Σας παρακαλούμε, μην κάνετε πάλι βαθυστόχαστες αναλύσεις για τη βία στα γήπεδα!

Συνηθίζεται στην Ελλάδα, όπου τίποτε δεν αλλάζει (εκτός από τους φόρους που μονίμως αυξάνονται), ύστερα από μια επεισοδιακή ποδοσφαιρική αναμέτρηση (που χθες δεν έγινε), να βγαίνει ο κάθε πικραμένος και να μιλάει για τη βία στα γήπεδα. 

Εκατό χιλιάδες φορές έγινε αυτή η συζήτηση, χωρίς κανένα, μα κανένα, αποτέλεσμα.

Εδώ και 20 χρόνια ακούμε τις ίδιες μπούρδες από τους "υπουργούς αθλητισμού", για κάμερες, κάρτα φιλάθλου, απομάκρυνση της αστυνομίας από τα γήπεδα κι άλλες τρίχες.
Η ουσία είναι απλή: το πρόβλημα είναι άλυτο, δεν λύνεται και δεν θα λυθεί. Αν οι μάζες θέλουν να κάνουν επεισόδια με αφορμή ένα ματς, θα τα κάνουν. Το πρόβλημα είναι άλυτο, όπως το πρόβλημα στάθμευσης στη Θεσσαλονίκη. Είκοσι χρόνια έχουμε ακούσει χιλιάδες "ιδέες" και "οράματα" και δεν λύθηκε ούτε το 1% του προβλήματος. Ούτε θα λυθεί.
Τα προβλήματα λύνονται από μόνα τους κατά τον ρουν της ιστορίας. Την παραμικρή βοήθεια δεν μπορεί να δώσει το κράτος, τα μέτρα, οι αρμόδιοι και οι διάφορες επιτροπές.
Επομένως, έγιναν που έγιναν τα επεισόδια, ας μην ξανακούσουμε ΓΙΑ ΧΙΛΙΟΣΤΗ ΦΟΡΑ τις ίδιες μπαρούφες για "μαχαίρι που θα φτάσει στο κόκκαλο", για "αυστηροποίηση των ποινών" κ.λ.π.
Ας μείνουμε στις εικόνες, ως θέαμα.  Αυτό είναι το θέαμα, ας μη γελιόμαστε. Ο κόσμος απολαμβάνει περισσότερα τα επεισόδια, από ότι το βαρετό θέαμα που προσφέρουν οι ελληνικές ομάδες.
Aς είμαστε ειλικρινείς: οι εικόνες με επεισόδια πουλάνε τρελά. Περισσότερο από τους ίδιους τους αγώνες της σούπερ κλίκας.

mak press