Πολιτικά «τερτίπια» εις βάρος της κοινής λογικής

Συνεχίζεται η σοβιετικού τύπου επίθεση στην ελληνική ιδιοκτησία με χαράτσι σε σπίτια, γραφεία, καταστήματα, αγροτεμάχια για το 2014. Εφ’ όρου ζωής νοίκι στην ίδια τους την περιουσία θα πληρώνουν οι Έλληνες και εμείς θα αναρωτηθούμε ακόμη μία φορά πως γίνεται με «φιλελεύθερη κυβέρνηση» ακόμα και να συζητούνται τέτοιου είδους μέτρα. Το πλάνο της ελεύθερης οικονομίας είναι τόσο απλό και είναι η μοναδική λύση στο αδιέξοδο που περνάει η χώρα.
Ωστόσο «αι πολιτικαί δυνάμεις» αναλώνονται, κατά τα ειωθότα, σε ιδεοληπτικού τύπου αντιπαραθέσεις, αντί να εκπονήσουν όλοι μαζί σχέδιο ανάκαμψης για την Ελλάδα. Εναλλακτική λύση στην οικονομία δεν φαίνεται να υπάρχει και τα κόμματα εδώ προσπαθούν να...
δελεάσουν το στομάχι του κάθε Έλληνα παρά την λογική του.
Ως εκ τούτου επανέρχεται το ζήτημα του «άτλαντα-σωτήρα» που θα σώσει την χώρα από την πολιτική λιτότητας. Ορισμένοι προσπαθούν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι σε περίπτωση που η Μέρκελ χάσει τις εκλογές στην Γερμανία, κάτι που φαίνεται πως επιθυμούν οι Αμερικανοί λόγω της έντονης ρώσο-γερμανικής προσέγγισης σε πολλά επίπεδα, στην Ελλάδα θα φυσήξει αέρας ανάπτυξης.
Τότε θα έρθουν κλασσικά «οι ιστορικοί σύμμαχοι» Αμερικανοί, ισχυρίζονται οι «ειδικοί», και όπως στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο θα σώσουν την Ελλάδα. Οι Η.Π.Α. φέρονται να αντιμετώπισαν με επιτυχία την κρίση στο τραπεζικό σύστημα «με αποτέλεσμα να έχουν σήμερα πολύ μικρότερη ανεργία και καλύτερους δημοσιονομικούς δείκτες από τις περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης», αναφέρει χαρακτηριστικά, ο οικονομολόγος Πέτερ Μπόφινγκερ, ένας εκ των πέντε ισχυρότερων προσωπικοτήτων και σύμβουλος της γερμανικής κυβέρνησης. Για το ότι το «ξανθό» γένος της Δύσης είναι καταχρεωμένο διεθνώς και ένα τεράστιο ποσοστό Αμερικανών ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, ουδείς λόγος.
Η μάχη στην Γερμανία μεταξύ ατλαντιστών και οπαδών μιας πιο αυτόνομης-ηγεμονικής γερμανικής πολιτικής στην Ευρώπη, για την οποία σας είχαμε ενημερώσει, θα φουντώσει μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, η Ελλάδα, εφόσον δεν κινηθεί πολυδιάστατα βασιζόμενη κατά κύριο λόγο στις δικές της δυνάμεις, τα πράγματα θα είναι ίδια και χειρότερα, αφού σε περίπτωση που επικρατήσει στην Γερμανία η απόλυτη διατλαντική προοπτική, άσχετα αν βγει νικήτρια η Μέρκελ ή όχι, τότε τα περιθώρια ελιγμών για την Αθήνα θα στενέψουν πάρα πολύ. Η ύπαρξη περισσότερων συμφερόντων στην Ευρώπη αφήνει παραπάνω δυνατότητες κινήσεων από την επικράτηση ενός μόνο μοντέλου, μιας και οι διάφορες τάσεις συνήθως αλληλοπιέζονται.
Στο σημερινό υποτιθέμενο ελληνικό κράτος όλες οι πολιτικές κατευθύνσεις, ακόμα και οι «υπέρ-πατριωτικές», ψάχνουν τον σωτήρα που θα προστατεύει την χώρα από τον εκάστοτε «κακό». Τους περισσότερους -ανεξάρτητα αν σε ιδεολογικό επίπεδο βρίσκονται εντελώς απέναντι- ενώνει η κοινή «λογική» στην οικονομία, που θέλει ένα κράτος υπερπαρεμβατικό, άτολμο, μεταπρατικό να ζητιανεύει την οικονομική ελευθερία του, ενώ θα μπορούσε ρίχνοντας τους φόρους και απελευθερώνοντας τις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας, να δώσει πραγματική πνοή ανακούφισης σε εκατομμύρια πολιτών.



Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
πυγμή