Ο Stan Ostapiak, κάτοικος του χωριού Westerleigh, παρέλαβε δύο φορές το δαχτυλίδι που είχε από το λύκειο. Η πρώτη φορά ήταν, όταν αποφοίτησε από το Manhattan's Seward Park High School, το 1962. Η δεύτερη ήταν πριν δύο εβδομάδες, όταν ένας νεαρός Έλληνας βρήκε το δαχτυλίδι στο νησί της Νάξου.
Όλως περιέργως, ο 69χρονος Ostapiak, δεν έχει βρεθεί ποτέ στην Ελλάδα. Έχασε το δαχτυλίδι...
του, όταν του το έκλεψαν τη νύχτα του γάμου του στο Queens, το φθινόπωρο του 1972. Μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και 42 χρόνια μετά, παρέλαβε το δαχτυλίδι, το οποίο κουβαλά αισθήματα στο μέγεθος του Ατλαντικού ωκεανού, βρέθηκε.
Το 1970, ο Stan Ostapiak και η κοπέλα του, Elaine, έβγαιναν ήδη για ένα χρόνο. Οι δυο τους, αντάλλαξαν τα δαχτυλίδια τους από το λύκειο, ως σύμβολο της αφοσίωσης και της αγάπης τους. “Ήμασταν στα 20 τότε, αλλά όταν μεγάλωνα ως έφηβος, αυτό έκανες όταν είχες σταθερή σχέση”, είπε χαμογελώντας ο Ostapiak.
Η 69χρονη Elaine είχε το δαχτυλίδι του Stan στο μπρελόκ των κλειδιών της για δύο χρόνια, πριν το ζευγάρι παντρευτεί στις 29 Οκτωβρίου το 1972. Κατά τη διάρκεια της γαμήλιας δεξίωσης στην αίθουσα δεξιώσεων του Queens, κλάπηκε η τσάντα της Elaine. Ο κλέφτης πήρε το δαχτυλίδι του Stan και μερικά δολάρια.
“Ήμουν αναστατωμένη, γιατί ήταν το δαχτυλίδι του άντρα μου. Δεν είχαμε ιδέα ποιος το πήρε. Και αυτό ήταν – τίποτα για τα επόμενα 42 χρόνια”, είπε η Elaine Ostapiak. “Δεν μπορώ να φανταστώ ότι το πήρε κάποιος από την οικογένεια. Κανένας δεν έχει πάει ποτέ στην Ελλάδα”, είπε γελώντας ο Stan Ostapiak. “Αλλά μπορείτε να το πιστέψετε; Κλάπηκε τη νύχτα του γάμου μας.”
Ήταν ένα φτηνό δαχτυλίδι: επιχρυσωμένο, με ένα μπλε λίθο – ίσως τοπάζι, όπως πιστεύει η Elaine. Ο Stan είπε ότι οι γονείς του πλήρωσαν μάλλον 50 δολάρια για το δαχτυλίδι. Αλλά, όπως οι περισσότεροι που φυλάνε σαν κόρη οφθαλμού τα δαχτυλίδια τους από το λύκειο, λέει ότι η αξία του έχει να κάνει με τις αναμνήσεις που ξυπνά και όχι με το χρυσό.
“Το δαχτυλίδι είναι σημαντικό για μένα, γιατί τότε δεν είχαμε χορό αποφοίτησης. Η κοινωνία δεν ήταν λουσάτη την περίοδο της δεκαετίας του '60. Δεν νομίζω ότι τα παιδιά ήθελαν να πληρώσουν για [το χορό αποφοίτησης]”, είπε ο Stan. “Αλλά η οικογένειά μου μου αγόρασε το δαχτυλίδι. Ήταν τουλάχιστον κάτι για να μου θυμίζει το λύκειο.”
Ο Βασίλης Πολυκρέτης βρήκε το δαχτυλίδι ένα μήνα πριν, όταν τακτοποιούσε τα πράγματα του πατέρα του στη Νάξο. Προφανώς ο πατέρας του έκρυψε το δαχτυλίδι αφού το βρήκε στο νησί το 1980. Από τα συμφραζόμενα, ο Βασίλης Πολυκρέτης μπόρεσε να αναζητήσει τους Ostapiaks, μέσα από μια σειρά από αναπάντεχα απλές αναζητήσεις στο διαδίκτυο και e-mails.
Στο δαχτυλίδι ήταν χαραγμένα το όνομα και τα αρχικά του ονόματος του Ostapiak, “S.J.O.” Η τελευταία γενιά αποφοίτησε από το Seward Park High School το 2006, αλλά η ένωση αποφοίτων είναι μία από τις πιο συχνές αναζητήσεις στις μηχανές αναζήτησης. Ο Πολυκρέτης έστειλε ένα e-mail στον πρόεδρο της ένωσης, τον Martin Kane, με τις πληροφορίες που είχε αλιεύσει από το δαχτυλίδι.
Το γράμμα, κέντρισε την περιέργεια του Kane, ο οποίος έβγαλε ένα λεύκωμα του 1962 και κοιτάζοντας ένα ένα τα ονόματα της τάξης των αποφοίτων, είδε ότι το όνομα του Stan Ostapiak ήταν το μόνο ταιριαστό όνομα. “Είναι απλά καταπληκτικό”, είπε ο Martin Kane. “Ο παροιμιώδης ψύλλος στα άχυρα. Ένα δαχτυλίδι βρέθηκε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.”
Ο Kane βιαζόταν να επιστρέψει το δαχτυλίδι. Πήρε τηλέφωνο στο σπίτι των Ostapiak λίγες εβδομάδες νωρίτερα και άφησε ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή τους. Η Elaine ήταν αυτή που τσέκαρε τον τηλεφωνητή αργότερα την ίδια μέρα. Σάστισε όταν άκουσε τα νέα του Kane, σκεπτόμενη αρχικά ότι η κλήση ήταν μια καλοστημένη απάτη. “Σκέφτηκα, 'Πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό;' Αλλά [το μήνυμα] ήταν πολύ συγκεκριμένο – έπρεπε να ήταν αλήθεια”, δήλωσε η Elaine Ostapiak. “Είπα, “Stan, πρέπει να ακούσεις το μήνυμα!' Και όταν το άκουσε ήταν τόσο ενθουσιασμένος.”
Όταν ο Kane επιβεβαίωσε ότι ήταν όντως το δαχτυλίδι του Stan Ostapiak, επικοινώνησε με τον Πολυκρέτη. Ο Kane προσφέρθηκε να παραλάβει και να παραδώσει αυτός το δαχτυλίδι στο σπίτι των Ostapiak στο Westerleigh του Staten Island, αλλά ο Πολυκρέτης επέμενε να ταχυδρομήσει το δαχτυλίδι απευθείας στον ιδιοκτήτη του. “Τα πάντα εξελίχθηκαν ομαλά”, δήλωσε ο Kane. “Ο Stan ήταν η μόνη δυνατή αντιστοιχία και έμενε ακόμα στην περιοχή και είχε το ίδιο τηλέφωνο.”
Το πακέτο έφτασε περίπου δύο εβδομάδες πριν, ταξιδεύοντας από την Αθήνα και περιείχε το φρεσκογυαλισμένο δαχτυλίδι και ένα καρτ ποστάλ. “Ελπίζω αυτό το δαχτυλίδι να σας φέρει χαρά κι ευτυχία και ίσως μερικές παλιές αναμνήσεις”, έγραφε η κάρτα του Πολυκρέτη. “Αν ξαναβρεθείτε ποτέ στην Ελλάδα, θα χαρούμε πολύ να σας φιλοξενήσουμε.” Όταν έγραφε το γράμμα, ο Πολυκρέτης δεν ήξερε ότι οι Ostapiaks δεν είχαν πατήσει ποτέ το πόδι τους στην Ελλάδα.
Ο Stan Ostapiak είναι συνταξιούχος αστυνόμος και η Elaine συνταξιούχος βοηθός νομικού. Έχουν τρία παιδιά και επτά εγγόνια και μένουν όλοι στο Staten Island. Οι Ostapiaks απολαμβάνουν να περνούν τα φθινόπωρά τους με την οικογένειά τους, αλλά και έξω, συμμετέχοντας στην τοπική νυχτερινή ζωή.
Στην πρόσκληση του Πολυκρέτη, ο Stan είπε με ενθουσιασμό ότι “μπορεί”, αλλά η Elaine έδωσε μια πιο πρακτική απάντηση. “Πότε; Κάνουμε συνέχεια babysitting!”, είπε γελώντας. Για το ζευγάρι είναι αρκετό το γεγονός ότι επιστράφηκε μετά από τόσο καιρό ένα ενθύμιο με τέτοια συναισθηματική αξία. Οι δυο τους το είχαν ξεχάσει με το πέρασμα των χρόνων. “Είναι πραγματικά απίστευτο ότι δύο ξένοι έκαναν όλο αυτό τον κόπο”, είπε ο Stan. “Αυτό είναι που με εντυπωσίασε. Το εκτιμώ τόσο πολύ.”
Όσο για το δαχτυλίδι, δεν χωράει πλέον στο δάχτυλο του Stan, αλλά δεν πειράζει. Η θέση του είναι στο μπρελόκ της Elaine.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου