Η είσπραξη των φόρων αυτής της περιόδου γινόταν με την ενοικίαση των φόρων σε φοροενοικιαστές. Η διαδικασία ξεκινούσε με πλειοδοτική δημοπρασία και το πρόσωπο που πλειοδοτούσε αναλάμβανε να συλλέξει τους φόρους για λογαριασμό του δημοσίου. Απέδιδε αμέσως μετά τη δημοπρασία τα ½ σε μετρητά και τα υπόλοιπα την 1η Σεπτέμβρη. Οι κύριοι φοροενοικιαστές για τα νησιά ήταν έμποροι και καραβοκύρηδες. Το κέρδος του φοροενοικιαστή προερχόταν από την μεταπώληση των φόρων που...
πληρωνόταν σε είδος.
Αυτός ο τρόπος είσπραξης των φόρων δεν είχε αλλάξει για πολλούς αιώνες, ουσιαστικά ήταν κάτι που η επαναστατική κυβέρνηση υιοθέτησε από τους Οθωμανούς κάτι που δεν άρεσε στον κόσμο όταν μάλιστα η φορολογία μετά την επανάσταση αυξήθηκε σε σχέση με τη φορολογία των Οθωμανών πριν την επανάσταση. Επίσης όσον αναφορά τη Νάξο οι φορολογούμενοι μετά το 1825 άρχισαν να δυσανασχετούν απέναντί στην επαναστατική κυβέρνηση διότι οι φόροι δεν είχαν κανένα αντίκρισμά και το μόνιμο αίτημα τους να έρθει πολεμικό πλοίο να προστατεύει το νησί από τους πειρατές δεν ικανοποιήθηκε ποτέ.
Τα έσοδα που απαίτησε η κυβέρνηση από τη Νάξο το 1825 ήταν 109 χιλιάδες 450 γρόσια και οι εισπράκτορες που ενοικίασαν τους φόρους ήταν:
Βαφιόπουλος Αθανάσιος για 5 χρόνια και 99 750 γρόσια
Δαμιράλης Ιωάννης καραβοκύρης στο επάγγελμα για 5 χρόνια και 9700 γρόσια
Δίκαιος Ιωάννης για 5 χρόνια και 99 750 γρόσια
Ιωαννίδης Ν για 6 χρόνια και 15 600 γρόσια
Μεταξάς Ι Κωνσταντίνος νομικός για 6 χρόνια και 92 500
Πολίτης Γ για 5 χρόνια και 99 750 γρόσια
Πουκουρόπουλος Δημήτριος για 5 χρόνια και 99 750 γρόσια
Ραυτόπουλος Αλέξανδρος για 5 χρόνια και 99 750 γρόσια
Οι πληροφορίες είναι από τη μελέτη του Σίμου Μποζίκη με τίτλο ‘’Δυναμικές και Αδράνειες στη Φορολογία και στο Φορολογικό Μηχανισμό κατά την Επανάσταση του 1821.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου