Τ' απομεινάρια της ιταλογερμανικής κατοχής στη Κόρωνο και... ένα μήνυμα για την 28η Οκτωβρίου

Γιορτάζουμε επετείους, κάνουμε εκδηλώσεις (έτσι όπως τις κάνουμε), ‘’τιμάμε’’ ήρωες κανείς όμως δεν αναλύει τα απομεινάρια αυτού του πολέμου, τα απομεινάρια και τις συνέπειες της Ιταλογερμανικής κατοχής από το 1941 έως το 1944 .
Πολλοί αναρωτούνται γιατί η ζωντανή κάποτε Κόρωνος έφτασε σήμερα να έχει 4 παιδιά στο σχολείο.  Όλοι αυτοί αρχίζουν να το ψάχνουν πολιτικά, οικονομικά, να τους φταίει ο τάδε πρόεδρος να τους φταίει ο Καποδίστριας και ο Καλλικράτης και κανείς δεν βλέπει την μαύρη ιστορία της Κορώνου.
Όταν από τους 1900 κατοίκους το 1940 χάνονται οι 450 από την πείνα και την ιταλόγερμανική κατοχή δεν σκέφτεται κανείς τι...
σκέφτονται και πως πράττουν αυτοί που μένουν;
Ένα παραδειγματάκι μόνο:
Σε οικογένεια με 6 παιδιά πεθαίνει το 1942 ο πατέρας και μετά μέσα σε 4 μήνες ένα ένα τα παιδιά μέχρι το τελευταίο, η έρημη η μάνα τα έθαβε στην αυλή του σπιτιού αδιάβαστα και αδήλωτα με πόνο βουβό. Η μάνα επιζεί και πάει στην Αθήνα μετά από χρόνια πολλά ξαναγυρίζει στο χωριό και αποφασίζει να πάει στο σπίτι της, στην αυλή της και τότε συμβαίνει το τραγικότερο, παθαίνει ανακοπή καρδιάς από τη συγκίνηση και πεθαίνει .
Φανταστείτε πόσα τέτοια δράματα υπήρξαν, φανταστείτε πόσοι έφυγαν και μίσησαν τον τόπο που γεννήθηκαν, φανταστείτε πόσο εύκολα ερημώνει ένας τόπος και εμείς τι κάνουμε; σκεφτόμαστε την πολίτική παραμένουμε ανιστόρητοι και περιμένουμε πως άλλος θα τα ξαναζήσει .
Ντροπή Ντροπή Ντροπή

Ορεινός Αξώτης