Ο δικός μας Ιάκωβος Καμπανέλλης
«Ένας είναι ο Μανούσος . Ειδικότης τα γαμπρικά …. Είδες εγώ σε θυμήθηκα …. Θυμάσαι που ‘ρχόμουνα και σου ‘παιρνα κορδονέτο να κάνω καλαμίδι ; . Και σου ‘λεγα ψέματα πως το θέλει η μάνα μου ;Ωραία χρόνια , έ; … ωραία χρόνια…. Λάδι η θάλασσα … ο Παντελής και ο Σάββας βγήκανε στη Στελίδα για λαυράκια …» (Αυτός και το παντελόνι του . «Θέατρο Τέχνης .» 1957)
Πάντα στις αναφορές του η Νάξος ,όπου τον γέννησε και τον γέμισε τις πρώτες ανεξίτηλες παιδικές μνήμες , το 1922 , όταν οι τύχες του Ελληνισμού σημαδεύτηκαν οδυνηρά μέσα στην μεγάλη τρικυμία της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Μεγάλωσε στην Αθήνα της δεκαετίας του 1930-40, την Αθήνα της γειτονιάς και <της αυλής > έχοντας ζωντανή την εικόνα του κόσμου της προσφυγιάς . Ό πόλεμος , η κατοχή και η καταλυτική εμπειρία από το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν (1943-45) αποτέλεσαν το βιωματικό «υλικό», με το οποίο ο Καμπανέλλης προσγειώθηκε στην Αθήνα του ΄45 .«Τελικά αναγκάστηκα να γράψω. Η πνευματική μου καταγωγή είναι το στρατόπεδο» , θα γράψει στο <Από σκηνής και από πλατείας > το 1990 .
Στο Μαουτχάουζεν ο Καμπανέλλης σπούδασε με πόνο τον άνθρωπο , όχι μόνο τον κρατούμενο , αλλά και τον SS του στρατοπέδου , που διέκοπτε την ενασχόληση του με την ζωγραφική και την μουσική , για να σκοτώσει.
Αυτό τον διπλό άνθρωπο ο Καμπανέλλης τον βίωσε σπαρακτικά. Τον κουβάλησε στις αποσκευές του και τον αποκαλύπτει στα θεατρικά του έργα .
Το θέατρό του ανιχνεύει σχολαστικά , ανατέμνει κριτικά σε πολλαπλά , από δραματική άποψη , επίπεδα το σύνθετο και αντιφατικό πρόσωπο , κατακτώντας μία δύσκολη και οδυνηρή γνώση, μία πορεία , που είναι διαρκώς υπό διαπραγμάτευση, που δεν μπορεί να κλείσει , να ολοκληρώσει έναν κύκλο , γιατί ακριβώς αυτή είναι η αλήθεια της: να βρίσκεται διαρκώς εν εξελίξει, εν δράσει, όπως άλλωστε ο άνθρωπος και η ζωή του.
Αυτή η πορεία είναι ορατή και διατρέχει όλα τα έργα του με σημεία κορύφωσης κάποιες απλές καθημερινές φράσεις των ηρώων ,όπου το υπαρξιακό δράμα συμπυκνώνεται σχεδόν αιφνιδιαστικά. Το θέατρο για τον Καμπανέλλη είναι ζωντανή, αποκαλυπτική επικοινωνία. Αυτή η επικοινωνία έχει επιτευχθεί και είναι αυτή που τον εντάσσει του στη σφαίρα των αθανάτων.
Εμείς , όσοι από την κίνησή μας είχαμε την τύχη να ακούσουμε την συμβουλή του , μέσα από τον θεατρικό όμιλο Νάξου ο <Διόνυσος > θα θυμόμαστε τον ζεστό , ήρεμο ανθρώπινο λόγο , γεμάτο αγάπη και κατανόηση.
Η Εναλλακτική Δημοτική Κίνηση < πολίτες για τα νησιά μας> συμπαρίσταται στο πένθος για τον μεγάλο μας νάξιο θεατρικό συγγραφέα με παρουσία μελών της στην νεκρώσιμη τελετή και υπόσχεται στη μνήμη του Ιάκωβου Καμπανέλλη να δώσει τις δυνάμεις της για την δημιουργία ΔΗΠΕΘΕ στο νησί μας και για την ανάπτυξη της θεατρικής παιδείας στον τόπο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου