Με τον όρο <Άνοιξη της Πράγας> έμεινε στην ιστορία η προσπάθεια του λαού της τότε ενιαίας Τσεχοσλοβακίας να πραγματοποιήσει ένα <σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο>.
Ένας σχετικά νέος πολιτικός, ο Σλοβάκος Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ κατόρθωσε να...
εκλεγεί Γενικός Γραμματεύς του Κομμουνιστικού Κόμματος Τσεχοσλοβακίας στις 5 Ιανουαρίου 1968 εκτοπίζοντας τον σταλινικό Αντονίν Νοβότνι και την ομάδα του.
Αμέσως εισήγαγε μεταρρυθμίσεις φιλελευθεροποιήσεως και εκδημοκρατισμού του κομμουνιστικού καθεστώτος καταργώντας την προληπτική λογοκρισία και την παρακολούθηση των πολιτών από την μυστική αστυνομία.
Αυτές οι μεταρρυθμίσεις θεωρήθηκαν από την ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης και των λοιπών κομμουνιστικών κρατών της Ανατολικής Ευρώπης ότι <υπερβαίνουν τα εσκαμμένα>!, ότι δηλαδή εκφεύγουν των ορίων της κομμουνιστικής νομιμότητας και ότι η ηγετική ομάδα του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας, που έπαιρνε τέτοιες πολιτικές αποφάσεις , δεν ήταν μία <κανονική κομμουνιστική ηγεσία>!
Πάσα ομοιότης με πρόσφατες δηλώσεις αξιωματούχων της Ε.Ε. σχετικά με την νομίμως εκλεγμένη κυβέρνηση της Ελλάδος είναι απλώς συμπτωματική!
Έτσι λοιπόν, η τότε ηγεσία του Κρεμλίνου αποφάσισε να δράσει για να επαναφέρει το παρεκτραπέν Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας στην <κομμουνιστική κανονικότητα>.
Στρατός 500.000 στρατιωτών του Συμφώνου της Βαρσοβίας εισέβαλε στη Τσεχοσλοβακία από όλες τις όμορες κομμουνιστικές χώρες.
Ήταν η νύχτα της 20ης προς την 21η Αυγούστου 1968.
Σημειωτέον ότι, στις δυνάμεις εισβολής δεν συμμετείχαν η Ρουμανία και η Αλβανία.
Ο Ντούμπτσεκ και οι συνεργάτες του <συνελήφθησαν> από τον στρατό εισβολής και μεταφέρθηκαν αεροπορικώς στην Μόσχα, όπου υποχρεώθηκαν να υπογράψουν τα Πρωτόκολλα της Μόσχας, με τα οποία <επεβλήθη> το ξήλωμα όλων των μεταρρυθμίσεων φιλελευθεροποιήσεως και εκδημοκρατισμού.
Η Τσεχοσλοβακία έπρεπε να γίνει και πάλι ένα <κανονικό κομμουνιστικό κράτος>!
Μόνο ένας, ο Φράντισεκ Κρίϊγκελ (1908-1979) αρνήθηκε να υπογράψει τα Πρωτόκολλα της Μόσχας!
Οι Τσέχοι και οι Σλοβάκοι ήταν και είναι υπερήφανοι για τον Φράντισεκ Κρίϊγκελ.
Αλήθεια οι Έλληνες έχουν να επιδείξουν ένα Φράντισεκ Κρίϊγκελ και να υπερηφανευθούν γι’ αυτόν;
Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό!
Στις 17 Απριλίου 1969, ο Ντούμπτσεκ αναγκάσθηκε να παραιτηθεί από την θέση του Γενικού Γραμματέα του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας. Αργότερα διεγράφη και από το Κ.Κ.
Ήταν 48 ετών, δηλαδή λίγο μεγαλύτερος από τον δικό μας Αλέξη Τσίπρα!
Όμως, η ζωή κάνει κύκλους!
Ύστερα από είκοσι χρόνια πολιτικής αφάνειας, ο Ντούμπτσεκ επανήλθε στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας του εν δόξη και τιμή ως Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Συνέλευσης της Τσεχοσλοβακίας στις 28 Δεκεμβρίου 1989 μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος.
Παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι τις 25 Ιουνίου 1992.
Σημειωτέον ότι αυτός που τον διεδέχθη στην ηγεσία του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας επιφορτισμένος με την αποστολή να υλοποιήσει τα Πρωτόκολλα της Μόσχας και να αποκαθηλώσει όλες τις μεταρρυθμίσεις, που συνέθεσαν την Άνοιξη της Πράγας, δεν ήταν κάποιος γνωστός σκληροπυρηνικός σταλινικός, όπως ο Αντονίν Νοβότνι, αλλά ο Γκούσταβ Χούζακ (1913-1991), μία αινιγματική φυσιογνωμία, που, το 1950, στα δύσκολα χρόνια του σταλινισμού, καταδικάσθηκε σε ισόβια κάθειρξη και παρέμεινε στη φυλακή από το 1954 έως το 1960.
Μάλιστα ήταν στην ομάδα του Ντούμπτσεκ. Ήταν αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως, που επόπτευε τις μεταρρυθμίσεις στην Σλοβακία.
Ο όρος <Άνοιξη της Αθήνας> θα περάσει στην ιστορία ως η ΕΛΠΙΔΑ, την οποία γέννησε στην Ελλάδα, αλλά και εκτός Ελλάδος, ο προεκλογικός πολιτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ για ένα στοιχειώδη ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ της Ευρωζώνης.
Φωνές συμπάθειας ακούστηκαν ακόμα και στη Γερμανία! Το 62% του δημοψηφίσματος ενίσχυσε σημαντικά την πολιτική θέση του συμπαθούς νέου πρωθυπουργού της Ελλάδος έναντι των σκληρών και αδηφάγων δανειστών της.
Οι τελευταίοι αυτοί το αντελήφθησαν. Γι’ αυτό και οι πρωτοφανείς, όντως πρωτόγνωρες, απροκάλυπτα απαξιωτικές, εντελώς ανάρμοστες δηλώσεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων εναντίον της Ελλάδος.
Όταν ο Ντούμπτσεκ <οδηγήθηκε> στη Μόσχα για τις < αναμορφωτικές> συνομιλίες, δεν είχε τέτοια δεδηλωμένη και εκπεφρασμένη πολιτική συμπαράσταση του λαού του.
Ο δικός μας Αλέξης πήγε στις <αναμορφωτικές> συνομιλίες της Ευρωζώνης, φορώντας αυτή την αξιόλογη πολιτική και ηθική θωράκιση.
Όμως, αντί να αξιοποιήσει αυτή την θωράκιση, έκανε μία ιλιγγιώδη στροφή δεν ξέρω πόσων μοιρών, για να αποδεχθεί τελικά τους απάνθρωπους και ολέθριους για την οικονομία της χώρας όρους.
Έτσι ξεπέρασε και τον προκάτοχό του, τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος μιλούσε για το Λεξοτανίλ όσο ήταν στην αντιπολίτευση, όταν όμως ήλθε στην εξουσία υπέγραψε το δεύτερο μνημόνιο κάνοντας μία ιλιγγιώδη στροφή!
Δυστυχώς ο Αλέξης Τσίπρας έχασε την ευκαιρία να γίνει ο Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ της Ελλάδος. Περνώντας από την Βουλή των Ελλήνων τα νέα μέτρα συμμόρφωσης προς τις αξιώσεις των δανειστών ήδη μπήκε ανεπιστρεπτί στη τροχιά του Γκούσταβ Χούζακ.
Ο Χούζακ έφερε εις πέρας την <εξομάλυνση> της κατάστασης στην τότε Τσεχοσλοβακία, όπως το αξίωσε η τότε ηγεσία του Κρεμλίνου.
Η <ανωμαλία> της Άνοιξης της Πράγας έπρεπε να σβύσει!!! Όπως πρέπει να σβύσει και η <ανωμαλία> ή <κακοφωνία> της Άνοιξης της Αθήνας.
Η Άνοιξη της Πράγας πνίγηκε με τα τανκς και τα όπλα 500.000 στρατιωτών του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Η Άνοιξη της Αθήνας πνίγηκε με το κλείσιμο των τραπεζών!
Λυσιτελέστερος τρόπος ασφυξίας και καταστολής μιάς αντιπαθούς ανταρσίας δεν θα μπορούσε να υπάρξει!
Η τότε κραταιά ηγεσία του Κρεμλίνου <επέβαλε> τους όρους της με Πρωτόκολλα.
Σήμερα η Ευρωζώνη υπαγορεύει στα μέλη της τους όρους της με Μνημόνια.
Ο <σοσιαλισμός των τανκς> που εγκαθιδρύθηκε στη Τσεχοσλοβακία το 1968, δεν επέτρεπε καμία <παρέκκλιση> από το <δόγμα υπαρκτού σοσιαλισμού> του Κρεμλίνου. Και η πλέον ανώδυνη κριτική απαγορεύθηκε. Η μόνη ελπίδα, το μόνο αποκούμπι των λαών ήταν ο Ερυθρός Στρατός υπό την καθοδήγηση του ΚΚΣΕ.
Στην υπό γερμανικό έλεγχο Ευρωζώνη κυρίαρχη είναι η γερμανική οικονομική ορθοδοξία. Το ενιαίο νόμισμα, δηλαδή το Ευρώ, είναι το μέσο της πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας της Γερμανίας σε όλη την Ε.Ε. Οποιαδήποτε <παρέκκλιση> από τον οικονομικό δογματισμό της Γερμανίας τιμωρείται με απόλυτη εξαθλίωση.
Σωτηρία εκτός της Ευρωζώνης δεν νοείται, ούτε είναι επιτρεπτή!
Έξοδος από την Ευρωζώνη σημαίνει ρίψη στα Τάρταρα!
Η δημοκρατία υποβιβάσθηκε σε ένα περιθωριακό, δευτερεύον, αν όχι και τριτεύον, στοιχείο.
*Ο Δρ. Βύρων Ματαράγκας είναι διεθνολόγος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου