Η ευλογία δεν είναι εμπόριο και η εκκλησά «οίκος εμπορίου»

Ο προονιός μου μου λεενε, πως σε έναν τόπο ή ένα χωριό άμα θες να κατά(λ)άβεις ηντά σόϊ άθρωποι είναι ευτοί που τον έχουνε, θα δεις την εκκλησά ντωνε. Αμα θωρείς την εκκλησά παρατημένη βλέπεις ηντά κουμάσα είναι κι εφτοί που την έχουνε. Ετσά κι επά στην Κωμιακή η Θεοσκέπαστη είναι κα(λ)ά-κα(λ)ά παρατημένη και το χειμώνα δεν προκάνει καένας να απαντά τσι χλιάρηδες και καένας δε νοιάζεται ιά φτή. Δε φτάνει ευτό, α(λλ)ά μπαίνουνε και την εκλέβγουνε μαζί με άλλα ξωκκλήσα,που Θεέ μου συχώρεσέ μου (λ)α-χαίνει νάναι κλειδωμένες. Πως εμπήκανε μέσα, αφού είναι κλειδωμένες εώ δεν μπορώ να δόκω εξήγηση, αλλά ούτε κι εκείνοι πού πρεπενε να νοιαστούνε ξέρουνε ηντά τωνε ίνεται...

Επά έχουνε ενεί σημεία και τέρατα, πιο πληά είχενε πέψει ο Δεσπότης έναν παππά,που γρόθιες ποια ήταν η αποστολήν του και είχενε πάρει τα ιερά κειμήλια τάχατες να τα υαλίσει και καένας δεν ηξέρει αν ίφερενε απίσω τα ίδια, ή ευτά πούφερενε είναι κίβδηλα. Ευτός ο παππάς ήτανε προστατεύομενος του Δεσπότη και όποιος χωριανός επαραπονιούντανε ια τα καώματάν του ο Δεσπότης τον εφοβέριζενε,πως θα αφήκει το χωριό χωρίς παππά. Με τα καώματάν του ευτά και ά(λλ)α που δεν γράφουντενε ούτε λέουντενε, τον παππά ευτό τον εχώσανε μέσα  και δεν ήκουσα απού το Δεσπότη ούτε μια συγνώμη, που τον είχενε στα όπα-όπα.
Μα κι ευτός πούναι τώρα φαίνεται πως δε φε(λ)ά,αφού οι πιο πολλοί δεν τονε θένε. Ιστρω-σενε με πέτρες το ύρω τσ’εκκλησάς  κι απου μέσα το χειμώνα στάζει. Με το ζόρι κι ύστερα από καταγγελίες  είπενε στσι χωριανοί που είναι εκείνα ταν λεφτά που είχανε κληροδοτή-σει ιά την αγιογράφηση κάτι καλοί άθρωποι. Φαίρνει ψάλτη δεν ηξέρω από πού και τον επλερώνει, ενώ έχει ψαλτάδες το χωριό.
Σε όλα φτά ο …άγιος Δεσπότης κάνει την πάπια, και το και μόνο που ήξερενε να πει, πως δεν δόνει την ευλογίαν του στσι χωριανοί ,επειδή δεν τον εφήκανε να πάρει το Πνευματικό Κέντρο, που απού την ώρα που ίνηκενε δεσπότης τόβαλενε αμέτι μου χαμέτι μου, σκοπό τση ζωής του να το κλείσει πως και κα(λ)ά είναι τσ’εκκλησάς. Ξεχνά φαίνεται πως εκκλησά είναι ο κόσμος και οι πιστοί και όχι τα έχεια και οι παραδόπιστοι. Δεν ηξέρει φαίνεται πως το Πνευματικό Κέντρο ίνηκενε με τον ιδρώτα τω χωριανώ και μπροστάρη τον παππά Εργη. Τώρα ηντά δεσπότης είναι ευτός που θαρεί πως η ευλογία είναι δικιάν του και όχι του Θεού που λέει πως υπερετεί ,ένας Θεός το ξέρει. Αμα θαρεί πως την ευλογία του Θεού μπορεί να την εδόνει κατά που τονε συφέρει, πρέπει  να βρεθεί καένας να του πει πως η ευλογία δεν είναι εμπόριο και η εκκλησά «οίκος εμπορίου».

Ο Καλαπάκουος