“Θέλω να πάρω τα λεφτά της σύνταξης μου από το ΑΤΜ αλλά ντρέπομαι“ είπε ξαφνικά στον γράφοντα ένας συνταξιούχος το καλοκαίρι μπροστά σε τράπεζα, κατά τη διάρκεια ενός ρεπορτάζ για τα capital control.
Οι λέξεις του μου κίνησαν το ενδιαφέρον και η σύντομη συζήτησή μας στη συνέχεια ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτική για τις ρίζες των αιτιών στο μεγαλύτερο δημοσιονομικό και κοινωνικό πρόβλημα της χώρας, το Ασφαλιστικό...
Ήταν η μοναδική φορά στην πολύχρονη ενασχόλησή μου με τα εργασιακά και συνταξιοδοτικά ζητήματα – πέρα από τις απόψεις και τα πορίσματα “εμπειρογνωμόνων “ και πολιτικών - που ένας συνταξιούχος ομολογούσε με αφοπλιστική ειλικρίνεια μπροστά στον δημοσιογράφο και στην τηλεοπτική κάμερα τις δικές του προσωπικές ευθύνες αλλά και τις ευθύνες ολόκληρης της γενιάς του για τα ελλείμματα και τα διλήμματα που αντιμετωπίζουν σήμερα “παλαιοί“ και “νέοι“ ασφαλισμένοι.
Ήταν ακόμη Ιούλιος, προτού ψηφίσει η κυβέρνηση τα προαπαιτούμενα μέτρα, που σήμερα οδηγούν σε μια νέα “μεταρρύθμιση“ του Ασφαλιστικού, η έκταση και οι συνέπειες της οποίας στο εισόδημα των συνταξιούχων και τις ασφαλιστικές προσδοκίες των εργαζομένων θα ξεδιπλωθούν μπροστά μας τις ερχόμενες εβδομάδες.
Παραθέτω, ως ντοκουμέντο, ολόκληρο τον διάλογο για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι:
- Γιατί ντρέπεστε να πάρετε τα λεφτά σας, δικά σας δεν είναι;
“Ντρέπομαι γιατί είμαι συνταξιούχος της Δ.Ε.Η., και για να πληρώνεται η δική μου η σύνταξη πρέπει να καταβάλλετε εισφορές εσείς οι τρεις! (έδειξε εμένα, τον καμεραμάν και τον ηχολήπτη). Έπαιρνα σύνταξη 2.700 ευρώ αλλά και μετά τις περικοπές παίρνω 2.000“.
- Συγκριτικά έχετε υψηλή σύνταξη, αλλά δεν έχετε πληρώσει εισφορές για αυτή“;
“Ξέρετε πως βγήκε η δική μου η σύνταξη; Βάσει του τελευταίου μου μισθού και όχι υπολογίζοντας την καλύτερη δεκαετία όπως στο Ι.Κ.Α.. Και τότε μας τα έλεγε ο Γιαννίτσης ότι δεν αντέχουν έτσι τα Ταμεία αλλά εμείς βγαίναμε στους δρόμους και απεργούσαμε για να μη χάσουμε τα κεκτημένα. Αυτά πληρώνει σήμερα η Ελλάδα…“
Είχε δίκιο σε όλα ο συνταξιούχος. Ξέχασε μόνο να πει ότι στις περισσότερες Δ.Ε.Κ.Ο. και Α.Ε. του Δημοσίου (Δ.Ε.Η., Ο.Τ.Ε., ΕΛ.ΤΑ., ΕΥ.ΔΑΠ, Ολυμπιακή κ.λπ.) για να υπολογιστεί ο τελευταίος μισθός αθροίζονταν στις βασικές αποδοχές και όλα τα επιδόματα, αλλά και οι υπερωρίες του τελευταίου μήνα! Υπερωρίες που φυσικά “γράφονταν“ σωρηδόν σε όποιον υπάλληλο το ζητούσε, από προϊσταμένους υπηρεσιών που δεν είχαν έλεγχο από κανέναν. Και έτσι έφθασαν οι συντάξιμες αποδοχές κλητήρων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης να είναι υψηλότερες από διευθυντές με πτυχίο πανεπιστημίου!
Την εικόνα της απόλυτης αναρχίας στο συνταξιοδοτικό συμπληρώνει η “βιομηχανία“ των πρόωρων συντάξεων στους ίδιους φορείς αλλά και το στενό δημόσιο τομέα, οι οποίες δίνονταν ακόμη και σε 35χρονες(!!!) μητέρες με ανήλικα τέκνα που είχαν συμπληρώσει 15ετία….
Και ύστερα ήρθαν τα Μνημόνια …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου