Από παιδί περίμενα, ν’ ακούσω μ’ ειλικρίνεια
Πολιτικό σαν μου μιλά, να με θωρεί μ’ ευκρίνεια,
Να ξέρω ότι εννοεί αυτό που ξεστομίζει
Και να πιστεύει όσα λέει και χωρίς ν’ αλληθωρίζει…
Όταν σε με απευθύνεται Έλλην πολιτικός
Θέλω να νιώσω μια φορά, πως είναι αληθινός
Πως λέει ότι σκέφτεται, πως πράττει το καλό μου
Και άλλα πως δε σκέφτεται, πίσω από το μυαλό του.
Φοβόμουνα πως τελικά, δε θα με αξιώσει
Ούτε Θεός δε θα μπορεί, τέτοια χαρά να δώσει
Στο δύστυχο τον Έλληνα, που τόσα χρόνια βλέπει
Άπαντες τους πολιτικούς να του πουλάνε «πρέπει»
Κι εκεί που απελπιζόμουνα και φώναζα βοήθεια
Πως δε θ’ ακούσω τελικά ποτέ μου μια αλήθεια…
Ανέλπιστα κι απρόσμενα και πρώτη φορά φέτος,
Ο Έλληνας (;) πρωθυπουργός το είπε ανυπερθέτως:
«Για το καλό σας Έλληνες, θα σας χρεώσω κι άλλο
Και σύντομα θ’ αποδειχθεί, καλό κάνω μεγάλο,
Στην ανεργία πιο βαθιά εγώ θα σας βυθίσω
Γιατί ‘μαι Αξιόπουστας, κι έτσι θα κυβερνήσω…»
Σ.Σ. Ε.Ε.
Αθάνατε, Μεγάλε Έλληνα, που σε χαρές και λύπες
το κέφι βάζεις πάντα ‘μπρός και αρχίζεις με τις ρίμες
να κάνεις πετροπόλεμο με νύφες και με εγγόνια
για να τους διώξεις τους εχτρούς, απ΄ τα ψηλά τα αλώνια.
Έλληνας εργαζόμενος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου