*γιατί κάποιος που δεν θέλει ν’ αλλάξει τίποτα στην καθημερινή κοινωνική και πολιτική του συμπεριφορά πιστεύει (ή και επιχειρηματολογεί) ότι μπορεί ν’ αλλάξει το Κράτος και η χώρα;
*γιατί κάποιοι που διαβιούν άνετα (μέχρι προκλήσεως) (κάνουν πως) ενδιαφέρονται για την κοινωνική συνοχή;
*γιατί τα παιδιά (γιοι και θυγατέρες) των αριστερών είναι (συνήθως) συντηρητικά και τα παιδιά των δεξιών (συχνά) αναρχικά;
*γιατί όσο λιγότερο λαοφιλής είναι ένας ηγέτης τόσο περισσότερο αυταρχικός γίνεται;
*γιατί (πολλές) σύζυγοι πολιτικών ασκούν μεγαλύτερη εξουσία απ’ ότι οι πολιτικοί σύζυγοί τους;
*γιατί οι διάφοροι δια(γ)νοούμενοι των γραμμάτων και των τεχνών είναι πάντοτε κυβερνητικοί (όποια και αν είναι η Κυβέρνηση);
*γιατί προκρίνουμε για δημόσια αξιώματα τους ουδέτερους και μη έχοντες άποψη;
*γιατί επικαλούμαστε τους κανόνες και τους νόμους όταν αφορούν τους αντιπάλους μας και τους ξεχνάμε όταν αφορούν εμάς;
*γιατί μερικοί (κυρίως πανεπιστημιακοί) πιστεύουν ότι (κατ)έχουν την «άνωθεν αποκάλυψη» και αρθρογραφούν λες και κηρύττουν το νόμο του Μωυσή;
*γιατί η όλη Αριστερά διασπάται όταν υπάρχουν κρίσεις και μπορεί να κυβερνήσει;
Οι απαντήσεις το φθινόπωρο, αν δεν τρέχουμε για άλλες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου