"Το κοινωνικό συμβόλαιο" του Ζαν Ζακ Ρουσσώ. Επίκαιρο όσο ποτέ ...

“Απο τη στιγμή που οι δημόσιες υπηρεσίες παυουν να είναι η κύρια απασχόληση των πολιτών, κι αυτοί αρχίζουν να αρέσκονται περισσότερο με το να γεμίζουν το πουγγί τους, παρά να ενδιαφέρονται για το ατομό τους, το Κρατος βρίσκεται κιόλας πολυ κοντά στην ερημωσή του.
Χρειάζεται να γίνει κάποιος πόλεμος; Οι πολίτες πληρώνουν μισθοφόρους κι αυτοί μένουν στα σπίτια τους. Πρέπει να πάνε στη συνέλευση; Διορίζουν αντιπροσώπους και μένουν στα σπίτια τους.

Από αγάπη για το χρήμα και την τεμπελιά, δημιούργησαν στρατιώτες για να υποδουλώσουν την ίδια την πατρίδα τους, κι αντιπροσώπους για να την ξεπουλήσουν. Ειναι η απορόφησή τους με το εμπόριο και τις βιοτεχνίες, είναι το αχόρταγο συμφέρον του κέρδους, είναι η μαλθακότητα και η αγάπη για τις ανέσεις, που μεταλλάσουν το νόημα των προσωπικών υπηρεσιών προς την πατρίδα σε χρηματικό. Δίνουν ένα μέρος από τα κέρδη τους για να κερδίσουν περισσότερα με την ησυχία τους.
Αλλά δώστε χρήμα και σε λίγο θα χετε αλυσίδες…”
Αυτά έγραφε ο Ρουσσώ τον 18ο αιώνα, φανταστείτε σήμερα που μας κυβερνάνε οι “αντιπρόσωποι” (στην ΕΕ) των “αντιπροσώπων” μας…
Γιατί βλέπετε αυτο που δεν μας λένε οι βουλευτες μας ειναι ότι  η κριτική στην “κοινοβουλευτική δημοκρατία” μπορει να σημαίνει και  απαίτηση  για άμεση, συμμετοχική και άρα περισσότερη  Δημοκρατία…..
Κι αντί να δίνουμε το  χρήμα μας ( σε αντιπροσώπους για να μας ξεπουλάνε) ας δίνουμε το  χρόνο μας  ( με άμεση συμμετοχή στα κοινά μέσω δημοψηφισμάτων).
πηγή