Μια
και ήρθε η «ώρα του ΣΥΡΙΖΑ» ήταν μοιραίο να βγάλει και αυτός έναν
Πάγκαλο (φρενοβλάβεια του κυνισμού και της χυδαιότητας) ή έναν Άδωνι (το
φρενοβλαβές παραλήρημα του νεόπλουτου νάρκισσου της πολιτικής).
Οι «νταβάδες» σε κάθε κόμμα εξουσίας προωθούν και μια φρενοβλαβή φιγούρα για «κρότο» και «λάμψη»: του «λαγού» και της ακραίας χυδαιότητας, κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους…
Στο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχαν μια συσκευασία που να χωράνε και οι δύο (Πάγκαλος-Άδωνις): Τον Πέτρο Τατσόπουλο!!!
Και στους τρεις απαστράπτουν τα κοινά χαρακτηριστικά:
Προσωποποιούν
με τον πλέον κυνικό τρόπο, την «αισθητική» της φιλαυτίας και της
απληστίας, του πολιτικού χαμαιλεοντισμού και του μνησίκακου κομπασμού,
κρυμμένα όλα αυτά πίσω από το καμουφλάζ του φανφαρονισμού, της
«παντογνωσίας» και του υστερικού ναρκισσισμού. Την αχαλίνωτα νοσηρή
φαντασία τους μόνο η ομηρική τους αυτοϊκανοποίηση την ξεπερνά…
Ένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό των ναρκισσιστικών διαστροφών τους είναι η ΑΠΛΗΣΤΙΑ στο να βρίσκονται ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ στην επικαιρότητα για να επιβεβαιώνουν την ύπαρξή τους. Γι αυτό καταλαμβάνονται, συχνά, από παραληρηματικές εξάρσεις…
Μια τέτοια
χυδαία παραληρηματική «έξαρση» και «έπαρση» του «επιβήτορα της μισής
Αθήνας», είναι ο χαρακτηρισμός του Μανόλη Γλέζου: «μοιάζει με το γεράκο του Αστερίξ με τη θεογκόμενα».
Ο Τατσόπουλος, συνεπώς, φιλοδοξεί να ξεπεράσει, στην αρένα του ΚΙΤΣ της φρενοβλάβειας, και τον Πάγκαλο και τον Άδωνι…
ρεσάλτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου