Αν διαβάσετε τις δηλώσεις πολιτικών και «πνευματικών ανθρώπων» από το 2010 και αν θυμηθείτε τι έλεγαν τότε οι φίλοι σας και οι γνωστοί σας, θα διαπιστώσετε πως δεν είχαν ιδέα για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει.
«Σε ένα χρόνο η Ελλάδα θα βγει στις αγορές», «σε δυο χρόνια η Ελλάδα θα πετάει», «σε τρία χρόνια θα τα έχουμε ξεχάσει όλα αυτά» και τέτοια...
Φυσικά, κανείς δεν εξηγούσε πώς η Ελλάδα θα ξεπεράσει την χρεοκοπία, όταν μάλιστα δεν παραδέχονταν πως η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει.
Με αυτόν τον τρόπο, φτάσαμε στο 2017, η Ελλάδα έχει διαλυθεί, έχει υποθηκευθεί, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες την έχουν εγκαταλείψει, αλλά ακόμα πολλοί Έλληνες δεν έχουν παραδεχτεί πως η Ελλάδα χρεοκόπησε.
Βέβαια, αν υπήρχε κάποιο σχέδιο και κάποιο πρόγραμμα πριν το 2010, η χώρα δεν θα είχε χρεοκοπήσει.
Για να έχεις αποτέλεσμα το 2017, πρέπει να έχεις κάνει σχέδιο το 2010 για το 2017.
Όταν αφήνεις τα πράγματα όπως είναι και πιστεύεις πως, επειδή θα περάσουν τα χρόνια, θα φτιάξουν όλα από μόνα τους, μάλλον είσαι καθυστερημένος.
Κι όμως, αυτό συνέβη στην Ελλάδα.
Και συμβαίνει ακόμα.
Δεν υπάρχει ένα σχέδιο για το 2025.
Απλά, πιστεύουμε πως, επειδή θα περάσουν τα χρόνια, θα φτιάξουν τα πράγματα.
Από μόνα τους.
Εμείς δεν θα κάνουμε τίποτα και όλα θα φτιάξουν.
Διαβάζω ακόμα διάφορα χαζοχαρούμενα και «ποιητικά» κείμενα που έχουν μια αισιοδοξία πως όλα τα προβλήματα θα λυθούν.
Τέτοια θέλει να διαβάζει και να ακούει ο κόσμος.
Έτσι έγινε κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ -ο φορέας της ελπίδας-, που μας φόρεσε το τρίτο Μνημόνιο, το μακρύτερο.
Με το να περνούν τα χρόνια, δεν φτιάχνουν τα πράγματα.
Με το να περνούν τα χρόνια, το μόνο που συμβαίνει είναι να γερνάς.
Χρειάζεται σχέδιο για να αλλάξουν τα πράγματα.
Το σχέδιο θέλει χρονοδιάγραμμα, στόχους, πειθαρχία και κόπο.
Ό,τι σπείρεις, θα θερίσεις.
Ξέρετε κάποιον αγρότη που να μην έσπειρε και να είπε «ε, θα περάσει ο καιρός και θα φυτρώσουν μόνα τους τα καλαμπόκια»;
Όχι, δεν ξέρετε.
Τι σας κάνει λοιπόν να πιστεύετε πως αυτό μπορεί να ισχύσει για μια χρεοκοπημένη χώρα;
Το 2017, αποδεικνύεται πως οι μόνοι που είχαν κάποιο σχέδιο για τη ζωή τους τα προηγούμενα χρόνια ήταν οι Έλληνες που έφυγαν.
Αυτοί έκαναν ένα πρόγραμμα και προσπαθούσαν να δουν τη ζωή τους μερικά χρόνια μετά.
Δεν έβλεπαν τη ζωή τους στην Ελλάδα -όπου οι πάντες περιμένουν να αλλάξουν τα πράγματα επειδή θα περάσουν τα χρόνια- και έφυγαν.
Και βέβαια, όσο οι Έλληνες θα περιμένουν να αλλάξουν τα πράγματα στην Ελλάδα χωρίς κάποιο σχέδιο, όλο και περισσότεροι Έλληνες θα φεύγουν.
Αλλά, ας γράψω κι εγώ κάτι αισιόδοξο στο τέλος του κειμένου, για να ευχαριστήσω τους πάντες.
Μην ανησυχείτε, σε ένα χρόνο -δυο το πολύ- όλα θα έχουν αλλάξει.
Από μόνα τους.
Το μέλλον μας ανήκει.
Αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα.
(Ο τίτλος είναι του καλού συναδέλφου Μίλαν Κούντερα.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου