Αγωνιστής, δουλευτής, απλός, ανιδιοτελής πάλευε για το καλό της Ελλάδας και το όφελος των Ελλήνων. Γεννήθηκε στο Δαμαριώνα της Νάξου το 1870, έφυγε για σπουδές στη Κωσταντινούπολη και στη συνέχεια στη Μόσχα όπου σπούδασε Νομικά. Το 1807 διορίζεται διερμηνέας του Ρώσικου στόλου, μετά τη λήξη του Ρωσοτουρκικού πολέμου, πηγαίνει στην Ιταλία να σπουδάσει Ιατρική. Εγκατέλειψε όμως τις σπουδές του και επέστρεψε στην Ελλάδα για να προσφέρει τις υπηρεσίες και τις γνώσεις του στον Αγώνα του Έθνους.
Προσλαμβάνεται σαν γραμματέας στο Ρώσικο Προξενείο στην Πάτρα, όπου...
αναπτύσσει έντονη δράση για τη προετοιμασία της Επανάστασης, το 1814 μεταβαίνει στα Ιωάννινα και προσπαθεί να πείσει τον Αλή Πασά να εξεγερθεί κατά του Σουλτάνου, συμμετέχει σαν αγωνιστής στη κατάληψη του κάστρου της Τενέδου υπό το Νικοτσαρά. Το Μάϊο του 1820 μυείται στη Φιλική Εταιρεία και με κάθε τρόπο προσπαθεί να οργανώσει, να ενημερώσει, αφυπνίσει ανθρώπους. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός εκτιμώντας το ήθος του χαρακτήρα του, τις γνώσεις του, τα πνευματικά του χαρίσματα. τον χρησιμοποιεί σε πλήθος εμπιστευτικών αποστολών, μεγάλης σημασίας για την οργάνωση και προετοιμασία της Επανάστασης.
Οι συχνές επαφές του με Ιωάννη Καποδίστρια, Αλέξανδρο Υψηλάντη, και άλλους η συνεχής δράση του κινεί τις υποψίες των Τούρκων στη Πελοπόννησο και έτσι ζητάει να μετατεθεί στο Προξενείο της Σμύρνης. Εκεί συνεχίζει τον αγώνα του κατά τη διάρκεια πιά της Επανάστασης προσφέροντας τεράστια και σημαντική βοήθεια στους εκεί Έλληνες κατά τη διάρκεια των διωγμών από τους Τούρκους.
Επιστρέφει στη Πελοπόννησο σαν διερμηνέας της μοίρας του Ρώσικου στόλου και το 1827 στο Ναβαρίνο όπου έχουν αντιπαραταχθεί ο Συμμαχικός Στόλος με το στόλο του Ιμπραήμ, διαδραμματίζει καταλυτικό ρόλο. Επειδή έβλεπε να κωλυσιεργούν οι διαπραγματεύσεις των Συμμάχων με τον Ιμπραήμ, σχετικά με τα όσα υφίσταται, κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων, ο άμαχος πληθυσμός, και ότι αυτή η καθυστέρηση δε θα βοηθούσε την Επανάσταση και τους Έλληνες΄ž απέστειλε με ένα οθωμανό φίλο του κρυφά επιστολή στον Ιμπραήμ λέγοντάς του, να αποφύγει οποιαδήποτε συνάντηση και συζήτηση με τους συμμάχους, να αποβιβασθεί στη ξηρά και να οργανώσει το στράτευμα για τη συνέχιση των επιχειρήσεων, το δε στόλο να τον αφήσει υπό το Ναύαρχο Ταχήρ με την εντολή ότι, σε περίπτωση που δεχθεί την παραμικρή επίθεση από τους Συμμάχους να κτυπήσει.
΄Ετσι και έγινε, ύστερα από τη διαφωνία και το επεισόδιο (με πυροβολισμούς) μεταξύ των Τούρκων-Αιγυπτίων αξιωματούχων και της αντιπροσωπείας των συμμάχων, όπου σκοτώθηκε ένας Έλληνας και ένας Γάλλος, από τη Γαλλική Ναυαρχίδα έριξαν μια κανονιά και ο Τουρκικός Στόλος απάντησε με όλα τα κανόνια, έτσι μπήκαν στο «χορό» ο Ρώσικος και ο Αγγλικός Στόλος και ξεκίνησε η ναυμαχία που είχε σαν αποτέλεσμα, την ολοσχερή καταστροφή του Στόλου του Ιμπραήμ και την επιτυχή έκβαση του Αγώνα για την Ανεξαρτησία.
Στα επόμενα χρόνια σημαντικός ήταν ο ρόλος του για την παράδοση των κάστρων του Μεσολογγίου, της Ναυπάκτου, του Αντιρρίου από τους Τούρκους χωρίς μάχη και χωρίς να χυθεί αίμα, αυτό οφείλεται στη μεγάλη του διαπραγματευτική ικανότητα.
Επί βασιλείας Όθωνα το 1843 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα σαν Γενικός Πρόξενος της Ρωσίας μέχρι το 1862. Αργότερα επί βασιλείας Γεωργίου του Α έγινε Σύμβουλος Επικράτειας, απεβίωσε στην Αθήνα το 1874. Το αρχοντικό που έμενε στην Αθήνα υπάρχει στη Πλάκα στην οδό Κυδαθηναίων 27.
Αυτός αγαπητοί μου ήταν ο Ιωάννης Παπαρηγόπουλος για να μαθαίνουν οι νεώτεροι και να μην ξεχνούν οι παλιότεροι, τέτοιους ανθρώπους έχει ανάγκη ο τόπος μας, η Ελλάδα μας,ανθρώπους μεγαλόψυχους, έντιμους, γενναίους με Ήθος και Αρετή να νοιάζονται για την κοινωνία και που σκοπός τους είναι το συλλογικό συμφέρον.
αξίζει κανείς να απαγγείλλει τους στίχους του Καβάφη για τον Ιωάννη Παπαρηγόπουλο
« Τιμή σε κείνους που στη ζωή των
ώρισαν να φυλάγουν θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες»...........
Νάξος Μάρτιος 2010
Προσλαμβάνεται σαν γραμματέας στο Ρώσικο Προξενείο στην Πάτρα, όπου...
αναπτύσσει έντονη δράση για τη προετοιμασία της Επανάστασης, το 1814 μεταβαίνει στα Ιωάννινα και προσπαθεί να πείσει τον Αλή Πασά να εξεγερθεί κατά του Σουλτάνου, συμμετέχει σαν αγωνιστής στη κατάληψη του κάστρου της Τενέδου υπό το Νικοτσαρά. Το Μάϊο του 1820 μυείται στη Φιλική Εταιρεία και με κάθε τρόπο προσπαθεί να οργανώσει, να ενημερώσει, αφυπνίσει ανθρώπους. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός εκτιμώντας το ήθος του χαρακτήρα του, τις γνώσεις του, τα πνευματικά του χαρίσματα. τον χρησιμοποιεί σε πλήθος εμπιστευτικών αποστολών, μεγάλης σημασίας για την οργάνωση και προετοιμασία της Επανάστασης.
Οι συχνές επαφές του με Ιωάννη Καποδίστρια, Αλέξανδρο Υψηλάντη, και άλλους η συνεχής δράση του κινεί τις υποψίες των Τούρκων στη Πελοπόννησο και έτσι ζητάει να μετατεθεί στο Προξενείο της Σμύρνης. Εκεί συνεχίζει τον αγώνα του κατά τη διάρκεια πιά της Επανάστασης προσφέροντας τεράστια και σημαντική βοήθεια στους εκεί Έλληνες κατά τη διάρκεια των διωγμών από τους Τούρκους.
Επιστρέφει στη Πελοπόννησο σαν διερμηνέας της μοίρας του Ρώσικου στόλου και το 1827 στο Ναβαρίνο όπου έχουν αντιπαραταχθεί ο Συμμαχικός Στόλος με το στόλο του Ιμπραήμ, διαδραμματίζει καταλυτικό ρόλο. Επειδή έβλεπε να κωλυσιεργούν οι διαπραγματεύσεις των Συμμάχων με τον Ιμπραήμ, σχετικά με τα όσα υφίσταται, κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων, ο άμαχος πληθυσμός, και ότι αυτή η καθυστέρηση δε θα βοηθούσε την Επανάσταση και τους Έλληνες΄ž απέστειλε με ένα οθωμανό φίλο του κρυφά επιστολή στον Ιμπραήμ λέγοντάς του, να αποφύγει οποιαδήποτε συνάντηση και συζήτηση με τους συμμάχους, να αποβιβασθεί στη ξηρά και να οργανώσει το στράτευμα για τη συνέχιση των επιχειρήσεων, το δε στόλο να τον αφήσει υπό το Ναύαρχο Ταχήρ με την εντολή ότι, σε περίπτωση που δεχθεί την παραμικρή επίθεση από τους Συμμάχους να κτυπήσει.
΄Ετσι και έγινε, ύστερα από τη διαφωνία και το επεισόδιο (με πυροβολισμούς) μεταξύ των Τούρκων-Αιγυπτίων αξιωματούχων και της αντιπροσωπείας των συμμάχων, όπου σκοτώθηκε ένας Έλληνας και ένας Γάλλος, από τη Γαλλική Ναυαρχίδα έριξαν μια κανονιά και ο Τουρκικός Στόλος απάντησε με όλα τα κανόνια, έτσι μπήκαν στο «χορό» ο Ρώσικος και ο Αγγλικός Στόλος και ξεκίνησε η ναυμαχία που είχε σαν αποτέλεσμα, την ολοσχερή καταστροφή του Στόλου του Ιμπραήμ και την επιτυχή έκβαση του Αγώνα για την Ανεξαρτησία.
Στα επόμενα χρόνια σημαντικός ήταν ο ρόλος του για την παράδοση των κάστρων του Μεσολογγίου, της Ναυπάκτου, του Αντιρρίου από τους Τούρκους χωρίς μάχη και χωρίς να χυθεί αίμα, αυτό οφείλεται στη μεγάλη του διαπραγματευτική ικανότητα.
Επί βασιλείας Όθωνα το 1843 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα σαν Γενικός Πρόξενος της Ρωσίας μέχρι το 1862. Αργότερα επί βασιλείας Γεωργίου του Α έγινε Σύμβουλος Επικράτειας, απεβίωσε στην Αθήνα το 1874. Το αρχοντικό που έμενε στην Αθήνα υπάρχει στη Πλάκα στην οδό Κυδαθηναίων 27.
Αυτός αγαπητοί μου ήταν ο Ιωάννης Παπαρηγόπουλος για να μαθαίνουν οι νεώτεροι και να μην ξεχνούν οι παλιότεροι, τέτοιους ανθρώπους έχει ανάγκη ο τόπος μας, η Ελλάδα μας,ανθρώπους μεγαλόψυχους, έντιμους, γενναίους με Ήθος και Αρετή να νοιάζονται για την κοινωνία και που σκοπός τους είναι το συλλογικό συμφέρον.
αξίζει κανείς να απαγγείλλει τους στίχους του Καβάφη για τον Ιωάννη Παπαρηγόπουλο
« Τιμή σε κείνους που στη ζωή των
ώρισαν να φυλάγουν θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες»...........
Νάξος Μάρτιος 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου