Δεν είναι ότι είχαμε κάποια ιδιαίτερη προσδοκία από μια 24ωρη απεργία που κάνει τους ολιγάρχες να κατουριούνται πάνω τους (από τα γέλια).
Ούτε που 6 χρόνια μετά, είναι ''σαν να μην πέρασε μια μέρα'' ...
Είναι ότι, παρά τη μαζικότητα τους σε κάποιες πόλεις, μπορούν να περιγραφτούν με μια και μόνο πρόταση: ανακατεμένος ο ερχόμενος.
Από το αίτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης έχουμε περάσει πια στο αίτημα της απόσυρσης ενός νομοσχεδίου, γιατί απ’ όλες τις πολιτικές που εφαρμόζονται μας πείραξε μια τόση δα γωνίτσα...
Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα.
Το ωραίο, πάντως, είναι να περιγράψεις την απεργία ως εξής: χιλιάδες κόσμου διαδήλωσαν αυθόρμητα μετά το κάλεσμα των εργατοπατέρων για απεργία διαρκείας 24ωρης διάρκειας.
‘Εχει δεσμευτεί η κυβέρνηση από τον Αύγουστο -όταν υπέγραψε το Τρίτο Μνημόνιο με τη σύμφωνη γνώμη των «Μένουμε Ευρώπη» και των ψηφοφόρων διάφορων κομμάτων που παριστάνουν τα αντιμνημονιακά αυτό τον καιρό- ότι θα μειώσει κατά 12 δισ. τις συνταξιοδοτικές δαπάνες μέχρι το 2018.
Τι μου λέτε τώρα και πού ζούσατε τόσους μήνες;
Η Ελλάδα έχει δεσμευτεί ουσιαστικά για συνολικά μέτρα άνω των 50 δισ. για τα επόμενα 3 χρόνια, μέτρα τα οποία θα προκαλέσουν νέα ύφεση 4-7% ανά έτος και εμείς τρία πουλάκια κάθονταν και παίζαν με τους μπάτσους.
Παράλληλα, θα ιδιωτικοποιηθούν σχεδόν τα πάντα, ήδη ξεκίνησαν, ενώ η περίφημη προστασία κατά των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας είναι πλέον πρακτικά ανύπαρκτη, καθώς οι πλειστηριασμοί ξεκίνησαν.
201 προαπαιτούμενα ζήτησαν οι «θεσμοί» μέχρι τον Αύγουστο του 2018 και μαλώνει ο Αλέξης με τον Κούλη, ποιος θα το εφαρμόσει με περισσότερο στυλ.
Για να μην πέφτετε από τα σύννεφα, τον Ιούνιο που μας έρχεται θα γίνει αξιολόγηση του προγράμματος και, αν κριθεί αναγκαίο, θα παρθούν πρόσθετα μέτρα.
Επίσης, το σενάριο για αύξηση της φορολογίας εισοδήματος, που παίζει τις τελευταίες μέρες, δεν είναι ξαφνικό μέτρο αλλά το προβλέπει κανονικότατα το μνημόνιο.
Νέα παράταση για τα κόκκινα δάνεια, αν υπάρξει, δεν θα δοθεί πέρα από τον Ιούνιο, οπότε και θα λήξει υποχρεωτικά, δίνοντας το έναυσμα για το γλέντι που έχει να στηθεί με τα ακίνητα.
‘Οσον αφορά τώρα το ασφαλιστικό.
Το 1950, με νομοθετική ρύθμιση, τα ασφαλιστικά ταμεία υποχρεώθηκαν να καταθέτουν τα αποθεματικά τους στην Τράπεζα της Ελλάδος, το μεγαλύτερο μέρος αυτών άτοκα και το υπόλοιπο με τόκο 6%.
Η Τράπεζα της Ελλάδος, στη συνέχεια, τα δάνεισε στις εμπορικές τράπεζες και εκείνες με τη σειρά τους σε μεγάλες επιχειρήσεις και βιομηχανίες της χώρας (από εκεί χρηματοδοτήθηκαν κυρίως τα θαλασσοδάνεια).
Μέχρι το 1978 τα ταμεία είχαν αδειάσει και από εκεί και έπειτα παρουσίαζαν μονίμως ελλείμματα, αφού αναγκάστηκαν να δανείζονται εντόκως για να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.
Τον Δεκέμβριο του 1978, ο μέγας εθνάρχης Καραμανλής, αποφάσισε να διοχετεύσει τα αποθεματικά στο Χρηματιστήριο.
Και το πραγματικό πάρτι μόλις ξεκινούσε.
Τα ταμεία άρχισαν να αγοράζουν με τα λεφτά των συντάξεων, τοξικά ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και όχι μόνο. Το σκάνδαλο με τα δομημένα ομόλογα το θυμάται κανείς; Μπα…
Και το 2012 ήρθε το PSI, να κλέψει άλλα 14 δισ. και να αποτελειώσει το έργο 60 χρόνων.
‘Οσο σας λήστευαν, σας έβαζαν να κυνηγάτε «μαϊμού» συνταξιούχους, εισφοροφυγάδες και ανάπηρους· κλασικό κόλπο να στρέφεις την προσοχή αλλού για να μην προσέξουν τα χάπατα το έγκλημα που εκτυλισσόταν μπροστά στα μάτια τους.
Τελικά, καμάρια μου, χωρίς καμιά περιστροφή πλέον: για μέχρι εκεί είμαστε και ετοιμαστείτε για την πιο ανώμαλη προσγείωση της ζωής σας, εκείνη μιας κοινωνίας που υποτάχθηκε πλήρως στις ορέξεις των δανειστών και που το μοναδικό της αίτημα έξι χρόνια μετά είναι να μην είναι πολύ σφιχτή η θηλιά.
Εμένα, προσωπικά, δεν με ενθουσιάζουν πια οι διαδηλώσεις που γίνονται στην Ελλάδα.
Είναι εξαιρετικά ακίνδυνες και γίνονται μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσουν τον ‘Οσκαρ Ουάιλντ που είχε πει: «το να ζεις είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο, οι περισσότεροι απλά υπάρχουν.»
Οι ‘Ελληνες έχουν φτάσει στο σημείο απλά να υπάρχουν.
Σας έχουν πει από τον Αύγουστο τι θα σας κάνουν και εκπλήσσεστε -μα πόσο πια;
‘Ασε που έξι χρόνια μετά τη χρεοκοπία και δεν έχει γεννηθεί απολύτως τίποτα, αντιθέτως αργοπεθαίνουν τα πάντα.
Η Ελλάδα δεν είναι χώρα, κάτι άλλο είναι.
Απλά, επειδή όλο αυτό μας κάθεται βαρύ, λέμε και καμιά μαλακία περί αντίστασης να περάσει και η ώρα.
Μπροστά μου δεν ξέρω τι θα βρω, μα πίσω δεν γυρίζω, οπότε γυρίστε πίσω στο 2010 μόνοι σας.
Τελικά τα κάναμε πουτάνα όλα, απλά με την άλλη έννοια.
Κάποτε θα τα θυμόμαστε όλα αυτά και θα χρωστάμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου