Τη χαρά αυτή περιγράφει και το σύνθημα:
«Αύριο δεν έχει σχολείο. Στη Γάζα δεν έχει άλλα παιδιά».
Ευτυχώς όμως, υπάρχουν οι ψύχραιμοι:
Αντικλείδι, Lifo, New York Magazine.
Μας εξηγούν γιατί σκοτώνονται πολλά παιδιά στη Γάζα:
"Σύμφωνα με τα στοιχεία του CIA World Factbook, περίπου ο μισός πληθυσμός της Γάζας είναι κάτω από την ηλικία των 18 ετών. Η μέση ηλικία στη Γάζα είναι μόλις 18 έτη και λίγους μήνες. Με τον πληθυσμό των υπερηλίκων να ανέρχεται σε ένα σχεδόν αμελητέο ποσοστό, τα μικρά παιδιά είναι τα πιο ευάλωτα... Η UNICEF λέει ότι...
περίπου τα μισά παιδιά που πέθαναν στη Γάζα κατά τη διάρκεια της ισραηλινής επιχείρησης ήταν ηλικίας κάτω των 12 ετών. Περισσότερο από το 40% του πληθυσμού είναι ηλικίας 14 ετών και νεότεροι. Το να χτυπήσει ένας πύραυλος ένα παιδί στη Γάζα είναι σε πιθανότητες 50-50".
Τι δεν μας λένε οι ψύχραιμοι και αντικειμενικοί νεοφιλελεύθεροι:
Δεν ομολογούν, ότι έχουν την ίδια χαρά με τους ακροδεξιούς νεοναζί. Την κρύβουν πίσω από την "αντικειμενικότητα" τους.
- Μη νομίσετε ότι απομόνωσα ένα άρθρο για να βγάλω άδικη χολή πάνω σε αθώους συντάκτες. Την "αντικειμενικότητα" του "πολιτικοποιημένου" "Αντικλείδι" θα την βρείτε και στο άρθρο:
Το "γιατί" πίσω από τον πόλεμο
Άμα βρείτε το "γιατί" στο άρθρο να μου το πείτε. Κι επειδή το άρθρο είναι φιλοσοφημένο, κλείνει με φιλοσοφικές ερωτήσεις:
Μάλλον δεν υπάρχουν καν όροι ελευθερίας, ισότητας, ειρήνης και δικαιωμάτων. Εκφυλιστήκαμε επειδή διψάσαμε για ιδιοκτησία γης ή οτιδήποτε άλλο, ή απλά έτσι είμαστε; Τελικά, μήπως όσο ελεύθεροι είμαστε για να ζούμε, άλλο τόσο ελεύθεροι είμαστε για να σκοτώνουμε; Πάντως, απ' ό,τι φαίνεται, αυτό το τελευταίο το κάνουμε με ευκολία. Μέχρι στιγμής, κοντά 700 είναι οι νεκροί στη Γάζα. Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί. Άνθρωποι. Το γιατί παραμένει αναπάντητο. 701. 702...
- Λίγο δάκρυ, πάντως, δεν μπορούν να το αποφύγουν. Αλλά, με συμψηφισμό:
Η τραγωδία ως άλλη καθημερινότητα (Το άρθρο πήραν από την "Καθημερινή" του Αλαφούζου, για να διατηρηθεί η "αντικειμενικότητα")
Πρώτα για το Boeing, μετά για τη Γάζα, ύστερα για τις "αντισημιτικές βιαιότητες" διαδηλωτών.
Αν δεν υπήρχε η αφορμή(η Ολλανδέζα μάνα), κάτι μου λέει ότι δεν θα έβγαζαν οργή και για τη Γάζα. Το άρθρο κλείνει με οδηγίες αποσυμφόρησης της οργής κατά ενός "πολυπρόσωπου εχθρού":
Η Ολλανδή μητέρα βρήκε τις λέξεις για να εκφράσει τον σπαραγμό από την απόλυτη απώλεια: τον θάνατο του παιδιού της. Την ίδια στιγμή έδινε και κουράγιο, επαναλαμβάνοντας ότι «η ζωή συνεχίζεται». Μόνο που «ο τρόπος» δεν είναι καθόλου δεδομένος. Πρέπει κανείς να τον επανεφευρίσκει διαρκώς, μέσα στην οργή από την αδιανόητη αιματοχυσία. Εκεί όπου η συγχώρεση δεν μπορεί να συνδράμει στην παρηγοριά, γιατί ο «εχθρός» είναι πολυπρόσωπος.
- Βάζουν και λίγη ιστορία, για όσους δεν την ξέρουν:
H ιστορία της αιματοβαμμένης Παλαιστίνης σ' ένα ολιγόλεπτο animation
- Επειδή δεν αντέχω άλλη "αντικειμενικότητα", κλείνω με την τελευταία ανάρτηση. Τις υπόλοιπες να τις βρείτε μόνοι σας. Πολύ τσάμπα διαφήμιση τους έκαμα:
Ο φόνος δεν είναι «πλάκα»
Όπως θα καταλάβατε, ο ποιητής θέλει να πει ότι η φωτογραφία μπορεί να μην είναι από τη Γάζα. Και θέτει επιστημονικό ερώτημα:
Το ερώτημα όμως είναι μάλλον άλλο: Τι αντίκτυπο έχει τελικά αυτή η εικόνα; Εκανε τους ανθρώπους περισσότερο ευαισθητοποιημένους απέναντι στον πόλεμο; Σταμάτησαν οι πόλεμοι μήπως από τον καθημερινό βομβαρδισμό εικόνων στον Πόλεμο του Κόλπου; Ή μήπως είμαστε καταναλωτές εικόνων, με πρόσκαιρες και μικρής διάρκειας ευαισθησίες;
Οι Ισραηλινοί καλά κάνουν και σκοτώνουν παιδιά. Οι Παλαιστίνιοι έχουν βαλθεί να γεννήσουν πολλούς αυριανούς αντάρτες. Να τους προλάβουμε.
(Μια και ντρέπονται να το πουν, το λέω εγώ. Το είπα και μού 'φυγε η οργή που είχα μέσα μου).
- Αφού τέλειωσα με τη Γάζα, θα διαβάσω τα
10 μικρά μυστικά ευτυχίας
Τα προτείνω και στα παιδιά της Γάζας:
1. Να γελάς εύκολα. (με τους σκοτωμούς)
2. Μην στέκεσαι στα αρνητικά (των βομβαρδισμών)
3. Αποδέξου ότι η ζωή σου έχει νόημα (πολεμικόν!!!)
4. Κάνε κάτι καλό για τον εαυτό σου (να καθαρίσω κανέναν Ισραηλινό;)
5. Να έχεις πάντα μαζί σου κάτι να διαβάζεις (μόλις ανοίξουν τα σχολεία)
....
8. Βγες έξω και εκτίμησε ότι σε περιβάλλει. (κυρίως αυτό)
...
Και το Lifo καλό είναι. Αντικειμενικό κι αυτό. Έχει και μια είδηση για 20 σκοτωμένα παιδιά. Ευτυχώς, που μας εξήγησε γιατί σκοτώνουν παιδιά.
Μια και είναι Καλοκαίρι και μια και είμαστε στην Ελλάδα:
Oι δέκα καλύτερες ελληνικές παραλίες
Από 10αρι σε 10αρι πάμε.
Όχι κύριοι: Ούτε μια γραμμή δεν έχω γράψει για τη Γάζα. Ούτε ένα δάκρυ. Θα ήταν υποκρισία μου.
Δεν ξέρω τι να κάμω και τι να πω.
Η φίλη μου η Δήμητρα πήγε στο Αφγανιστάν:
Μόλις μου πάρουν το σπίτι, θα δω πού θα πάω κι εγώ. Ως τότε θα το παλεύω, εδώ.
Ευτυχώς: Είμαι υποκειμενικός.
"Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά... Έτσι κι αλλιώς, τα ξέρουν όλα":
Δίκτυο Ιθάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου