε προς το βυθό.
Τι να σου κάνουν τα 100 εκατ. της επενδυτικής τράπεζας του Σόιμπλε για την δανειοδότηση των μικρομεσαίων, όταν εκατοντάδες χιλιάδες πενηντάρηδες συνταξιούχοι του δημοσίου εισπράττουν αρκετά δισ. κάθε μήνα;
Το «νεκρό» κεφάλαιο τρώει το «ζωντανό» όπως θαλεγε και ο κύριος Μαρξ του οποίου οι περισσότεροι  μαρξιστές ξέρουν επικεφαλίδες και τσιτάτα που επιλέγουν οι ινστρούχτορες.
Η πορεία που ακολουθούμε οδηγεί κατευθείαν στην κατάρρευση, οι ξένοι θα στηρίξουν για λίγο ακόμη, αλλά δεν θα μας κουβαλούν στην πλάτη για πάντα.
Όταν καταρρεύσουμε και αφού ενδεχομένως διαπιστώσει  ο μέσος Έλληνας πως η ιστορία στις περιπτώσεις των μίμων του Ανδρέα Παπανδρέου και του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου, συνιστούν «φούσκες», στην Ελλάδα ελλείψει καταθέσεων «καύσιμων» για επενδύσεις θα έρθουν να επενδύσουν πολυεθνικές αφού πρώτα οι συνθήκες εργασίας έχουν ισορροπήσει σε επίπεδα πλησίον αυτών του Μπαγκλαντές.
Οι ξένες επενδύσεις είναι καλοδεχούμενες αλλά οι επενδύσεις υψηλής προστιθέμενης αξίας και κατά συνέπεια υψηλών μισθών πάνε εκεί που υπάρχει υψηλής ειδίκευσης προσωπικό, υπάρχει εργασιακή ειρήνη, σταθερό φορολογικό και πολιτικό περιβάλλον.
Οι χρήσιμοι Έλληνες μεταναστεύουν, εδώ μένουν όσοι δεν μπορούν να βρουν μια καλή δουλειά στο εξωτερικό. Το πολιτικό σκηνικό κάθε άλλο παρά εξασφαλίζει πολιτική σταθερότητα, προς το παρόν σύσσωμο δίνει μάχες οπισθοφυλακής υπεράσπισης των κεκτημένων των πελατών του δημοσίου.
Τα πράγματα οδηγούνται εκεί που λένε πως η Ελλάδα ξεπουλιέται, αλλά όχι για τους λόγους και τα αίτια που υποστηρίζουν... Η χώρα εξελίσσεται σε οικονομική μπανανία.





 Ινφογνώμων Πολιτικά

Δεν υπάρχουν σχόλια: