Συγκέντρωση έξω από τον ΟΑΕΔ την Τρίτη 5/11

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

Τέσσερα χρόνια «κρίσης» μας έχουν  πάει δεκαετίες πίσω σαν κοινωνία. Ζούμε μέσα στην κατήφεια και τη μιζέρια, με την αγωνία πώς-θα-τα-βγάλουμε- πέρα να κυριαρχεί σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Η βίαιη φτωχοποίηση της κοινωνίας έχει εντείνει την αδυναμία και τον φόβο, έχει βυθίσει μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού στην υποταγή και τη δουλικότητα. Μαζί με το γαϊτανάκι της διάλυσης κάθε δομής πρόνοιας του κράτους, μαζί με την υποτίμηση της εργασίας και την κατάργηση των κοινωνικών δικαιωμάτων, έχουμε παράλληλα τη φασιστικοποίηση του κράτους, την άγρια καταστολή και την ποινικοποίηση κάθε αγώνα που αμφισβητεί το καθεστώς. Η οργή είναι διάχυτη αλλά δεν έχει σαφή ταξικά και πολιτικά χαρακτηριστικά. Το ίδιο εύκολα που βρίζει κάποιος τους πολιτικούς, μπορεί να στραφεί ενάντια στους μετανάστες ή σε συλλογικότητες που δεν ευθυγραμμίζονται με το κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός μεγαλουργεί. Φροντίζουν γι΄αυτό, άλλωστε, όχι μόνο οι οργανωμένες παρακρατικές φασιστικές συμμορίες όπως η Χαυγή, αλλά και οι...

μισθοφόροι των ιδιωτικών εταιρειών, όπως οι ελεγκτές στα μέσα μαζικής μεταφοράς -οι οποίοι μέσα στο καλοκαίρι έφτασαν μέχρι το φόνο του 19χρονου επιβάτη Θανάση Καναούτη-, αυτοί που κόβουν το ρεύμα στα φτωχά νοικοκυριά, κλπ. Η φτώχεια είναι μια απίστευτη βία, αλλά η εξουσία χρειάζεται άλλη τόση βία για να πνίξει το όνειρο και να κρατήσει την κοινωνία καθηλωμένη.

Μέσα στον ορυμαγδό των  μέτρων που έρχονται και ξανάρχονται, αφού δεν τους βγαίνει ποτέ ο λογαριασμός, τίποτα πια δεν μας κάνει εντύπωση. Το βαθύ κράτος των μμε έχει φροντίσει γι’ αυτό εφόσον όλα αυτά τα χρόνια, καθημερινά, προλείανε το έδαφος για τα μνημόνια, για το ξεπούλημα της γης και του φυσικού πλούτου. Ένα πλέγμα εξουσιών –μμε, δικαστές, αστυνομία, γραφειοκράτες συνδικαλιστές κ.ά.- μας στραγγαλίζει συνεχώς για να παθητικοποιηθούμε και να δεχτούμε μοιρολατρικά αυτό που επιβάλλουν. Νέοι φόροι, χαράτσια ακόμα και στα αγροτεμάχια, νέες περικοπές συντάξεων - για να βγουν τα ταμεία που οι ίδιοι τόσο καιρό λεηλάτησαν. Διαλύουν το δημόσιο σύστημα υγείας και ο αρμόδιος τηλεπλασιέ-υπουργός τάσσεται κυνικά με δηλώσεις του υπέρ της ιδιωτικοποίησης της περίθαλψης.

Μαζί με την κατάργηση  κάθε προνοιακής δομής, το κράτος θεσμοθετεί την ελεημοσύνη δίνοντας άλλη μια  βολή στους εργαζόμενους, όχι μόνο στο οικονομικό επίπεδο αλλά και στο επίπεδο της αξιοπρέπειας, αφού αντιμετωπίζονται ανοιχτά πλέον σαν ζητιάνοι. Ας πάρουμε για παράδειγμα το επίδομα ανεργίας που δινόταν στους εποχιακά εργαζόμενους στον τουρισμό. Πρώτα ήρθαν οι μειώσεις και οι περικοπές, μετά από λίγο καιρό νομοθετήθηκε η πλήρης κατάργησή του. Στη συνέχεια η κυβέρνηση, με μια τροπολογία-κοροϊδία που δεν αναιρεί την ουσία του νόμου, έρχεται να δώσει ένα μικρό βοήθημα μόνο για τρεις μήνες, και αυτό όχι για όλους. Μοιράζουν ελεημοσύνη κάθε χρόνο κι όχι κάθε δυο χρόνια. Την ίδια ώρα, βέβαια, η κυβέρνηση χρηματοδοτεί μέσα από προγράμματα του ΟΑΕΔ τους μεγαλοεργοδότες με 2,2 δις ευρώ, τα 150εκατομ. από αυτά καταλήγουν αποκλειστικά στις τσέπες ξενοδόχων. Εκεί λοιπόν καταλήγουν τα έσοδα από τον περιβόητο φόρο αλληλεγγύης που κλέβουν από όσους έχουν ακόμα και μια κακοπληρωμένη εργασία.

Η κρίση αποκαλύφτηκε τελικά ότι δεν είναι παρά ένα εργαλείο στα χέρια των αφεντικών για  να πλουτίσουν ακόμα περισσότερο. Στον τουρισμό το 60% των εργαζόμενων δουλεύει ανασφάλιστο, με εξευτελιστικά μεροκάματα για ατελείωτες ώρες και για μικρότερη περίοδο πραγματικής εργασίας, αφού όλοι προσλαμβάνουν εργάτες για λιγότερο διάστημα.

Οι ζωές μας αποτιμούνται σα νούμερα στα τεφτέρια των τροϊκανών και των υπουργείων. Στο βωμό της «δημοσιονομικής εξυγίανσης», το πλιάτσικο ενάντια στην κοινωνία γιγαντώνεται. Τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά προστατεύουν έτσι τα συμφέροντά τους και εδραιώνουν την κυριαρχία τους. Με 1,5 εκατ. ανέργους και άλλους τόσους εργαζόμενους που δουλεύουν για ψίχουλα και συχνά πληρώνονται περιστασιακά, οι κοινωνικές ισορροπίες αλλά και οι αντοχές ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί. Αυτό που επιδιώκει το κράτος όσον αφορά είτε το επίδομα ανεργίας στους εποχιακούς εργαζόμενους, είτε με τις συντάξεις, είτε με τις παροχές υγείας στους φτωχούς, είτε με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, κλπ, είναι να μας εθίσουν σε μια πολιτική ελεημοσύνης όπου θα δεχόμαστε με ευγνωμοσύνη την φιλευσπλαχνία του «αφέντη» και να λέμε, πάλι καλά. Σα να μην είμαστε εμείς οι εργαζόμενοι αυτοί που παράγουμε όλον αυτό τον πλούτο, σα να μη μας ανήκει όλος ο κόσμος.

Αλλά όσο σκύβουμε το κεφάλι, τους δίνουμε χώρο για να μας πατήσουν. Όσο δεν μιλάμε ακούγονται μόνον αυτοί. Ενάντια στη λεηλασία της ζωής μας, να οργανώσουμε την αντίστασή μας από τα κάτω για….

…ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ  ΤΟΝ ΟΑΕΔ ΝΑΞΟΥ

ΤΡΙΤΗ 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 10.30πμ.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ-ΑΦΙΣΟΚΟΛΛΗΣΗ-ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ

ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 11.00πμ,

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΝΑΞΟΥ

Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου

Συνέλευση κάθε Δευτέρα, 6.30μμ στον πολιτικό-κοινωνικό  χώρο «Αντιμάμαλο»

στην Παπαβασιλείου