ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΠΙΣΩ;;;

Η ζωή, η τεχνολογία και ο πολιτισμός εξελίσσονται συνεχώς. Οι ελεύθερες διεθνείς επικοινωνίες, το internet, οι ελεύθερες μετακινήσεις, η απελευθέρωση από το άγχος των συναλλαγμάτων και των συναλλαγματικών ισοτιμιών, η ελεύθερη εργασία, η ελεύθερη διακίνηση προϊόντων, η καταναλωτική ευδαιμονία κ.λ.π., όλα αυτά είναι γεγονότα που δεν μπορούν με τίποτα να γυρίσουν πίσω. Το ποτάμι της εξέλιξης δεν γυρίζει πίσω και μην ξεχνάμε ότι ο ιστορικός υλισμός είναι στη ρίζα κάθε ιστορικής εξέλιξης...

ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΜΩΣ
Μέχρι εδώ όλα ακούγονται καλά. Όμως, στην ιστορία αυτή, που λέγεται παγκοσμιοποίηση, κάποιοι κάνουν κουμάντο και αυτό είναι το πρόβλημα. Η διεθνής οικονομική ελίτ, που έχει τα οικονομικά μέσα και την απόλυτη γνώση των εξελίξεων, έχει καταφέρει να θέσει την παγκόσμια εξέλιξη κάτω από τον δικό της απόλυτο έλεγχο. Έχει καταφέρει να τεθεί επικεφαλής και να βάλει το τραίνο της παγκόσμιας εξέλιξης πάνω στις δικές της ράγες. Επομένως, όλοι μας, κράτη, έθνη, λαοί και απλοί πολίτες είμαστε αιχμάλωτοι μιας εξέλιξης της οποίας είμαστε καταναλωτές, αλλά όχι και συνδιαμορφωτές.

Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ
Επειδή η ζωή δεν ανέχεται τα κενά και προχωράει πάντα με αντιθέσεις, είναι επόμενο να δημιουργηθεί και ήδη δημιουργείται νομοτελειακά η αντίθεση σε αυτή την κατεύθυνση.
Το ποτάμι της εξέλιξης δεν γυρίζει πίσω στην παλιά κατάσταση των κλειστών εθνικών κρατών και τον ανταγωνισμό μεταξύ των εθνικών κρατών και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο δεν έχει μέλλον ο εθνικισμός.
Η νέα μελλοντική σύγκρουση όμως, θα είναι άλλη. Θα είναι μεταξύ της κεντρικής διεθνούς ελίτ και των τοπικών κοινωνιών. Η σύγκρουση θα είναι μεταξύ μιας απάνθρωπης ολοκληρωτικής παγκοσμιοποίησης και μιας ανθρώπινης δημοκρατικής τοπικοποίησης.
Επειδή όμως οι διεθνείς ολιγάρχες δεν έρχονται από τον Άρη, αλλά προέρχονται από όλες τις τοπικές κοινωνίες και αντλούν τη δύναμή τους από τον έλεγχο που ασκούν πάνω στα τοπικά αντιπροσωπευτικά πολιτικά συστήματα, θα πρέπει να κόψουμε τα πόδια αυτού του είδους της παγκοσμιοποίησης, στερώντας τη δυνατότητα να ελέγχουν οι παγκοσμιοποιητές ολιγάρχες τα τοπικά αντιπροσωπευτικά πολιτικά συστήματα.
Η νέα ιδέα είναι ότι δεν πάμε κόντρα στην εξέλιξη, αλλά πολεμάμε για να πάρουμε εμείς οι τοπικές κοινωνίες τον έλεγχό της, για μια παγκόσμια συνεργασία και ειρήνη με κέντρο τον άνθρωπο.

ΥΓ. Ήδη λίγα εθνικά κράτη πλέον αντιστέκονται και όχι φυσικά οι οικονομικές τους ολιγαρχίες, αλλά κάποιοι ιδεολόγοι πολιτικοί. Αν τελικά καταφέρει η διεθνής οικονομική ελίτ να επικρατήσει πλήρως, στο τέλος προβλέπουμε ότι θα οδηγηθούμε σε μια νέα - φεουδαρχία, όπου οι μεγάλοι ολιγάρχες – νεοφεουδάρχες, θα εξουσιάζουν μεγάλα εδαφικά τμήματα του πλανήτη, διαθέτοντας πλέον ιδιωτικούς στρατούς για να προασπίζουν τα συμφέροντά τους, όπως οι μαφιόζοι οριοθετούν τις δικές τους περιοχές εκμετάλλευσης. Κι εμείς φυσικά και τα παιδιά μας θα πολεμάμε για τα συμφέροντα του μεγάλου αφέντη.

Θα αφήσουμε άραγε τα πράγματα να οδηγηθούν προς αυτή την κατεύθυνση;

Χασάπης-Peter